ชาติเสือพันธุ์มังกร

ฮุ่ยเซี้ยงหน้าซีดกลัวตาย รณชิตเห็นท่าไม่ดี สั่งลูกน้องจับสองผู้ต้องหาแยกกัน ทรงวาดมองตามเครียดๆ ขอคุยกับรณชิตเรื่องข้อสงสัยเกี่ยวกับฤทธิ์

รณชิตยังไม่มีเวลาคุยต้องคุมตัวฮุ่ยเซี้ยงกับเฮ้งเตี๋ยงกลับโรงพัก ทรงวาดจึงกลับบ้านไปเล่าข้อสงสัยของตัวเองให้ปิ่นมุกรับรู้เหมือนเคย ปิ่นมุกฟังเรื่องฮุ่ยเซี้ยงแล้วถอนใจยาว

“อั๊วไม่เข้าใจว่าทำไมคนแซ่โอ๊วถึงฆ่าลูกของน้องร่วมสาบานได้ลงคอ แค่ผลประโยชน์เท่านั้นเองเหรอ”

“อาจจะมีอย่างอื่นอีกแต่เราไม่รู้ โอ๊วแปะเป็นคนมีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ตรงข้ามกับอาเจ็กอั๊ว ที่จริงสองคนนี่ต่างกันมากนะ ไม่น่าจะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันได้เลย”

“แต่เรื่องจบอย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะ อาเจ็กของเฮียจะได้ตาสว่างซะที”

“ยังหรอก...โอ๊วแปะก็แค่เบี้ยคนเบื้องหลังต่างหากที่สำคัญ ตอนนี้ที่อั๊วกลัวก็คือโอ๊วแปะจะถูกปิดปากซะก่อน...”

ooooooo

สังหรณ์ของทรงวาดเป็นจริงในวันเดียวกันเมื่อฤทธิ์หาจังหวะฆ่าปิดปากฮุ่ยเซี้ยง ฮุ่ยเซี้ยงโวยวายขอความช่วยเหลือแถมขู่จะแฉเรื่องอีกฝ่ายเป็นหนอนของพันเดช ฤทธิ์ไม่ยี่หระขู่กลับ

“แฉสิ...แฉเสร็จก็รอรับศพหลานสาวแกได้เลย แต่ไม่ต้องรีบทำศพล่ะ ไว้รอจัดพร้อมกับแกไม่ห่างกันนานหรอก”

โชคดีที่รณชิตโผล่มาทันเวลาฤทธิ์เลยไม่ได้ลงมือ ฮุ่ยเซี้ยงรอดตัวแต่ไม่นานก็หน้าเสีย เสียวสันหลังวาบเมื่อเม่งฮงปรากฏตัวกลางโรงพัก

“ตอนอั๊วได้ยินอาโฮ่วบอกอั๊วไม่เชื่อแล้วยังโกรธอีด้วยซ้ำ จนกระทั่งอั๊วมาได้ยินกับหูได้เห็นกับตา...ทำไม!”

ฮุ่ยเซี้ยงกลัวตาย กลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนโพล่งความอึดอัดที่สั่งสมมานาน “มันเป็นทางเดียวที่อั๊วจะขึ้นเป็นใหญ่ ถ้าเยาวราชสงบสุขอั๊วก็ไม่มีโอกาส มีแต่ต้องทำให้วุ่นวายทำให้ลื้อแค้นจนอาละวาดไปทั่วอั๊วถึงจะขึ้นแทนที่ได้”

“แทนอั๊วเพื่ออะไร! ทุกวันนี้ตั่วเฮียยังใหญ่ไม่พออีกเหรอ หกห้องใหญ่ที่สุดในเยาวราช แม้แต่พวกอื่นที่อยู่นอกเยาวราชก็ยังต้องเกรงใจ ตั่วเฮียเป็นพี่ร่วมสาบานอั๊ว ถือเป็นครึ่งหนึ่งของหกห้องยังไม่พอใจอีกรึไง”

“หกห้องมีแค่ลื้อไม่เคยมีอั๊วหรอก ทุกคนพูดถึงหกห้องก็นึกถึงแต่ลื้อ อั๊วมันก็แค่คนที่อยู่ใต้ร่มเงาลื้อเท่านั้น”

“ตั่วเฮียก็เลยต้องฆ่าลูกอั๊ว ตั่วเฮียเห็นอาเง็กมาตั้งแต่เกิดเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ ตั่วเฮียทำอีลงคอได้ยังไง!”