พรหมพิศวาส

“เงินแค่หมื่นเดียวไม่เห็นต้องรีบ ถ้าอยากได้ของ คืนก็บอก สำหรับคุณปานคนสวยจะเอากี่แสนก็ได้”

“แต่ฉันอยากได้ของที่เป็นของฉันคืนมากกว่า”

ทวีศักดิ์ยินดีจัดให้ตามที่เธอร้องขอ พยักพเยิดให้สมุนเอาสร้อยมาให้ ตอนคืนสร้อยให้ปานตะวัน เขายังแอบแต๊ะอั๋งเธออีกด้วย เธอรีบชักมือกลับแทบไม่ทัน แล้วยกมือไหว้ลารีบออกจากบ่อน จันทนีลุกตาม แต่เขาร้องเรียกไว้ บอกว่าถ้าอยากแก้มือเชิญตามสบายเลย จันทนียิ้มรับมองออกว่าเขาติดใจปานตะวัน...

ระหว่างรอซาร่ามาซ้อมเพลงที่บริษัท ซึ่งเลยเวลานัดมานานแล้ว ป๊อบกับคุณสาแอบมาคุยกันถึงเรื่องที่วงเกลออาจไม่ได้รับเลือกทั้งที่มีดีกว่าซาร่าเนื่องจากนักร้องนำประวัติไม่ค่อยดี มินจูขาเผือกของบริษัทผ่านมาได้ยินพอดีถามว่าประวัติไม่ดีเรื่องอะไร คุณสาดันหลุดปากว่าปานตะวันเป็นนักร้องในเลานจ์

“หา!! นักร้องในเลานจ์” มินจูตกใจโพล่งขึ้น

เสียงดัง ป๊อบต้องปรามให้ลดเสียงลงหน่อย เดี๋ยวได้รู้กันทั้งบริษัท ทั้งสามคนมัวแต่สุมหัวนินทาคนอื่นไม่ทันเห็นปนิตาแอบฟังอยู่ได้ยินหมดทุกคำพูด...

ทางฝ่ายอานนท์รู้ว่าปพลชมชอบในความสามารถทางการร้องเพลงของปานตะวันแต่ติดที่เธอเป็นเด็กเลานจ์เป็นเด็กเสี่ย กลัวจะเหมือนรพีพรที่เขาชิงชัง จึงบอกเขาว่าเธอไม่ใช่เด็กเสี่ยไม่ได้มีใครเลี้ยง เพราะถ้ามีคนเลี้ยงอย่างที่เขาเข้าใจไปเอง คงไม่ต้อง ดิ้นรนทำงานงกๆแบบทุกวันนี้ และเพื่อเป็นการยืนยันคำพูด อานนท์พาปพลไปซุ่มดูปานตะวันที่ร้านอาหาร เห็นกำลังเสิร์ฟอาหารให้กับลูกค้า

“หลายวันที่ผ่านมาฉันลองเช็กประวัติเด็กคนนี้ดูถึงรู้ว่าเธอทำงานที่ร้านอาหารตอนกลางวัน พอกลางคืนก็ไปร้องเพลงที่เลานจ์ แล้วก็เล่นดนตรีที่ผับและฉันถามเด็กที่เลานจ์มาแล้ว ต่างพูดเป็นเสียง เดียวกันว่าเขาไม่เคยยุ่งกับแขกคนไหน ถ้าแกติดที่เขาเป็นนักร้องในเลานจ์ทำไมเราไม่ลองคุยให้เขาเลิกทำแล้วก็มาทำงานกับเราล่ะ ฉันอยากให้แกลองให้โอกาสเขาอีกครั้ง”

คำพูดของอานนท์ทำให้ปพลครุ่นคิดคล้อยตาม