พรหมพิศวาส
ตอนที่ 1
ที่กรุงโซล ปราการพยายามโทร.หาลูกชาย แต่ปพลตัดสายทิ้งแล้วปิดมือถือไปเลย รพีพรถือถาดใส่ยาเข้ามาให้เห็นสีหน้าเขาก็พอเดาออกว่าปพลไม่ยอมรับสาย บอกให้เขามากินยาก่อน
“พรคิดว่าคุณปราการตามใจคุณพลเถอะค่ะ เรื่องที่จะให้พรมาช่วยคุณพล พรอาจจะทำได้ไม่ดี พรไม่อยากให้คุณกับคุณพลมีปัญหากันค่ะ”
“ผมกับเจ้าพลมันก็มีปัญหากันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะผมไม่ใช่คุณ” ปราการคิดถึงเรื่องราวในอดีต ตอนนั้นปพลอายุ 12 ปี นั่งเล่นกีตาร์อยู่ในบ้าน ท่านเข้าไปกระชากกีตาร์จากมือลูกโยนลงพื้น โทษว่าเป็นเพราะมันการเรียนของลูกถึงได้แย่ลง แล้วโยนผลการเรียนลงไปตรงหน้า เขาขอโทษพ่อสัญญาจะเรียนให้ดีขึ้น ขอโอกาสให้เขาอีกครั้ง ท่านไม่ให้จนกว่าเขาจะเรียนจบบริหารแล้วมาสานต่อกิจการจากท่าน
“ถ้าผมทำให้พ่อได้ พ่อจะภูมิใจในตัวผมมากไหมครับ คุณพ่อจะรักผมมากขึ้นไหมครับ”
แม้จะรักลูกมากแค่ไหน แต่ปราการก็ไม่ยอมแสดงออก แถมเบือนหน้าหนีไม่ตอบคำถาม ยิ่งทำให้ปพลน้อยใจหลบออกไปโทร.ฟ้องแม่ที่อยู่เมืองไทย
“ผมไม่อยากอยู่กับพ่อ...พ่อไม่รักผม” ปพลฟ้องแม่ไปร้องไห้ไป ปราการตามมาแอบฟังได้ยินหมดทุกคำเสียใจไม่แพ้ลูก เดินคอตกกลับมาที่ห้องรับแขก นั่งมองกีตาร์ที่ตัวเองทำพังรู้สึกแย่กับการกระทำของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้เห็นดีด้วยกับความคิดของลูก เพราะเชื่อว่าสิ่งที่ลูกชอบไม่มีทางทำให้ลูกสุขสบายได้...
ปราการนึกถึงอดีตขึ้นมาก็ถอนใจเหนื่อยใจ บอกกับรพีพรว่า “ผมรู้ตอนนั้นผมทำงานหนักเพื่อสร้างอนาคต ผมไม่อยากให้ลูกเป็นคนอ่อนแอ ดนตรีทำให้คนอ่อนแอและอ่อนไหวเกินไป ผมก็เลยอาจจะแข็งเกินไปจนเขาคิดว่าผมไม่รัก”
“จนมาวันนี้คุณพลคิดว่าพรคือคนที่มาแย่งความรัก”
“ไอ้พลมันโตแต่ตัวจริงๆ คิดอะไรเป็นเด็กๆแบบนี้ผมจะไว้ใจให้มันบริหารโรงแรมคนเดียวได้ยังไง”
“คุณต้องทำให้คุณพลเชื่อว่าคุณรักเขาแค่ไหน พรเชื่อว่าความรักจะเป็นตัวช่วยให้คุณพลคิดได้และเข้าใจในตัวคุณมากขึ้น” รพีพรยิ้มให้กำลังใจปราการ...
ขณะรพีพรซึ่งอยู่ที่เกาหลีใต้พยายามหาทางให้ปราการปรับความเข้าใจกับลูก นันทิตาที่อยู่ในกรุงเทพฯกลับเสี้ยมให้ปพลเกลียดชังรพีพรและหาทางขัดขวางการแต่งงานของนังนั่นกับปราการเพราะกลัวเขาจะยกสมบัติทั้งหมดให้กับมัน ปพลไม่สนใจ ตั้งใจมั่นจะต้องประสบความสำเร็จโดยไม่พึ่งเงินของพ่อ และจะทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการมาตลอดชีวิต แล้วเอามือแตะแผลเป็นจากหัวโขกเปียโนที่หน้าผากแม่
“คุณแม่เจ็บมากไหมครับ”
“ไม่จ้ะ แค่ภายนอกมันไม่เจ็บเท่ากับใจของแม่ตอนนี้ แม่ไม่อยากให้ลูกเจ็บเหมือนแม่ พ่อเขาใจร้ายกับแม่ยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่ยังใจร้ายกับลูก แม่รับไม่ได้จริงๆ” นันทิตาพยายามเบี่ยงเบนประเด็นเพราะกลัวปพลจะจับได้ว่าเธอเห็นแก่เงินมากกว่าความรู้สึกของลูก
ooooooo
กว่าน้ำหวานจะจัดการเรื่องประกันตัวปานตะวัน กับตั้มออกจากห้องขังก็เป็นตอนเช้าวันรุ่งขึ้น
ทันทีที่ปานตะวันก้าวเท้าเข้าบ้าน จันทนีที่รอท่าอยู่เอาไม้เรียวฟาดไม่นับฐานหายไปกับผู้ชายมาทั้งคืนแล้วโวยวายใส่ตั้มว่าพาเธอไปไหนมา เขาพยายามอธิบายว่าจันทนีเข้าใจผิด เขากับปานตะวันไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ท่านคิด จันทนีไม่อยากฟังคำแก้ตัวไล่ตะเพิดเขาไปให้พ้น จากนั้นลากปานตะวันเข้าตัวบ้าน เอาไม้เรียวฟาดซ้ำอีกฐานไม่รู้จักเลือกคนที่มาเป็นผัว ตั้มตามมาขอร้องให้จันทนีหยุดทำร้ายปานตะวันแต่ไม่เป็นผล
