เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 1
ณ ไร่ภูผา...ไร่องุ่นกว้างใหญ่นับพันไร่ของเอกภพ
เช้าวันนี้ ดินแดน หนุ่มหล่อลูกชายของเอกภพในชุดทะมัดทะแมงออกจากบ้านพักตรงมาขึ้นรถจี๊ปเก่าๆ
ขับออกไปในไร่องุ่น
เมื่อเขาขับรถมาจอด เห็นข่อยกับคนงานสองคนกำลังขนของขึ้นรถกระบะ เสียงข่อยพูดรัวราวกับเจ้านายเตือนคนงานให้ยกดีๆ ค่อยๆยก อย่าตะแคง ยกให้ตรงๆ
ดินแดนลงจากรถเดินมาถามข่อยว่า “แล้วไอ้ปูนล่ะ มันต้องเป็นคนไปส่งของไม่ใช่เหรอ”
“ก็ไอ้ปูนน่ะสิครับมันดันท้องเสีย มันเพิ่งมาบอกผม ผมก็รีบตามคนงานมาช่วยกันยกของ นี่รีบกันจนขาขวิดหมดแล้วลูกพี่”
“เอ้า ช่วยกันสิ”
“ทำดีๆ ยกดีๆ ลูกพี่อุตส่าห์มาช่วยขนของเองเลยนะเว้ย”
ดินแดนมองเหล่ข่อย ดักคอว่าจะกินแรงกันหรือ ข่อยยิ้มแหยๆ ทำกระตือรือร้นขึ้นมาทันที แต่อยากรู้ว่า “ลูกพี่” ไม่ไปงานแล้วหรือ ดินแดนไม่ตอบแถมบ่นข่อย
ว่าถามมาก ว่าแล้วก็ไปสตาร์ตรถ บอกให้ข่อยขึ้นมาก่อนจะขับออกไป
ooooooo
ที่ห้องพักในคอนโดฯ เสียงโทรศัพท์ตรงหัวเตียงดังลั่นขึ้นจนเจ้าของซึ่งยังนอนหลับปุ๋ยต้องปรือตาควานหามารับสาย พอได้ยินเสียงอังคณาเพื่อนรักกรอกเสียงทักว่า “เฮ้ย...บุษ! นี่แกเพิ่งตื่นเหรอเนี่ย ตายแล้ว” บุษหรือบุษบาบรรณกระเด้งตัวจากที่นอนทันที
“ตายๆๆๆๆๆ ตายแล้ว อัง...แค่นี้นะ เดี๋ยวจะรีบไป”
หญิงสาววิ่งพรวดไปหยิบผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำปิดประตูดังปัง! ผ่านไปสิบนาทีเจ้าหล่อนก็กลับออกมาในสภาพสวยปิ๊งราวเนรมิต แต่ท่าทีลุกลี้ลุกลนหยิบกระเป๋ากับแฟ้มเอกสารแล้วรีบวิ่งออกประตูไป
อังคณากับบุษบาบรรณตรงไปที่งานเทศกาลองุ่นซึ่งจัดเป็นประจำทุกปี มีผู้คนมากมายทั้งทีมงาน เจ้าของบูธต่างๆ และนักท่องเที่ยว สินค้าส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์จากองุ่นตั้งเป็นทิวแถว ตกแต่งอย่างสวยงาม แข่งกันดึงดูดความสนใจ บางมุมทำเป็นซุ้มองุ่น ซุ้มดอกไม้ มีมุมร่มรื่นให้นักท่องเที่ยวได้นั่งพักรับประทานอาหารและเครื่องดื่ม
ทีมงานกำลังจัดเวทีและตกแต่งสถานที่ บุษบาบรรณกับอังคณาเป็นส่วนหนึ่งของทีมงานโดยมีป้าย “Staff” ห้อยที่คอและมีชื่อ-นามสกุลอยู่ด้วย บุษบาบรรณชื่นชอบองุ่นเป็นชีวิตจิตใจถึงกับใฝ่ฝันอยากมีไร่องุ่นเป็นของตัวเอง พอมาเห็นองุ่นละลานตาไปหมดก็ร้องขึ้นอย่างตื่นเต้นสุดๆ
“โห...ที่นี่เขาทำไร่องุ่นกันเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ”
“เป็นไงล่ะ ขอบใจฉันรึยังที่ชวนแกมารับจ๊อบงานนี้ เร็วเข้า อย่ามัวแต่ตื่นเต้น รีบไปทำงานเหอะ”
“จ้า...คุณเพื่อน ไปๆ”
สองสาวแยกย้ายกันไปทำงานในส่วนความรับผิดชอบของตน ตรวจเช็กความพร้อมตามบูธต่างๆ จังหวะหนึ่งมีชายหนุ่มรูปหล่อใส่สูทสุดเนี้ยบเดินเข้ามา หญิงสาว
หลายคนเห็นแล้วเคลิ้มในทันที บางคนถึงกับมอง
อ้าปากค้าง พลันเสียงนักข่าวคนหนึ่งดังขึ้นว่า
