พรหมพิศวาส

พิธีศพปราการจัดถึงวันสุดท้ายแล้ว นันทิตายังไม่มีทีท่าจะไปร่วมงานทั้งที่ปพลพยายามชวน ท่านอ้างว่าถึงไปก็ไม่ทำให้ปราการฟื้นก็เลยไม่รู้จะไปทำไม แล้วถามเขาเรื่องพินัยกรรม ทนายของปราการว่าอย่างไรบ้าง

“ผมไม่ทราบครับ”

“ไม่รู้ได้ยังไง เดี๋ยวนังพวกนั้นก็ได้ชุบมือเปิบไปหมดหรอก”

“ผมไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้หรอกครับคุณแม่ ที่ผ่านมามันก็แย่มากพอแล้ว อโหสิให้กันเถอะครับ”

“อย่าบอกนะว่าลูกจะอโหสิให้กับนังเมียชั้นต่ำของพ่อแกด้วย”...

เนื่องจากปราการนับถือศาสนาคริสต์ ร่างของท่านจึงถูกนำไปฝังยังสุสาน รพีพรที่มีจันทนีคอยประคองนำดอกไม้ไปวางที่หลุมฝังศพเป็นรายแรก ปพลตามเข้าไปเป็นรายที่สองและถือโอกาสนี้ขอโทษต่อหน้าหลุมศพพ่อสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเราแล้วบอกว่ารักท่าน อานนท์เข้ามาปลอบ ปนิตาจัดแจงเข้ามาเกาะแขน หวังจะปลอบเขาเช่นกัน เขาดึงมือเธอออกเดินไปหารพีพรที่ยืนร้องไห้อยู่ ถามว่าปานตะวันเป็นอย่างไรบ้าง

“ดีขึ้นแล้วค่ะ”

ปพลพยักหน้ารับรู้เดินแยกออกไปโดยมีปนิตาตามติด ปัทมาเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้แขวะเธอว่าเกาะติดปพลเหมือนปลิงไม่มีผิด แต่ดูไปแล้วก็เหมาะสมกันดีเหมือนผีเน่ากับโล่งผุ จังหวะนั้นตี๋โทร.มาหา เธอเดินเลี่ยงไปรับสาย ตี๋จะโทร.มาแจ้งว่าคืนนี้มีข่าวว่าทวีศักดิ์จะมาที่สำนักงาน เธอถามเขาว่าบอกเรื่องนี้กับนิรุจหรือยัง เขายังไม่ได้บอกแต่โทร.บอกเธอก่อน เธอเอ็ดเสียงเขียวว่าเธอไม่ใช่ตำรวจ

“เออๆๆเดี๋ยวพี่โทร.บอก”

“ตามนั้น เดี๋ยวฉันออกไปด้วย” ปัทมาวางสายเสร็จเดินกลับมาบอกแม่ว่าขอตัวไปทำธุระก่อน

จันทนีซักจะไปไหน เธอขอร้องแม่ไม่ต้องรู้สักเรื่องจะได้ไหม แล้วเดินลิ่วออกไป อานนท์เห็นท่าทางแปลกๆของเธอจัดแจงเดินตามจนทันถามว่าจะไปไหนเมื่อครู่นี้ใครโทร.มา เธออึกอักไม่รู้จะตอบอย่างไร เขาคาดคั้นจนเธอยอมเปิดปากว่าเมื่อครู่พี่ตี๋โทร.มาบอกว่าทวีศักดิ์จะไปที่สำนักงานคืนนี้ มีการขนยาเสพติดลอตใหญ่ เขาสงสัยแล้วเธอไปเกี่ยวอะไรด้วย นี่เป็นเรื่องของตำรวจ

“ฉันก็อยากไปช่วยแล้วก็จะให้ตำรวจมาจัดการนังคุณนายแก้แค้นให้พี่ปาน”

“ไปกันใหญ่แล้วคุณ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นอยู่เฉยๆให้ตำรวจเขาจัดการไป”

ปัทมายืนยันจะไป อานนท์ไม่เห็นด้วย ตอนนี้เรื่องยังยุ่งไม่พออีกหรือ อีกอย่างถ้าเธอไปก็เป็นภาระให้ตำรวจเปล่าๆ แถมยังเสี่ยงอันตรายอีกด้วย ปัทมามองเขายิ้มๆ อานนท์สงสัยว่ายิ้มทำไม

“ห่วงฉันเหรอ”

“มันก็เป็นธรรมดาของคนรู้จักกัน มันก็ต้องห่วงทั้งนั้นแหละ” อานนท์ว่าแล้วลากแขนปัทมากลับ เธอมองมือเขาที่จับแขนตัวเองอยู่ยิ้มมีความสุข...