พรหมพิศวาส
ตอนที่ 13
“จะเชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของนาย ฉันว่านายเอาเวลาของนายไปดูใจนังปานตะวันดีกว่าไหม เผื่อจะได้สั่งเสียกันครั้งสุดท้ายก่อนมันจะตาย”
ปนิตายิ้มเย้ย ตั้มไม่คิดว่าเธอท้อง แต่ถ้าเธออยากท้องจริงๆเขาจะพาไปทำให้ท้องสมใจแล้วกระชากกุญแจรถไปจากมือปนิตา ผลักเธอเข้าไปในรถทางฝั่งคนขับไปที่นั่งข้างๆแล้วขึ้นรถขับออกไป เธอพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงเขาไม่ได้
ooooooo
ตั้มขับรถพาปนิตาเข้าไปในโรงแรมม่านรูด ทันทีที่รถจอดเธอลงจากรถจะหนี เขาตามมาคว้าตัวไว้ทัน ลากเธอเข้าไปในห้องปิดประตูล็อก เธอถอยกรูดไปชิดผนังห้อง เขาพุ่งไปกระชากเสื้อเธอออก
“วันนี้คุณจะได้มีผัวสมใจสักที”
“อย่า...อย่าทำอะไรฉันนะ” ปนิตาอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร ตั้มไม่สนใจจับเธอเหวี่ยงลงบนเตียง ตามไปซุกไซ้ซอกคอ เธอทั้งดิ้นหนีทั้งร้องไห้ขอร้องให้เขาปล่อยอย่าทำอะไรเธอเลย เขาหยุดกึกถอยห่าง
“คุณคิดว่าผมอยากจะได้คุณเป็นเมียจริงๆเหรอ คุณนี่โชคดีนะที่เกิดมามีฐานะดี รูปร่างหน้าตาดี แต่เสียดายที่จิตใจของคุณมันโคตรสกปรกเลย คุณเอาแต่เหยียบยํ่าดูถูกคนอื่น วันนี้คุณโดนบ้างแล้วรู้สึกยังไง คุณค่าของคนมันไม่ได้อยู่ที่ฐานะหรือหน้าตาแต่มันอยู่ที่นี่”
ตั้มชี้ไปที่อกข้างซ้ายของตัวเอง
“ถ้าคุณทำใจของคุณให้สะอาด คุณไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะไม่มีใครรักคุณ ผมหวังว่าคุณคงจะคิดได้นะ”
ตั้มสั่งสอนเสร็จเดินออกจากห้อง ทิ้งให้ปนิตาร้องไห้กระซิกๆอยู่อย่างนั้น...
อาการของปราการหนักเกินเยียวยา หมอไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้ ปพลงงมากเมื่อหมอแจ้งว่าท่านเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน เนื่องจากท่านเป็นโรคหัวใจอยู่ก่อนแล้ว พึมพำว่าพ่อของเขายังแข็งแรงดีอยู่เลย
หมอแสดงความเสียใจกับเขาด้วย ทางเราพยายามเต็มที่แล้ว เขาพยักหน้ารับรู้เดินน้ำตาไหลพรากเข้าไปในห้องฉุกเฉินเห็นร่างของท่านอยู่บนเตียงเข้าไปกุมมือไว้
“มันไม่จริงใช่ไหม พ่อครับผมขอโทษ พ่อแค่หลับไปใช่ไหม พ่อ...พ่อตื่นขึ้นมาฟังผมก่อน ผมรักพ่อ...พ่อได้ยินไหม ผมรักพ่อ”
ปพลซบหน้ากับมือพ่อร้องไห้ รพีพรเข้ามายืนข้างเตียงคนละฝั่งกับเขา
“หลับให้สบายนะคะคุณปราการ ฉันขอโทษที่ดูแลคุณไม่ได้”
รพีพรลูบไล้ใบหน้าปราการด้วยความรัก
“พ่อฉันยังไม่ตาย เธอได้ยินไหม พ่อฉันยังไม่ตาย”
ปพลยอมรับความจริงไม่ได้ลุกหนีออกจากห้อง
“อะไรที่คุณยังกังวลอยู่ฉันจะดูแลให้ดีที่สุด ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะเข้มแข็ง ฉันรักคุณนะคะ”
รพีพรร้องไห้โฮ โผกอดร่างไร้วิญญาณของปราการ
ooooooo
ปพลนั่งคอตกอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน อานนท์เข้ามานั่งข้างๆ แสดงความเสียใจกับเขาด้วย
