ตอนที่ 1
“พอไหมสำหรับ 5 หรือ 10 นาที” ไม่พูดเปล่าปพลดึงปานตะวันมานั่งตัก เธอของขึ้นลุกพรวด
คว้าแก้วเหล้าเทราดหัวเขา นักเที่ยวเหลียวมองทั้งคู่เป็นตาเดียวกัน
“แค่นี้คงพอนะสำหรับผู้ชายปากเสียและชอบดูถูกผู้หญิงอย่างคุณ” ปานตะวันกระแทกแก้วเหล้ากับเคาน์เตอร์บาร์ แล้วหันหลังจากไป ปพลเสียหน้ามากตามไปคว้าตัวเธอมาจูบท่ามกลางสายตาของทุกคน
ในร้านจนสาแก่ใจจึงผละออกมา ปานตะวันอับอายมากตบเขาหน้าหัน เขาโกรธจะดึงเธอมาจูบอีก แต่เธอไวกว่าขึ้นเข่าเข้ากลางกล่องดวงใจ เขาทรุดไปกองกับพื้น
“อย่าคิดมาดูถูกผู้หญิงด้วยการทำแบบนี้อีก คราวหน้าโดนหนักกว่านี้แน่ ฉันเตือนไว้เลย” ปานตะวันกระทืบเท้าปพลซ้ำก่อนเดินจากไปด้วยน้ำตาคลอเบ้าทั้งเจ็บใจแค้นใจ ปพลยิ่งอายหนักเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆของนักเที่ยว ทวีศักดิ์มองเหตุการณ์อยู่โดยตลอด ถามน้ำหวานว่าไอ้คนนั้นเป็นใคร
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คงเป็นแขกที่มาเที่ยว”...
ทวีศักดิ์ไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับผู้หญิงที่
ตัวเองหมายปอง จึงส่งสมุนไปรุมกระทืบปพลขณะกำลังเดินไปขึ้นรถพร้อมกับเตือนไม่ให้มายุ่งกับเด็กของนายพวกตนอีกไม่อย่างนั้นจะโดนหนักกว่านี้ แล้วผละไป เขาค่อยๆยันตัวลุกขึ้น เห็นรถคันหนึ่งแล่นผ่านช้าๆ ทวีศักดิ์กดกระจกรถลงมามองด้วยสายตาเอาเรื่อง เขาไม่ต้องเดาก็รู้ว่า
ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้านายของพวกนักเลงเมื่อครู่ที่มารุมอัดเขา ก็มองตามสายตาเหยียด
“ที่แท้ก็แค่เด็กเสี่ย”
ooooooo
อานนท์กำลังคุยกับซาวด์เอ็นจิเนียร์อยู่ในห้องอัดเสียงปพลเข้ามาโวยวายว่าจะไม่มีทางให้ปานตะวันมาเป็นศิลปินในสังกัดเด็ดขาด อานนท์ทักท้วงเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรือ
“ฉันไม่สน แต่ฉันไม่ยอมให้ยัยแมวสาว
ยั่วสวาทนั่นมาเป็นนักร้องในสังกัดแน่ๆ”
“แมวสาวยั่วสวาทอะไรของแกวะ แล้วนั่นหน้าแกไปโดนอะไรมา”
ปพลไล่ให้อานนท์ไปถามแม่นักร้องคนดีเอาเองก็แล้วกัน จากนั้นยัดนามบัตรใส่มือแล้วเดินหัวเสียออกไป อานนท์หยิบนามบัตรขึ้นมาดู เป็นนามบัตรของร้าน “Lovely Lounge”...
ที่ห้องทำงานของน้ำหวาน ปานตะวันมาขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าเพื่อเอาไปไถ่สร้อยทอง น้ำหวานอดเป็นห่วงแทนไม่ได้เบิกเงินแบบนี้
เมื่อไหร่จะทำงานใช้หนี้หมด ตนรู้ว่าเธอไม่ได้อยากทำงานที่นี่ แล้วถามถึงเรื่องเมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่อยากมีปัญหาได้แต่บอกแค่แขกเมาและให้คำมั่นว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีก
“ฉันห่วงเธอนะ คุณทวีศักดิ์เขาเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้”
“แต่คงไม่ใช่ปาน” ปานตะวันยืนยันหนักแน่น
“คุณทวีศักดิ์เขาหมายมั่นปั้นมือกับเธอ
ไว้เยอะ ที่ผ่านมาเขายังไม่ทำอะไรเพราะรู้ว่าคนอย่างเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่จะยอมใครง่ายๆ เขาเลยใช้ไม้อ่อนกับเธอมาตลอด แต่ถ้าโดนคนอื่นปาดหน้าเค้กไปเขาคงไม่ยอม เพราะเมื่อคืนแขกคนนั้นก็โดนเขาเล่นงานไปเรียบร้อยแล้ว” คำพูดของน้ำหวานทำให้ปานตะวันตกใจมาก...
ค่ำวันนี้ อานนท์แวะไปที่ Lovely Lounge รอจนปานตะวันร้องเพลงจบ รีบไปดักหน้าก่อนเธอจะ เข้าห้องแต่งตัว ขอคุยด้วยสักครู่ เขาอยากให้เธอไปลองฝึกร้องเพลงที่บริษัทดู อาจจะเสียเวลาหน่อย
แต่ถ้าผ่าน เราคงได้ร่วมงานกัน เขาไม่สนใจเรื่องเธอ เป็นนักร้องที่นี่ เพราะเขาวัดคนจากผลงาน
ปานตะวันขอบคุณเขาที่ให้โอกาส แต่เธอคงรับไว้ไม่ได้เพราะเพื่อนของเขาคงไม่อยากร่วมงานกับเธอ ดังนั้นเพื่อตัดปัญหาเธอคงต้องบอกปัดแล้ว หันหลังจะไป เขาดึงแขนเธอไว้ เป็นจังหวะเดียวกับมีแขกเดินมาชน เธอเซเสียหลักเข้าไปในอ้อมแขนเขา ปพลมาเห็นพอดีคิดว่าเธออ่อยเขาก็ไม่พอใจ เธอรีบดันตัวออกห่าง