เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 1
“คุณริยาทำขนมมาเลี้ยงฉลองรางวัลให้พวกที่ไร่น่ะครับ ผมก็เลยขับรถพามาให้”
“เสนอหน้ามาเลยนะเจ้าปูน ทีเมื่อวานนี้หายหัวไปเลย”
“โห...คุณดินครับ มันจำเป็นจริงๆครับ ก็นังขมิ้นนี่สิทำอะไรมาให้ผมกินก็ไม่รู้ กินเข้าไปทางปากมันออกมาทางตูดนี่หมดเลยครับ”
“อ๊ะๆ อย่ามาว่าอย่างนั้นสิพี่ปูน ขมิ้นทำให้ด้วยความรักอย่างสุดซึ้งเลยนะ”
“เราอีกคนนะขมิ้น เมื่อเช้านี้คุณแม่เรียกหาทั่วบ้านที่แท้หลบมาอยู่ที่นี่เอง”
ขมิ้นแถเข้าไปเกาะแขนปูนแถมทำตาปิ๊งๆใส่ พูดฉอเลาะว่าตนหลบมาตามหาหัวใจ ปูนได้ฟังถึงกับร้องลั่น
“เฮ้ย...ไอ้ข่อย เอาน้องสาวเอ็งออกไปที...ขนลุก”
“สงเคราะห์มันหน่อยน่าไอ้ปูน ขมิ้นมันแอบชอบเอ็งมาตั้งนานแล้ว รับรักมันซะทีเถอะวะ สงสารมัน...
ข้าเองจะได้หมดห่วงด้วย”
“ไม่เอา...ไปนังขมิ้น ไปไกลๆ” ปูนผลักไสแต่ขมิ้นขืนตัวไม่ยอมไป สริยาหัวเราะขำท่าทางของสองคน ดินแดนเหลือบมองเธอนิ่งๆ คำพูดเล่นๆของปูนทำให้เรื่องที่เขาพูดกับแม่วนกลับมาในความคิด
สริยาหันกลับมาเห็นดินแดนมองอยู่ก็สงสัยว่าหน้าตนมีอะไรติดอยู่หรือเปล่า ชายหนุ่มปฏิเสธว่าไม่มีอะไร แล้วเปลี่ยนไปถามเรื่องงานที่สำนักงานว่าเป็นยังไงบ้าง
“งานก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆค่ะ นี่คุณลุงเอกภพกับพี่ภูหารือกันว่าจะหาผู้จัดการมาเพิ่มอีกคนจะได้แบ่งดูแลเรื่องทางไร่ไปเลย แล้วให้ริยามาดูที่สำนักงานเต็มตัว”
“อ้อ งั้นเหรอ”
“แต่ริยาอยากมาดูที่ไร่มากกว่า แล้วให้คนใหม่ไปดูที่สำนักงานแทน แต่คุณลุงบอกว่างานไร่มันหนักให้ริยาอยู่ที่สำนักงานดีกว่า”
“ดีแล้วล่ะ”
“พี่ภูอยากให้ดินเข้าไปช่วยคัดเลือกด้วยนะคะ เพราะคนนี้ต้องมาทำงานกับดินโดยเฉพาะเลย”
“ตอนนี้ยังยุ่งๆอยู่เลย บอกพี่ภูว่าอีกสักสองสามวันก็แล้วกัน เดี๋ยวผมต้องขอตัวแล้ว ริยาจะกลับเลยไหมเดี๋ยวจะเรียกไอ้ปูนให้...ปูนๆ เลิกกินได้แล้ว คุณริยาจะกลับแล้ว”
ปูนวิ่งมาทันทีเพราะต้องการหนีขมิ้นอยู่แล้ว
สริยาเลยปฏิเสธไม่ออกทั้งที่ยังไม่อยากกลับ
ooooooo
ทางด้านกำนันกับเมียและลูกที่ดั้นด้นมาตามถนนหนทางทุรกันดาร ที่สุดก็มาถึงที่ดินตามโฉนด แต่กลายเป็นต้องมาทุ่มเถียงกันผู้ใหญ่มีเจ้าของที่ดินตัวจริง สองคนเอาโฉนดมากางปรากฏว่ามันเหมือนกันเป๊ะ
กลุ่มลูกบ้านของผู้ใหญ่มีคิดว่ากำนันเป็นพวกต้มตุ๋นจึงจะจับส่งตำรวจ แต่ผู้ใหญ่มีไม่คล้อยตาม อยากไต่ถามให้รู้เรื่องก่อน
“นี่...ถามจริง ไปเอาโฉนดนี่มาจากไหน หรือแกทำโฉนดปลอมขึ้นมาหวังจะมาฮุบที่ดินของฉัน”
“ฮุบอะไรกันผู้ใหญ่ พูดให้ดีๆ เดี๋ยวจะโดนฟ้อง ไอ้โฉนดเนี่ยแฟนลูกสาวผมเขาให้มา จะมาทำไร่องุ่นกัน”
ผู้ใหญ่มีและพวกชาวบ้านไม่เชื่อ อุทานออกมาพร้อมกัน “ไร่องุ่น?” แล้วก็หัวเราะก๊ากไปด้วยกันราวกับฟังเรื่องตลก
“โกหกแหงๆ ใครวะจะบ้ามาซื้อที่แถวนี้ปลูกองุ่น”
“ใช่...ที่เฮงซวยแบบนี้จะปลูกอะไรขึ้น”
