เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 1
“ผมแค่เอาของมาส่งครับ เจ้าปูนดันปวดท้อง...วันนี้พี่ภูหล่อสุดๆเลยครับ”
“พี่ว่านายรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ปีนี้นายควรจะเป็นตัวแทนของไร่เราบ้างนะดิน”
“โอย...ไม่ไหวล่ะครับ กว่าจะขับรถไป กว่าจะกลับมา พี่ภูนั่นแหละรับหน้าที่ไปเหมือนเดิม...ดีแล้ว...จริงไหมริยา”
สริยาเหลือบไปเห็นสายตาภูวดลมองมาพอดี เธอรับคำแล้วรีบหลบสายตาเขา ส่วนพิมหันมาร่วมวงด้วย
“คุณดินน่ะเรื่องออกงานเป็นหลบเป็นเลี่ยง
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จนพวกสื่อเองก็สงสัยถามพิม
อยู่บ่อยๆว่าเห็นว่าคุณเอกภพมีลูกชายสองคน ลูกสาว
1 คน...ลูกคนเล็กก็ยังเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ ส่วน
ลูกชายคนรองที่เรียนจบกลับมาจากอเมริกาไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลย... ข่าวงานสังคมไม่มีสักกะติ๊ด ทำตัวเป็นบุคคลลึกลับ...นี่คุณดินขา อยู่แต่ในไร่ไม่เสียดายความหล่อบ้างเหรอคะ หัดออกงานให้สาวๆเขาได้มีกุศลทางสายตาบ้างสิคะ”
ทุกคนพากันหัวเราะขำท่าทางตลกๆของพิม ข่อยเห็นพิมชะม้อยชะม้ายชายตาเลยว่าให้
“ผมว่าลูกพี่เขาคงกลัวการได้กุศลแบบนี้ล่ะครับ”
“ยุ่งอะไรด้วยนายข่อย...ทำงานไป” พิมแว้ด
“อย่างนี้ล่ะดีแล้วครับ...ผมทำตัวไม่เป็นเวลา
ถูกสัมภาษณ์ เดี๋ยวภาพลักษณ์บริษัทจะดูไม่ดี เรื่องนี้ต้องยกให้พี่ภู”
“อู๊ย...ไม่จริงหรอกค่ะ ออกงานคู่กันสิคะดี คนนึงหล่อเนี้ยบเฉียบไฉไล...อีกคนนึงหนุ่มไร่มาดแมน แสนขยัน”
“แล้วอีกคนล่ะครับ” ข่อยยื่นหน้ามา เลยโดนจัดไปอีกดอกตามระเบียบ
“อีกคนคือ...ลูกน้องที่ทะลึ่ง...เจ๋อเอ๋อเป็นที่สุด...
จัดของเสร็จแล้วหรือไงนายข่อย”
“ยังครับ” ข่อยตอบเสียงอ่อย เดินตามพิมไปทำงานต่อ
สริยาได้ยินดินแดนบ่นหิวจึงคะยั้นคะยอให้กินคานาเป้ แต่เขาบอกไม่อยู่ท้อง อยากกินข้าวมากกว่า แถมยังโบ้ยให้ภูวดลกิน บอกว่าพี่ชายตนชอบของแบบนี้ ภูวดลเหมือนรอนาทีทองอยู่แล้ว ขอกินขนมฝีมือสริยา อ้างว่าตนก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน
ooooooo
บรรยากาศในงานคึกคักขึ้นทุกที มีนักท่องเที่ยวเข้ามาในงานกันเยอะพอสมควร บางคนเดินเที่ยวชมงาน บางคนก็ชิมองุ่นและซื้อของตามบูธต่างๆ
บุษบาบรรณกับอังคณาช่วยกันต้อนรับแขกและแจกโบรชัวร์ให้นักท่องเที่ยว แต่จู่ๆเสียงท้อง
บุษบาบรรณร้องดังมาก อังคณารู้ว่าเพื่อนหิวจึงบอกให้ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยรีบกลับมา
ปรากฏว่าบุษบาบรรณไปเจอดินแดนอีกครั้ง แล้วเกิดเข้าใจผิดใหญ่หลวงแย่งจานอาหารกันไปมา จนดินแดนขี้เกียจเถียงและอ่อนใจที่จะอธิบายเพราะจานนี้เป็นของเขา แต่ของเธอโดนพนักงานทำความสะอาดเก็บทิ้งเสียแล้ว
“แล้วแต่คุณละกัน” เขาจะลุกหนีแต่โดนเธอ
คว้าชายเสื้อเอาไว้
“นี่...เดี๋ยวสิ”
“อะไรอีกล่ะ”
“นายเอาไปเหอะ ฉันยกให้”
