พรหมพิศวาส

จากนั้นไม่นาน ทวีศักดิ์ลากตัวนันทิตามาที่ห้องเช่า จับเหวี่ยงเข้าไปข้างในแล้วปิดประตูตามหลัง เธออาละวาดทุบตีเขาอุตลุดแถมด่าหยาบๆคายๆ ที่มาทำแบบนี้กับเธอ สั่งให้ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้

“ปล่อยให้โง่ดิ นี่มึงยังไม่รู้อีกเหรอ ตำรวจเขาไม่ได้ปล่อยมึงไปง่ายๆหรอกกูจะบอกให้ คดียาเสพติดมึงคิดว่ามึงจะติดกี่ปี คงได้แก่ตายกันในคุก”

“เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ผิด มีแต่แกที่ทำ”

“หลักฐานชัดขนาดนั้นไม่มีตำรวจที่ไหนโง่เชื่อมึงหรอก”

นันทิตาโทษว่าทวีศักดิ์เป็นต้นเหตุให้เธอต้องเป็นแบบนี้แล้วพุ่งไปทุบตีเขาอีก ทวีศักดิ์รำคาญตบเธอเปรี้ยงหน้าคะมำ สั่งให้เลิกโวยวายแล้วก็อยู่เฉยๆ ถ้าลูกของเธอเอาเงินมาให้เขาจะปล่อยเธอไปรับกรรมติดคุกแทนเขา นันทิตาไม่ยอมให้ใครมาจับติดคุกเด็ดขาด ทวีศักดิ์เสนอทางเลือกให้

“ได้เงินแล้วถ้าอยากหนีไปกับกูกูก็ไม่ว่านะ มึงจะได้ไถเงินลูกมึงเอามาให้กูใช้สบายๆแบบนี้ดีไหม ลูกมึงก็คงไม่อยากให้มึงติดคุกหรอกว่าไหม” ข้อเสนอของทวีศักดิ์ทำให้นันทิตาครุ่นคิดหนัก

ooooooo

วันรุ่งขึ้นอานนท์หิ้วกระเป๋าใส่เงินสิบล้านบาทมาให้ปพลที่บ้าน เขาขอบใจเพื่อนมากที่ช่วยเหลือ อานนท์ยกความดีความชอบให้รพีพรซึ่งเป็นธุระเรื่องเงินจำนวนนี้ไม่ใช่ตน ปพลคืนกระเป๋าใส่เงินทันที

“ไอ้พล แกจะมาหยิ่งตอนนี้ไม่ได้นะเว้ย นี่ชีวิตแม่แกทั้งคนนะ”

ปพลมองกระเป๋าใส่เงินหน้าเครียด ก่อนตัดสินใจหยิบมันขึ้นมา ฝากอานนท์ไปบอกรพีพรด้วยว่าเขาขอบใจ แล้วจะหาเงินมาคืนให้ อานนท์เสนอตัวจะไปเป็นเพื่อน เขาส่ายหน้าไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะเขาอีก อานนท์เป็นห่วงความปลอดภัยของเขายื่นปืนให้เอาติดไปด้วย เขารับปืนไว้แล้วเดินออกจากบ้าน อานนท์รอจนเขาไปพ้นแล้วรีบโทร.แจ้งนิรุจ...

ไม่นานนัก ปพลมาถึงถนนสายเปลี่ยวซึ่งเป็นสถานที่นัดพบ คนที่มารับเงินกลับเป็นนันทิตาไม่ใช่ทวีศักดิ์ เขางงมากถามท่านว่าคิดจะทำอะไร นันทิตาอ้างว่าไม่อยากติดคุก ปพลพยายามกล่อมแม่ ในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิดก็ไม่มีอะไรต้องกลัว เราจะสู้ไปด้วยกัน นันทิตาส่ายหน้าคดีแบบนี้ตำรวจไม่ปล่อยท่านไปง่ายๆแน่

“ถ้าแม่ไม่ได้ทำตำรวจก็ทำอะไรคุณแม่ไม่ได้ อีกอย่างเรามีทนายช่วยเราได้ เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะไอ้ทวีศักดิ์...” ปพลพูดยังไม่ทันจบถูกทวีศักดิ์ทุบท้ายทอยสลบ

นันทิตาโกรธที่เขาทำร้ายลูกของเธอเข้าไปทุบตี เขารำคาญผลักเธอออก สั่งให้ไปกันได้แล้ว จากนั้นล้วงกระเป๋ากางเกงปพลเอากุญแจรถ ดึงกระเป๋าเงินไปจากมือนันทิตาก่อนเดินไปที่รถ เธอเห็นลูกนอนนิ่ง มีเลือดไหลที่หัวทรุดลงไปนั่งข้างๆพยายามเขย่าตัวให้ฟื้นคืนสติ ทวีศักดิ์เห็นเธออ้อยอิ่งก็ตะโกนลั่น