พรหมพิศวาส

“ไม่มีวินัย เธอรู้ไหมการเป็นศิลปินที่ดี คุณสมบัติที่ต้องมีคืออะไร” ปพลเห็นปานตะวันนิ่งไม่ตอบก็ยิ่งโมโห “ถ้าเธอตอบว่าเสียงดี เล่นดนตรีเก่ง ใช่...

นั่นมันก็แค่ส่วนหนึ่ง แต่สำหรับศิลปินที่ผมต้องการ ไม่ใช่แค่นั้น เข้าใจนะ” ตำหนิจบปพลลุกออกไป ปนิตาสะใจมากรีบเดินตาม ทุกคนในห้องพากันอึ้งไม่เข้าใจทำไมเจ้านายอยู่ๆถึงได้ของขึ้น ปานตะวันสูดลมหายใจเข้ารวบรวมความกล้า เดินตามจนทัน

“คุณคะ เดี๋ยวค่ะ ฉันขอคุยกับคุณสักครู่ได้ไหมคะ ขอร้องนะคะ ครู่เดียว”

ปพลเห็นสีหน้าท่าทางของปานตะวันก็ใจอ่อน บอกให้เธอพูดมาได้เลย ปนิตาจะทักท้วงเขารีบยกมือห้ามเป็นทำนองไม่ให้พูดอะไร ปานตะวันอธิบายว่าที่เพื่อนของเธอมาช้าเพราะไปหากีตาร์มาให้เธอทดแทนตัวเก่าที่เธอเอาไปตีหัวแขกในผับ ปพลถือโอกาสนี้สั่งสอนเธอ

“นั่นเป็นอีกข้อหนึ่งที่สำคัญ นอกจากที่เธอไม่มีวินัย เธอยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้”

“คือคืนนั้น...” ปานตะวันพยายามอธิบายถึงสาเหตุที่ต้องทำร้ายแขกนักเที่ยว แต่ปพลไม่ฟัง พาลตำหนิเธอเรื่องที่เธอเป็นสก๊อยขาซิ่งจนถูกตำรวจจับซึ่งจะทำให้ประวัติของเธอดูไม่ดี และการที่ต้นสังกัดมีศิลปินที่ประวัติไม่ดีจะพลอยเสียหายไปด้วย

“ถ้าเธอเป็นเจ้าของค่าย เธอจะรับเด็กแบบนั้นเข้าสังกัดไหม”

“ถ้าตัดสินจากสิ่งที่คุณเห็นทั้งหมด ฉันไม่เถียง ฉันก็อาจจะไม่รับ”

“งั้นจบ เธอกลับไปได้แล้ว” ปพลตัดบท

ปานตะวันไม่ละความพยายาม กล่อมจนเขายอมให้โอกาสเธอได้ออดิชัน โชคดีที่เดี่ยวมาถึงพร้อมกีตาร์ทันเวลาพอดี แต่เมื่อวงเกลอและปานตะวันออดิชันจบ ปพลก็ไม่ให้เธอผ่านอยู่ดีแม้เธอจะร้องเพลงได้ดีและถูกใจแค่ไหนแล้วลุกออกจากห้องไปเลย ปนิตาสะใจมากรีบตามเขาไป

อานนท์ไม่ยอมแพ้ตามขอร้องปพลอย่าใจแคบ ในเมื่อเขาก็รู้ว่าปานตะวันมีฝีมือก็ควรจะให้โอกาสเธอกับเพื่อนๆ เขาเองน่าจะรู้ดีที่สุดว่าการให้โอกาสใครสักคนสำคัญแค่ไหน ปนิตาเห็นปพลออกอาการลังเลก็ไม่พอใจหันไปเล่นงานอานนท์

“พี่นนท์จะอะไรนักหนาคะ ถ้าเป็นศิลปินขึ้นมาจริงๆ ถูกขุดคุ้ยประวัติ มีหวังจบเห่กันหมดพอดี”

“หยุด...ยัยนิ อย่ายุ่ง ไอ้พล แกก็เป็นคนหนึ่งที่เคยอยากได้โอกาสไม่ใช่เหรอวะ วันนี้แกเป็นคนที่จะตัดสินใจในการให้โอกาสดีๆกับใครสักคน ทำไมแกไม่ทำวะ” คำพูดของอานนท์แทงใจดำปพลเต็มๆ เพราะเขาเองพยายามขอโอกาสจากพ่อแต่ไม่เคยได้ ใจหนึ่งเขาอยากให้โอกาสปานตะวันแต่อีกใจยังคงต่อต้าน

“ฉันให้โอกาสเขาเล่นแล้วไง แกจะเอาไงอีก”

“ฉันก็อยากให้แกให้โอกาสเขาอีกไง”

ปนิตาไม่พอใจมากขึ้นกว่าเดิมที่อานนท์ดึงดันให้ปพลยอมรับวงเกลอให้ได้ก็โวยวายใส่ จังหวะนั้น ตั้ม ปานตะวัน และเดี่ยวออกมาจากห้องออดิชัน

เธอขอบคุณปพลมากที่ให้โอกาสเธอกับเพื่อน เป็นช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดสำหรับพวกเรามาก ยิ้มให้เขาอย่างจริงใจก่อนพากันกลับไป ปพลมองตาม ใจหนึ่งก็เสียดายแต่อีกใจยังไม่ยอมรับในตัวเธออยู่ดี จึงได้แต่นิ่งเฉย ส่วนอานนท์หัวเสียมากเดินหนีไปอีกทาง...

แม้ออดิชันไม่ผ่าน แต่ปานตะวัน ตั้มและเดี่ยวก็ไม่ยอมแพ้ยังคงให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

ooooooo

ปพลนั่งดูเทปออดิชันของวงเกลอกลับไป กลับมาอยู่หลายรอบ นึกถึงแววตาที่มุ่งมั่นของปานตะวันก็อดหวั่นไหวไม่ได้ เห็นด้วยกับอานนท์ว่าเธอมีฝีมือเหมาะจะเป็นศิลปินคนแรกของค่าย

จังหวะนั้น อานนท์เปิดประตูห้องทำงานเข้ามาขอโทษปพลสำหรับเรื่องวันนี้ หลังจากคิดทบทวนหลายตลบ ปพลเปลี่ยนใจจะลองให้โอกาสปานตะวันอีกครั้ง ลองทำความรู้จักเธอให้มากขึ้นตามที่อานนท์แนะ