พรหมพิศวาส

“ยังไงนายก็เป็นหุ้นส่วนฉันฉันคงตัดสินใจเองทั้งหมดไม่ได้ แต่ถ้ามันไม่ได้ดีอย่างที่คิด ทุกอย่างจบ”

“โอเคขอบใจมากเพื่อน” อานนท์ยิ้มดีใจแล้วเดินจากไป ปพลไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่ยอมให้โอกาสปานตะวันอีกครั้ง...

หลังเปลี่ยนใจ ปพลมาขอประวัติวงเกลอจากป๊อบและคุณสา ครั้นเห็นประวัติของปานตะวัน เขาต้องชะงักเมื่อพบว่าสถานที่ทำงานของเธอชื่อ “Lovely Lounge”...

เพื่อให้เห็นกับตาตัวเอง ปพลจึงแวะไปที่เลานจ์แห่งนั้น ร้านเพิ่งเปิด ดนตรียังไม่ได้เริ่มบรรเลง เขานั่งที่เคาน์เตอร์บาร์สั่งเหล้ามาดื่ม ผู้หญิงนั่งดริงก์เข้ามาเลียบๆเคียงๆถามเขาว่ามีเพื่อนคุยหรือยัง ปพลซึ่งชิงชังผู้หญิงประเภทนี้เป็นทุนเดิมมองเธอด้วยสายตาเหยียด เธอไม่เห็นสายตานั้นเอื้อมมือมาแตะมือเขา ปพลชักมือหนี เธอจะแตะอีกคราวนี้เขาไล่ตะเพิด เธอมองเขางงๆ

“ผมบอกให้ไปไง ไม่ได้ยินเหรอ”

หญิงสาวเดินออกไปแทบไม่ทัน สักพักมีเสียงดนตรีดังขึ้น สปอตไลต์ส่องไปที่กลางเวที นักร้องสาวเซ็กซี่ออกมาทั้งร้องเพลงทั้งออกสเต็ปเร่าร้อน

เรียกเสียงฮือฮาจากนักเที่ยวดังกระหึ่ม ปพลไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่านักร้องสาวสุดเร่าร้อนคนนั้นคือ ปานตะวันนั่นเอง ท่าทางของเธอทำให้เขานึกถึง

รพีพร ว่าที่เมียใหม่ของพ่อที่เขาแสนชิงชัง เขายกเหล้าขึ้นกระดกหมดแก้วแล้วกระแทกแก้วกับเคาน์เตอร์ด้วยความหงุดหงิด

ครั้นเพลงจบ ปานตะวันกำลังลงจากเวที เด็กเสิร์ฟเข้าไปกระซิบบางอย่าง เธอมองไปทางโต๊ะของทวีศักดิ์ที่กำลังนั่งคุยอยู่กับน้ำหวาน สูดหายใจเข้าปอดเพื่อรวบรวมพลังแล้วเดินเข้าไปไหว้ทักทาย ทวีศักดิ์ลุกขึ้นมาโอบไหล่เธอไว้ เธอพยายามเบี่ยงตัวหลบเขายิ่งโอบแน่นขึ้น เธอมองหน้าน้ำหวานเหมือนต้องการให้ช่วย แต่น้ำหวานกลับพยักหน้าเป็นทำนองให้นั่งลงก่อน เธอจึงยอมลงนั่ง

ภาพโอบกอดปานตะวันของทวีศักดิ์ทำให้

ปพลนึกถึงตอนที่เขาไปเห็นพ่อโอบกอดรพีพรในไนต์คลับที่เกาหลีใต้ไม่มีผิดเพี้ยน ก็ยิ่งจ้องเขม็ง บาร์เทนเดอร์เห็นเขามองตาไม่กะพริบ

“สนใจเหรอพี่ น้องปานหนุ่มๆมาติดเยอะ

พี่คงรอคิวยาว”

“ผมไม่สนใจผู้หญิงแบบนี้ พวกผู้หญิงชั้นต่ำ” ด่าจบปพลกระแทกแก้วเหล้ากับเคาน์เตอร์เสียงดังจนบาร์เทนเดอร์สะดุ้ง ยิ่งเขาเห็นปานตะวันรับซองเงินจากทวีศักดิ์ก็ยิ่งรังเกียจคิดว่าเธอเป็นพวกผู้หญิง

หิวเงิน สะบัดหน้าเมินไปทางอื่น จึงไม่เห็นว่าเธอคืนซองเงินให้ทวีศักดิ์แล้วลุกขึ้น

“ขอบคุณค่ะ แต่ดิฉันคงรับไว้ไม่ได้” ปานตะวันพูดจบลุกออกไป ทวีศักดิ์หันมาทางน้ำหวาน

“เด็กคุณเล่นตัวไม่เบา คุณน่าจะช่วยผมบ้างนะ”

“ดิฉันไม่เคยบังคับเด็ก อันนี้ขึ้นอยู่กับปานตะวัน ดิฉันต้องขอโทษจริงๆ”

ooooooo

ปานตะวันเดินผ่านหน้าเคาน์เตอร์บาร์ ปพลกำลังเมาได้ที่ดึงเธอเข้ามาจนประชิดตัว เธอเห็นเขาก็ตกใจขอร้องให้ปล่อย เขากลับโอบเอวเธอไว้คิดว่าใช้เงินซื้อเธอได้ เสนอจะให้เงินเพื่อให้เธอนั่งคุยด้วย

“เธอนี่ก็จ๊อบเยอะนะ จริงๆไม่เห็นต้องอยากเป็นศิลปินเลย แค่เป็นนางแมวยั่วสวาทผู้ชาย เงินก็คงดีอยู่แล้ว หรือว่าอยากจะชุบตัวใหม่ด้วยการเป็นนักร้องในสังกัดฉัน ถ้าเป็นแบบนั้นมีอะไรมาแลกมั่ง แต่ฉันว่ามันคงไม่คุ้มกับความเสี่ยงของค่ายฉันเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเธออยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา” ปพลหยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง