พรหมพิศวาส

ณ ค็อกเทลเลานจ์แห่งหนึ่ง นักร้องสาวเซ็กซี่กำลังร้องเพลงพร้อมกับออกสเต็ปเร่าร้อนอยู่บนเวที นักเที่ยวหนุ่มทั้งหลายหันมองเธอเขม็ง พร้อมกับส่งเสียงฮือฮา

อีกมุมหนึ่งที่เคาน์เตอร์บาร์ ปพลไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่านักร้องสาวสุดเร่าร้อนบนเวทีคือ ปานตะวัน หญิงสาวที่เขาเจอเมื่อหลายวันก่อน ท่าทางของเธอทำให้นึกถึงรพีพรผู้หญิงอีกคนที่เขาเกลียดชัง ปพลกระดกเหล้าหมดแก้วแล้วกระแทกมันกับเคาน์เตอร์ด้วยความหงุดหงิด นักเที่ยวหนุ่มๆพากันมายืนออหน้าเวทีโห่ร้องเรียกชื่อ “ปานตะวัน”

เสียงดังแข่งกับเสียงเพลงที่เธอร้อง ครั้นร้องเพลงจบปานตะวันเดินผ่านหน้าเคาน์เตอร์บาร์ ปพลกำลังเมาได้ที่ดึงแขนเธอเข้ามาจนประชิดตัว เธอตกใจสั่งให้เขาปล่อย เขากลับโอบเอวเธอแน่น

“ฉันต้องจ่ายเท่าไหร่เธอถึงจะนั่งด้วย” พูดจบปพลดึงปานตะวันมานั่งตักแล้วล้วงกระเป๋าสตางค์หยิบเงินออกมาหลายพันบาท “พอไหมสำหรับ 5 หรือ 10 นาที”

หญิงสาวหมดความอดทนดันตัวเองลุกขึ้นจากตักปพล คว้าแก้วเหล้าที่บาร์เทนเดอร์เพิ่งเอามาวางราดหัวเขา นักเที่ยวเหลียวมองทั้งคู่เป็นตาเดียวกัน

“แค่นี้คงพอนะสำหรับผู้ชายปากเสียและชอบดูถูกผู้หญิงอย่างคุณ” ปานตะวันกระแทกแก้วเหล้ากับเคาน์เตอร์แล้วหันหลังจากไป ปพลเสียหน้ามากตามไปคว้าตัวเธอมาจูบท่ามกลางสายตาของทุกคน

ooooooo

1 เดือนก่อนหน้า...

ในห้องประชุมของโรงแรมหรูกลางกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ปพลกำลังอารมณ์เสียใส่ทีมงานเกี่ยวกับการจัดงานเปิดตัวโรงแรมแห่งใหม่ที่ไม่ได้ดั่งใจ เนื่องจากทีมงานจัดหาแต่ศิลปินดังๆมาโชว์ในงานไม่ยอมเปิดโอกาสให้เด็กรุ่นใหม่ฝีมือดีได้ขึ้นโชว์บ้าง และต้องยิ่งหัวเสียหนักขึ้นเมื่อปราการพารพีพรมาประชุมด้วย แถมจะให้เธอบริหารงานโรงแรมแห่งใหม่ร่วมกับเขา

“ไม่ได้” ปพลตวาดลั่น ทุกคนในห้องสะดุ้งโหยง ปราการพยายามใจเย็นกับลูกชายสุดๆ

“พล พ่อคิดว่า...”

“ถ้ายังมีผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้อยู่ที่นี่ ผมไม่มีอะไรจะคุย...เลิกประชุม” ประโยคสุดท้ายปพลหันไปสั่งทีมงาน

“แกเลิกดูถูกคนอื่นได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะทนกับนิสัยแย่ๆของแกไม่ไหว”

“ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน ผู้หญิงคนนี้มันมีอะไร ก็แค่ผู้หญิงขายตัว...โสเภณี” ปพลมองรพีพรหัวจดเท้าอย่างเหยียดหยาม ปราการทนไม่ไหวตบเขาหน้าหัน ทุกคนในห้องประชุมถึงกับตะลึง ปพลทั้งแค้นทั้งน้อยใจที่พ่อทำร้ายเขาต่อหน้าคนอื่น

เพื่อปกป้องรพีพร ถึงกับประกาศกร้าว

“ถ้าพ่อคิดว่าผู้หญิงคนนี้ทำงานนี้ได้ก็ตามใจ แต่ผมไม่ยอม ถ้ายังมีผู้หญิงคนนี้อยู่ผมก็จะไป”

“ถ้าแกไป แกจะไม่ได้อะไรจากฉันเลยเจ้าพล”

“ผมจะพิสูจน์ให้พ่อดูว่าไม่มีเงินของพ่อ ผมก็ประสบความสำเร็จได้เหมือนกัน ต่อไปนี้พ่อจะบังคับอะไรผมไม่ได้อีก ผมจะไปทำตามความฝันของผม กับสิ่งที่พ่อห้ามผมมาตลอดชีวิต และวันนี้ผมรู้แล้วว่าทุกอย่างที่ผมทำเพื่อพ่อมันไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับผู้หญิงต่ำๆคนนี้” ปพลจ้องรพีพร