เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 1
เธอไปในไร่วันนี้ไม่ใช่รถจี๊ปคันเดิม แต่เป็นรถอีแต๊กหรือรถไถที่มีกระบะพ่วงท้าย ทำให้บุษบาบรรณทรงตัวลำบากแทบหล่นจากรถเมื่อเขาออกตัว
พอถึงจุดหมายที่เป็นไร่องุ่นยาวสุดลูกหูลูกตา บุษบาบรรณก้าวลงจากรถอย่างระวังตัวเต็มที่ กลัวส้นสูงสะดุดแล้วจะหน้าทิ่ม
“จะเป็นผู้จัดการไร่คุณต้องเริ่มงานจากในไร่ก่อน คุณต้องเรียนรู้งานทุกอย่าง ตั้งแต่วิธีปลูกองุ่น การดูแลบำรุง รวมทั้งการเก็บเกี่ยวผลผลิตในไร่ด้วย...เข้าใจแล้วใช่ไหม ตามผมมา”
บุษาบรรณเดินตามหัวหน้าคนงานไปที่ต้นองุ่นมุมหนึ่ง มีคนงานถางหญ้าพรวนดินอยู่ห่างๆ
“วันนี้ผมจะให้คุณเรียนรู้งานเบาๆ อย่างเช่นการเด็ดใบองุ่น”
ดินแดนเด็ดใบองุ่นที่ปิดบนพวงองุ่นออกให้ดูเป็นตัวอย่าง บุษบาบรรณเห็นว่างานง่ายๆสบายมากเลยโชว์ฝีมือเด็ดใบองุ่นทิ้งอย่างเอาจริงเอาจัง ดินแดนหันมาเห็นตกใจ ตีมือเธอดังเพียะ
“โอ๊ย! นายมาตีมือฉันทำไมเนี่ย เจ็บนะ”
“จะได้จำไงล่ะ ใครให้คุณเด็ดแบบนั้น เดี๋ยวต้นองุ่นก็ตายกันพอดี เราต้องเด็ดเฉพาะใบที่มันปิดทับพวงองุ่นเพื่อเปิดให้ผลองุ่นได้รับแสงแดดบ้าง นี่...ทำแบบนี้”
ดินแดนสาธิตอีกครั้ง บุษบาบรรณดูไปค้อนไป แอบบ่นอุบอิบว่า
“ก็ไม่บอกซะตั้งแต่แรก”
“โอเค แบบนั้นแหละ”
“จะให้เด็ดเยอะมั้ย”
“ก็ตลอดแถวนี่แหละ ครึ่งวันคุณควรจะเด็ดให้ได้สิบแถว”
“ฮ้า! สิบแถว! บ้าไปแล้ว” เธออุทานตาพองโต มองแถวองุ่นที่ยาวสุดลูกหูลูกตา
“ไม่บ้าหรอกคุณ รีบทำซะ ผมจะไปดูงานทางโน้นหน่อย” ดินแดนเดินออกไป บุษบาบรรณถอนใจอย่างเซ็งๆ บ่นลับหลังว่า
“อีตาโหด เห็นฉันเป็นเครื่องจักรรึไงเนี่ย...สิบแถว”
บุษบาบรรณเริ่มทำงานไปเรื่อยๆ สักพักรู้สึกคันมือและแขน “คันอ่ะ บ้าจริง รู้งี้เอาเสื้อแขนยาวมาก็ดีหรอก”
พอขยับเดินก็ไม่ถนัดกับรองเท้าส้นสูงที่ต้องเหยียบพื้นดิน เธอทำงานไปปาดเหงื่อไปเพราะแดดเริ่มร้อน แต่ใจยังสู้ไม่ท้อถอย จนกระทั่งแสงแดดร้อนจัดตอนกลางวันเหงื่อกาฬแตกชุ่มตัว เครื่องสำอางไหลเปรอะไปทั้งหน้า
“แม่เจ้า! ยังไม่ได้ห้าแถวเลยเนี่ย ร้อนอ่ะ ทำไมมันร้อนอย่างงี้ ครีมกันแดดก็ไม่ได้เอามา ผิวฉันต้องไหม้เป็นปลาเค็มตากแห้งแน่ๆ นายจอมโหด! ฉันเหนื่อยรู้มั้ย ร้อนจะตายอยู่แล้ว โอ๊ยยยยย...”
บ่นเสร็จเธอโงนเงนทรงตัวไม่อยู่ ตาพร่าเบลอเห็นดินแดนเดินคุยกับคนงานมา ไม่ทันจะเรียกเขาเธอก็ล้มฟุบ ดินแดนเห็นพอดีรีบวิ่งมาช้อนร่างเธอไว้บนตักด้วยความเป็นห่วง
ooooooo
