มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 12
กระเช้าให้สมทรงเฝ้าพิกุลที่จับขังไว้ในกระท่อมร้าง แต่พิกุลคิดหนีเพื่อจะไปบอกแผนการชั่วร้ายของผจงให้ลำเจียกรู้จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น พิกุลจวนตัวใช้มีดพกที่ก้องให้ไว้แทงสมทรงตายคาที่ก่อนจะหลบหนีไปได้ ส่วนภูผาที่ยังอยู่เรือนแพก็คิดกังวลจนนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงลำเจียกกับพิกุล ซึ่งเพชรน้ำผึ้งดูออกจึงบอกให้เขากลับไป ไม่ต้อง ห่วงทางนี้ เธอดูแลตัวเองได้และสัญญาว่าจะไม่หนีไปไหน
ทางด้านลำเจียกที่กังวลมากกับอาการของเสือผันที่โดนเหล็กไหลเล่นงาน เช้านี้เธอยิ่งใจคอไม่ดีกับเสียงกรีดร้องเจ็บปวดทรมานของเสือผันที่ดังลั่นออกมานอกกระท่อมจนเป็นจุดสนใจของชาวชุมโจร ลำเจียกวิ่งเข้ามาขอร้องให้เอาเหล็กไหลออกจากตัวแต่เขาไม่ยอมเพราะต้องการอยู่ยงคงกระพัน
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เสือผันถูกอำนาจของเหล็กไหลกลืนกินจนกลายร่างเป็นสางมีกรงเล็บและเขี้ยวแหลมคมจะทำร้ายลำเจียก ไอ้คงได้ยินเสียงเอะอะวิ่งเข้ามาพอดีชักปืนยิงเปรี้ยงกระสุนเฉี่ยวนิดเดียว เสือผันคำรามใส่แล้วกระโดดออกไปทางหน้าต่างทันที
เวลาเดียวกันนั้นผจงกับพวกกำนันชัชมาถึงภูพยัคฆ์แล้ว ผจงใช้ความคุ้นเคยฆ่าชายสองคนในชุมโจรตายก่อนจะพาพรรคพวกไปยังกระท่อมเก็บอาวุธเพื่อยึดไว้ทำลายล้างพวกภูพยัคฆ์ กำนันชัชพอใจมากตั้งใจเล่นงานพวกเสือผันให้ราบเป็นหน้ากลอง ประกาศกร้าวว่าถ้าใครขัดขืนไม่ยอมเป็นพวกเรา ให้ฆ่าทิ้งทั้งหมด
ooooooo
ลำเจียกโดนเสือผันที่กลายร่างเป็นสางทำร้ายจนหัวแตกคงช่วยทำแผลให้ ระหว่างนี้เองพิกุลในสภาพเนื้อตัวเปื้อนเลือดกระหืดกระหอบเข้ามาร้องเรียกลำเจียก
“น้าลำเจียก...แย่แล้วจ้ะน้า...แย่แล้ว!!”
“เกิดอะไรขึ้นอีพิกุล แล้วนั่นเลือด...เลือดใคร”
“ฉันเพิ่งฆ่าอีสมทรงมาจ้ะ”
“หา!! เอ็งฆ่ามันทำไม”
“ถ้าฉันไม่ฆ่ามัน มันก็ต้องฆ่าปิดปากฉันไม่ให้มาเตือนทุกคน”
“เตือนอะไร”
“พี่ผจงร่วมมือกับกำนันชัชกำลังยกพวกมาถล่มภูพยัคฆ์”
“จริงเหรออีพิกุล เอ็งไปรู้เรื่องนี้มาได้ยังไง”
“พี่ผาส่งจดหมายมาบอกจ้ะ แต่นังกระเช้ามันจับฉันได้ก่อน มันก็เลยเอาฉันไปขังไว้”
“ไอ้ผจง!!”
สิ้นเสียงอุทานของลำเจียก เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้น ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วภูพยัคฆ์
“ไม่ทันแล้ว...ไอ้ผจงกับกำนันชัชบุกมากันแล้ว”
ทันใดนั้นชาวบ้านสองสามคนวิ่งหนีตายเข้ามาที่บ้านเสือผันในสภาพเลือดอาบบาดเจ็บสาหัส
“เสือผันช่วยด้วย ช่วยพวกเราด้วย เสือผันอยู่ไหนแม่ลำเจียก ไอ้กำนันชัชกับไอ้ผจงมันบุกมาฆ่าพวกเรา รีบไปบอกให้เสือผันมาช่วยพวกเราด้วย เสือผันอยู่ไหน”
ทั้งลำเจียก พิกุล และคงแตกตื่นทำอะไรไม่ถูก ...อีกทางที่บ้านภูผา เข้มกับพร้าวสมุนคู่ใจของผจง กำลังเข่นฆ่าคนของภูผาที่ไม่ยอมสยบให้พวกมันโดยมีผจงทั้งออกคำสั่งทั้งลงมือด้วยอย่างโหดเหี้ยม
“จำเอาไว้ ที่พวกมึงต้องเจ็บและตายทรมานกว่าคนอื่นก็เพราะพวกมึงดันเสือกเลือกมาเป็นลูกน้องไอ้ผา กูจะให้โอกาสพวกมึง ถ้าใครเปลี่ยนใจจากเป็นลูกน้องไอ้ผามาเป็นลูกน้องกู มึงรอด!”
บรรดาลูกน้องภูผานิ่งมองหน้ากัน ทุกคนมีแต่แววตาเจ็บแค้นมองผจงเขม็งไม่มีใครตอบรับ
