ตอนที่ 13
ปพลว่าแล้วเอาชามก๋วยเตี๋ยวมาวางให้ตรงหน้า ขอให้เธอกินอะไรหน่อย เธอปฏิเสธว่าไม่กิน กลิ่นก๋วยเตี๋ยวตีขึ้นจมูกทำให้เธอวิงเวียนจนทนไม่ไหววิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำ เขาตามมาช่วยลูบหลังให้ เธอสะบัดตัวหนีสั่งไม่ให้เขามายุ่ง เขาจึงต้องถอยออกมา
เธออาเจียนจนหมดไส้หมดพุง ค่อยๆเดินอย่างหมดเรี่ยวแรงออกจากห้องน้ำ ปพลเข้าไปถามจะกินอะไรร้อนๆหน่อยไหมเผื่อจะดีขึ้น เธอตวาดแว้ด ไม่ต้องมายุ่ง ไล่ให้เขาเอาก๋วยเตี๋ยวออกไปด้วย เธอเหม็นและเขาไม่ต้องเข้ามาอีก
จากนั้นเดินไปนอนบนเตียงหลับตาทำเป็นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ครั้นปพลยกชามก๋วยเตี๋ยวออกจากห้องไปแล้ว เธอลืมตามองตาม รู้สึกไม่ดีที่ทำแบบนี้กับเขา...
ผ่านไปพักใหญ่ ปพลกลับมาที่ห้องปานตะวันอีกครั้ง เห็นเจ้าของห้องหลับอยู่บนเตียง เดินมาขยับผ้าห่มให้เข้าที่แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ เธอรู้สึกตัวลุกพรวดขึ้นนั่ง โวยวายว่าเข้ามาทำไม เขาง่วงก็เลยเข้ามานอน เธอขู่หากเขาจะนอนตรงนี้เธอจะไปนอนที่อื่น แล้วหยิบหมอนกับผ้าห่มจะออกจากห้อง เขาดึงหมอนจากมือเธอ
“งั้นผมไปเองก็ได้”
ปพลเดินหน้าจ๋อยออกไปนอนหน้าห้อง ปัทมาจะเดินไปห้องตัวเองเห็นเขานอนอยู่หน้าห้องพี่สาวมองแบบสมน้ำหน้าก่อนเดินเข้าห้องตัวเอง...
ปานตะวันนอนไม่หลับ นึกเป็นห่วงปพลขึ้นมา เดินไปเปิดประตูห้องเห็นเขานอนขดตัวอยู่หน้าห้อง กลับไปหยิบผ้าห่มมาโยนใส่ เขาสะดุ้งตื่นเห็นปานตะวันกำลังปิดประตูห้องก็ยิ้มดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นห่วง คลี่ผ้ามาห่มอย่างมีความสุข
ooooooo
ฟ้าสาง ปานตะวันลืมตาขึ้นมาได้รีบไปเปิดประตูห้องดูไม่เห็นปพลนอนอยู่คิดว่าคงกลับไปแล้ว รู้สึกใจหาย พยายามไม่คิดอะไร ครู่ต่อมาปานตะวันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินลงบันไดพร้อมกับบ่นไปด้วย
“แค่นี้ก็ทนไม่ได้ อยากกลับก็กลับไปเลย”
ครั้นเดินมาถึงครัว ปานตะวันต้องชะงักเมื่อเห็นปพลกำลังทำกับข้าวด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ จันทนีที่ยืนมองอยู่ทนไม่ไหวเข้ามาช่วย เขาไม่ยอมให้ช่วยขอทำเอง
“ตามใจ ให้มันกินได้ก็แล้วกัน”
ปพลทำกับข้าวต่ออย่างตั้งใจ ปานตะวันที่มองอยู่เผลอยิ้มออกมาเขาหันมาเห็นพอดีเธอหุบยิ้มเดินหนี...
ข้าวต้มหมูสับหอมควันฉุยถูกปพลยกมาวางบนโต๊ะอาหารตรงหน้าปานตะวัน เธอกลับยกชามข้าวต้มไปเททิ้ง เขาตัดพ้อว่าทำแบบนี้ทำไม เธอทำแบบที่เขาเคยทำกับเธอแล้วถามว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง
จากนั้นเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบนมกับผลไม้มานั่งกินที่โต๊ะ จันทนีตำหนิเธอว่าไม่น่าทำแบบนี้ เขาอุตส่าห์ตั้งใจทำให้
“ก็ปานไม่อยากกินนี่แม่”
“งั้นคุณอยากกินอะไรบอกผม เดี๋ยวผมไปหามาให้”
ปานตะวันดื่มนมกินผลไม้ไม่สนใจปพล ระหว่างนั้นตั้มเดินหิ้วถุงใส่ข้าวของมาเต็มสองมือ บอกเธอว่าแวะซื้อก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำของพวกเรามาให้ด้วย
ปพลบอกเขาว่าเธอกินก๋วยเตี๋ยวไม่ได้ ตั้มไม่สนใจเอาอาหารไปใส่จาน แล้วเอามาวางตรงหน้า ปานตะวันซึ่งยิ้มให้เขา แล้วตักก๋วยเตี๋ยวกินหน้าตาเฉยแถมยังชมว่ารสชาติอร่อยเหมือนเดิม
“นี่ตั้มให้เฮียทำพิเศษเลยนะใส่หมูสับเยอะๆ แบบที่ปานชอบเลย”
จันทนีเห็นปพลเริ่มทำคิ้วผูกโบกลัวจะมีปัญหากันอีก ถามตั้มว่าวันนี้ว่างใช่ไหม ตนมีธุระวานเขาไปส่งหน่อย แล้วลากแขนออกไปไม่ยอมให้ปฏิเสธ ตั้มโวยวายจะรีบไปไหน ท่านต่อว่าเขาไม่เห็นหรือว่าผัวเมียทะเลาะกันอยู่ยังจะมาให้พวกนั้นทะเลาะกันเพิ่มอีก เขาไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยแค่ซื้อของมาให้ปานตะวันกิน