พรหมพิศวาส

ขณะกำลังกินมื้อเย็นด้วยกันอยู่ที่โต๊ะอาหาร ปัทมาเล่าให้จันทนีฟังเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่าย จันทนีถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่ นี่ปพลไม่สนใจลูกของตัวเองจริงๆหรือ

“ถ้าสนใจจะหายไปแบบนี้เหรอแม่”

“เลิกพูดถึงเขาเถอะ” ปานตะวันทนฟังไม่ไหว วางช้อนส้อมเลิกกินข้าว

จันทนีทักท้วงถึงเธอไม่อยากกินแต่ลูกในท้องต้องกิน เธอส่ายหน้ากินไม่ลงลุกขึ้นจะเอาจานไปเก็บ จันทนีร้องห้ามไว้ ไม่ต้องเก็บเดี๋ยวท่านเก็บเองไล่เธอขึ้นไปนอนพัก ปานตะวันพยักหน้ารับคำเดินขึ้นข้างบน จันทนีเห็นปัทมานั่งเฉยสั่งให้เอาจานไปเก็บ

“อ้าว...แม่ ไหนแม่บอกว่าแม่จะเก็บ”

“เอ๊ะ อีนี่ กวนประสาทนักนะ”

จันทนีทำท่าจะยกจานข้าวตีปัทมา แต่เธอดึงไปจากมือท่านเสียก่อน...

ตกค่ำปานตะวันนั่งหน้าเศร้าอยู่ในห้องนอน มีเสียงจันทนีเคาะประตูเรียกเธอดังขึ้น เธอตะโกนบอกท่านว่าไม่ได้ล็อก ประตูเปิดออกคนที่ก้าวเข้ามาไม่ใช่แม่แต่เป็นปพล

ปานตะวันลุกพรวดถามว่าเข้ามาได้อย่างไร ออกไปเดี๋ยวนี้ เขาจะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยแล้วเดินหิ้วกระเป๋าไปเก็บที่ตู้เสื้อผ้า เธอตามมาหยิบมันไปโยนทิ้ง ไม่อนุญาตให้เขาอยู่ด้วย บ้านเขาก็มีทำไมต้องมาอยู่ที่นี่ เขาอยากอยู่กับลูก

“ออกไปเลยนะ ออกไปๆๆ”

ปานตะวันผลักปพลออกจากห้อง จันทนีที่ยืนอยู่หน้าห้องต้องขอร้องให้เธอใจเย็นๆ คุยกันดีๆ เธอไม่คุยอะไรกับเขาทั้งนั้น บอกให้แม่ไล่เขาไปไม่อย่างนั้นเธอจะเป็นฝ่ายไปเอง แล้วปิดประตูใส่หน้าเขา แถมล็อกอีกด้วย จันทนีได้แต่ถอนใจหนักใจแทนเขา

“ทำมันไว้เยอะ ก็ทนหน่อยแล้วกัน”

จันทนีว่าแล้วเดินหายไป สักพักกลับมาพร้อมกับยื่นกุญแจสำรองห้องนอนปานตะวันให้ปพล

“ฉันก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้อยากให้หลานมันไม่มีพ่อ”

จากนั้นจันทนีเดินลงไปข้างล่าง ปัทมาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่หันมาต่อว่าแม่ว่าไปช่วยปพลทำไม หลงอะไรนักหนากับลูกเขยนิสัยแย่ๆแบบนั้น จันทนีหันมาแขวะลูกตัวเอง เมื่อก่อนท่านก็เห็นเธอไล่ตามเขายิกๆ ทีตอนนี้ทำมาพูดดี ปัทมาถือว่าเป็นโชคดีของตัวเองที่ไม่ได้เขาเป็นผัว

“เอาวะ ยังไงเขาก็เป็นพ่อของหลาน ก็ลองดูเผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น เฮ้อ เบื่อว่ะ ไปหาอะไรทำแก้เซ็งดีกว่า”

จันทนีว่าแล้วเดินลิ่วออกจากบ้าน ปัทมาหันไปมองบนบ้านอดเป็นห่วงพี่สาวไม่ได้

ooooooo

ระหว่างที่ปานตะวันนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับการดูแลครรภ์ ปพลไขกุญแจห้องเข้ามาพร้อมกับถือชามใส่ก๋วยเตี๋ยวมาด้วย เธอมองเหล่เขาเข้ามาได้อย่างไร เขาได้กุญแจจากแม่จัน

“แม่จันบอกว่าคุณทานอาหารน้อย ผมเลยซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านที่คุณชอบมาให้”