เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 1
อักษรนิ่งไป...นึกถึงตอนที่ตัวเองอยู่กับดนัยสามีเก่า ก็ใช่ว่าเขาจะเป็นคนดีเสียที่ไหน
“ทำไมคุณแม่ไม่บอกคุณพ่อให้ริยาแต่งกับพี่ภูล่ะครับ ยังไงพี่ภูก็เป็นลูกคุณพ่อคนหนึ่งเหมือนกัน”
“มันไม่เหมือนกันหรอกดิน...ภูน่ะถึงจะเป็นลูกแม่ แต่สำหรับคุณพ่อ ภูก็เป็นลูกเลี้ยงเท่านั้น แล้วอีกอย่างหนูริยาไม่ใช่ของเล่นนะดิน ที่จะโยนไปให้ใครทางไหนก็ได้แม่ดูออกว่าหนูริยาชอบดิน”
ดินแดนไม่รู้จะพูดยังไง ตัดบทว่าไว้คุยกันวันหลังตนต้องรีบไปไร่ ทิ้งให้อักษรนั่งหนักใจอยู่ตรงนั้น
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้นบุษบาบรรณกระวนกระวายอยู่ภายในห้องพักหลังจากเพียรโทร.หาโภคินนับสิบครั้งแต่เขาปิดเครื่อง จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น นึกว่าแฟนหนุ่มโทร.มาจึงรีบคว้ามาดู
ปรากฏว่าเป็นหน้าพ่อกำนันลอยเด่นบนจอโทรศัพท์ ...กำนันอภิชาตกำลังขับรถโดยมีแม่นฤมลยื่นโทรศัพท์จ่อปากและเปิดสปีกเกอร์โฟนด้วย
“นี่พ่อกำลังจะถึงที่แล้วนะ ว่าแต่ว่าเอ็งแน่ใจหรือบุษว่ามีไร่องุ่นแถวนี้น่ะ พ่อเห็นมีแต่ทุ่งนาทั้งนั้นเลย...อะงงองุ่น...ไม่เห็นมันจะมีสักต้น”
“พ่อไปถูกใช่ไหม”
“ก็มาตามทางแผนที่ที่แฟนเอ็งเขาส่งมาให้นี่ล่ะ นี่พ่อใช้จีพีเอสด้วยนะเนี่ย เอ็งแน่ใจนะว่าไม่ถูกหลอก”
“แน่ใจสิ...เขาจะหลอกทำไมล่ะ พ่อลองขับไปตามแผนที่ก่อนละกันนะ เดี๋ยวบุษจะโทร.หาโภคินก่อน”
“โอเค” กำนันพูดขาดคำ พอดีรถตกหลุมโทรศัพท์ที่นฤมลถือจิ้มพรวดกระแทกปากกำนัน “เอ้าแม่...
ปากเปิกพังหมดพอดี”
“ก็ขับดีๆสิพี่กำนัน โอ๊ย...ฉันเวียนหัว ไส้พุงเขย่ามากองรวมกันแล้ว”
กำนันขับรถปิกอัพมาบนถนนลูกรังที่ขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อ รถโคลงเคลงโยกเยกไปมาจนนฤมลกับ
ใบบัวลูกสาวคนเล็กหัวสั่นหัวคลอน
“ไอ้บุษมันหลับหูหลับตาซื้อที่แถวนี้ได้ยังไงวะ แม่มลดูซิ ถนนก็ยังไม่พัฒนาป้ายเป้ยบอกทางก็ไม่มี”
“แล้วอีตอนที่แฟนไอ้บุษมาดูที่ทำไมพี่ไม่มากับเขา จะได้เห็นถนนหนทาง ไม่ชอบใจยังไงจะได้ไปหาซื้อกันที่อื่น”
“ก็ช่วงนั้นฉันไปอบรม งานยุ่งจะตายชัก ถ้าว่างก็มาแล้ว เอ๊ะ นี่เราหลงทางมั้ยวะ เฮ้ยๆ ใบบัวดูจีพีเอสให้พ่อหน่อยลูก”
ใบบัวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วบอกว่า “ไม่น่าจะหลงนะพ่อ มาตามทางนี่ถูกแล้ว แต่ยังไม่เจอวัด ถ้าเจอวัดเลยไปอีกหน่อยเจอป่าช้า ถ้าเจอป่าช้าก็ถึงเลย”
“ไร่องุ่นอะไรวะอยู่ข้างป่าช้า”
“เอาน่าพี่กำนัน มันอาจจะไม่ได้อยู่ติดกันก็ได้”
“โอเคๆ ถ้าอยู่ข้างป่าช้าก็ดีเหมือนกัน...ได้ประหยัดค่าปุ๋ย 555” กำนันหัวเราะอารมณ์ดี ขับรถต่อไปบนถนนลูกรัง สภาพสองข้างทางห่างไกลความเจริญ
ooooooo
เช้าวันเดียวกัน สริยาทำขนมมาเลี้ยงคนงานในไร่ภูผาโดยมีปูนอาสาขับรถมาให้ อีกครู่ดินแดนขับรถอีกคันมาจอด เห็นสริยาก็ทักว่าวันนี้ไม่เข้าสำนักงานหรือ
