ชาติเสือพันธุ์มังกร

ปี (2506) ทรงวาด (เจมส์ มาร์) เด็กชายผู้ตั้งชื่อตามสถานที่เกิดคือ “ถนนทรงวาด” ด้วยความที่พ่อ แม่ และอา อพยพมาจากเมืองจีน ต้องต่อสู้ดิ้นรนอย่างยากลำบาก ทรงวาดกับน้องสาวจึงเติบโตมาอย่างปากกัดตีนถีบก่อนที่ทรงวาดจะได้ช่วยชีวิตนักการเมืองระดับประเทศคนหนึ่งไว้จากการลอบสังหารโดยบังเอิญ ทรงวาดจึงได้มาเป็นบุตรบุญธรรมของนักการเมืองผู้นั้น ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นและได้เรียนหนังสือสูงขึ้น

ในขณะที่พ่อของทรงวาดกับอาคือ ลิ้มเม่งฮง ได้สาบานเป็นพี่น้องกับ โอ๊วฮุ่ยเชี้ยง นักเลงคนหนึ่งของเยาวราช ได้ร่วมกันทำกิจการบ่อนและโรงน้ำชาเพื่อค้าประเวณีขึ้น แต่พ่อของทรงวาดถูกยิงตายจากการเอาตัวเองเข้ารับกระสุนแทนน้องชาย ลิ้มเม่งฮงล้างแค้นให้พี่และขึ้นเป็นเจ้าพ่อคนหนึ่งของเยาวราช กิจการโรงน้ำชาของลิ้มเม่งฮงกำลังไปได้ดี จึงคิดขยายกิจการ ด้วยการหลอกซื้อตึกแถวหกห้องของ “ตระกูลลี้” แต่หลังจากโอนแล้วก็ชักดาบไม่จ่ายเงิน แถมเอาคนมาฆ่าล้างบ้านตระกูลลี้ จนเหลือ ปิ่นมุก (เตียงจู) (เดียร์น่า ฟลีโป) บุตรสาววัยสิบกว่าปีคนเดียว โอ๊วฮุ่ยเชี้ยงต้องการจะฆ่าปิดปากปิ่นมุกเด็กสาวหวาดกลัวและต่อสู้ คว้าตะเกียงฟาดเข้าหน้าโอ๊วฮุ่ยเชี้ยงจนไฟไหม้ใบหน้าครึ่งซีกและทำให้ตาบอดก่อนที่ปิ่นมุกจะหนีรอดไปได้

ทรงวาดเติบโตขึ้นจนสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยตำรวจได้ แต่ขณะเรียนอยู่ปีสุดท้าย ก็ถูกคู่แข่งทางการเมืองของพ่อบุญธรรมกลั่นแกล้ง จนต้องออกจากโรงเรียน ชาญยุทธ (อ้าย) (เอกพงศ์ ) พี่ชายบุญธรรมซึ่งดำเนินรอยตามพ่อมาเล่นการเมือง ได้ส่งทรงวาดกลับมาเยาวราช และออกทุนให้เปิดร้านค้าข้าวสารชื่อ “โฮ่ว เฮง จั่น” ขึ้น แต่ก็ต้องแลกกับการส่งข่าว และทำตามที่พี่และพ่อบุญธรรมสั่งทุกอย่าง แต่ทรงวาดก็เลือกที่จะทำตามนั้น เพราะดีกว่าที่ตนต้องกลับไปรับช่วงโรงน้ำชาที่ตนรังเกียจ

ทรงวาดเริ่มกิจการค้าข้าวอย่างราบรื่น โดยมี ทิเหล็ง อดีตคนลากรถเป็นมือขวา จนกระทั่งทรงวาดได้มาพบกับเตียงจูโดยบังเอิญที่ศาลเจ้า ทรงวาดรู้จากทิเหล็งว่าเตียงจูต้องกลายเป็นเด็กเร่ร่อนอาศัยศาลเจ้านอนเพราะอาของตน จึงคิดจะไถ่โทษด้วยการเอาเตียงจูมาเลี้ยง เตียงจูไม่ไว้ใจจึงหนีจากทรงวาดไปจนเกือบถูกพวกนักเลงจับไปขายซ่อง แต่ทรงวาดก็ตามไปช่วยออกมาจนถูกแทงบาดเจ็บ เตียงจูเห็นความตั้งใจจริงของทรงวาด เลยยอมมาอยู่ด้วยในที่สุด

ทรงวาดเลี้ยงเตียงจูอย่างเข้มงวด และพยายามให้เตียงจูเรียนหนังสือให้ได้สูงที่สุด เพื่อชดเชยที่ ป่วยซัง (รินลดา  แก้วบัวสาย) น้องสาวแท้ๆของตนไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เตียงจูก็ดื้อรั้นไม่ค่อยยอมเรียน จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ทำให้ทรงวาดเสียใจจนเตียงจูรู้สึกผิด และกลับมาขยันเรียนอีกครั้ง ป่วยซังคบหาอยู่กับ สุเทพ เสมียนประจำโรงสีของทรงวาด เลยไม่รู้ตัวว่าทิเหล็งแอบชอบตนอยู่ ทิเหล็งเองก็เจียมตัวว่าต่ำต้อยเลยได้แต่เก็บความรักนี้ไว้ในใจเพียงคนเดียวไม่ให้ใครรู้

มีอยู่สิ่งเดียวที่เตียงจูทำใจไม่ได้ คือการเห็นลิ้มเม่งฮงคนที่ฆ่าพ่อตนลอยนวลอย่างมีความสุข จนวันนึง เตียงจูก็สบโอกาสเมื่อลิ้มเม่งฮงเมาเหล้าอย่างหนัก จนทรงวาดต้องพามาค้างที่บ้าน

เตียงจูคิดจะฆ่าลิ้มเม่งฮง โดยการปักมีดลงบนหัวใจของลิ้มเม่งฮง แต่ทรงวาดมาเจอเข้าซะก่อน และถลันเข้าจับคมมีดไว้ ทำให้คมมีดบาดมือตนเป็นแผลลึก เตียงจูตกใจไม่คิดว่าทรงวาดจะทำแบบนี้ แต่ทรงวาดบอกว่าตนไม่ได้ทำเพื่อช่วยเหลือลิ้มเม่งฮงผู้เป็นอาเท่านั้น แต่ตนทำเพื่อช่วยเหลือเตียงจูด้วย ตนไม่ต้องการให้เตียงจูต้องหมดอนาคตเพราะคนอย่างอาของตน เตียงจูซึ้งใจ และเริ่มรู้สึกรักทรงวาดขึ้นมาแบบเงียบๆ โดยที่แม้แต่ตนเองก็ไม่รู้สึกตัว

ทรงวาดดำเนินกิจการค้าข้าวไป และพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจการโรงน้ำชาและบ่อนของครอบครัว แต่ก็เกิดเหตุให้ทรงวาดต้องเข้าไปยุ่งจนได้ เมื่อ เฮ้งเตี๋ยง ลูกชายคนเดียวของอามีเรื่องกับแก๊งหัวลำโพง จนถึงขนาดยกพวกตีกัน ทรงวาดจำเป็นต้องเข้าไปช่วยน้อง และต้องไม่ให้มีการสูญเสียเกิดขึ้น เพื่อไม่ให้สงครามระหว่างแก๊งบานปลายจนถูกตำรวจกวาดล้างทั้งหมด ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังจะปะทะกัน ทรงวาดก็เข้าไปห้าม และท้าให้เฮ้งเตี๋ยงกับหัวหน้าแก๊งหัวลำโพงประลองความกล้ากับตน ถ้าฝ่ายไหนแพ้จะต้องถอนตัวกลับไปเฮ้งเตี๋ยงดูถูกพี่ชายอย่างทรงวาดมานานแล้วเลยตกลง เช่นเดียวกับหัวหน้าแก๊งหัวลำโพง

ทรงวาดเห็นทั้งคู่ตกลง เลยชักมีดออกมาแทงเข้าที่ขาของตัวเอง สร้างความตกใจให้ทุกคนเป็นอย่างมาก ก่อนที่ทรงวาดจะบอกว่าถ้ากล้าจริงก็ทำอย่างตน แทงตัวเองจนกว่าพรุนกันไปข้าง ไม่ต้องเดือดร้อนให้ลูกน้องต้องมาเสียเลือดเนื้อแทน เฮ้งเตี๋ยงกับหัวหน้าแก๊งหัวลำโพงไม่กล้าทำ เลยต้องยอมแพ้และถอยกลับไปทั้งสองฝ่าย ซึ่งจากเหตุการณ์นั้นทำให้เฮ้งเตี๋ยงหันมานับถือทรงวาดจนหมดหัวใจ และชื่อของทรงวาด หรือ “เถ้าแก่เสือ” ก็ติดทำเนียบเจ้าพ่อเยาวราชตั้งแต่บัดนั้น แม้ว่าทรงวาดเองจะไม่ตั้งใจให้เป็นอย่างนี้ก็ตาม

ทรงวาดค้าขายจนร่ำรวยขึ้นมากพร้อมกับส่งเตียงจูเรียนหนังสือจนสอบติดคณะแพทยศาสตร์ รวมทั้ง ก๊กไช้ (ธนลภย์  ปรีดามาโนช) น้องชายของทิเหล็งก็สอบติดคณะนิติศาสตร์เช่นกัน ก๊กไช้แอบหลงรักเตียงจูแต่ก็ไม่กล้าแสดงออก ในขณะที่ทรงวาดเองก็มองทั้งสองคนเหมือนน้องมาตลอด แต่ยิ่งใกล้ชิดเตียงจูมากเท่าไหร่ ทรงวาดก็ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว จนเป็นเหตุให้ทรงวาดปฏิเสธการแต่งงานกับ ไต้เกียว (มณีรัตน์  ศรีจรูญ) หลานสาวคนสวยของโอ๊วฮุ่ยเชี้ยง ทำให้โอ๊วฮุ่ยเชี้ยงอาฆาตทรงวาดมาตลอด

ทรงวาดออกรถใหม่ เพื่อไปส่งเตียงจูที่มหาวิทยาลัยทุกเช้า พอมีนักศึกษาหนุ่มๆมาแซวเตียงจูทรงวาดก็ส่งสายตาอำมหิตกลับไปจนทุกคนกลัวกันหงอหมดเป็นที่ขึ้นชื่อลือชาไปทั่วมหาวิทยาลัยว่า “ผู้ปกครอง” ของปิ่นมุกเป็นคนดุมาก แต่ในมุมที่ดุ เข้มงวด ทรงวาดก็กลับมอบความอบอุ่นให้เตียงจูอย่างที่หลายๆคนคิดไม่ถึง เช่น ปิ่นมุกไม่ยอมจัดงานวันเกิดของตน เพราะเป็นวันเดียวกับที่พ่อแม่ถูกฆ่า ทรงวาดเลยเอาวันที่ตนเจอกับเตียงจูครั้งแรก มาเป็นวันเกิดของเตียงจูแทน เพื่อจะได้จัดงานให้ ส่วนเตียงจูก็ทำการ์ดอวยพรปีใหม่ด้วยฝีมือตัวเอง ให้ทรงวาดเช่นกัน โดยที่ความรู้สึกของคนทั้งคู่ ต่างงอกงามขึ้นเรื่อยๆ

ทรงวาดยังต้องทำตามที่ชาญยุทธสั่งในหลายๆเรื่อง รวมทั้งต้องปกป้องน้องสาวและครอบครัวด้วย เลยถูกเพ่งเล็งจากทางตำรวจ โดยเฉพาะกลุ่ม “สี่คิง” ซึ่งเป็นตำรวจที่คุมเยาวราช จักรวรรดิ พลับพลาไชยทั้งหมด โดยมีสิบตำรวจเอก รณชิต (วชิรวิชญ์  ไพศาลกุลวงศ์) เป็นไม้เบื่อไม้เมากับทรงวาดมาตลอด รณชิตเป็นตำรวจหนุ่มรูปหล่อ อนาคตไกล เลยทำให้สาวๆในเยาวราชหลายคนมองตามเป็นมัน รวมทั้ง

ลี่เง็ก (ณัฐฐชาช์  บุญประชม) ลูกสาวของลิ้มเม่งฮงด้วย แต่รณชิตก็ไม่สนใจใคร เพราะผู้หญิงคนเดียวที่รณชิตมีใจด้วยกลับเป็นเตียงจูนั่นเอง

รณชิตตกหลุมรักเตียงจูตั้งแต่แรกเห็น และพยายามใกล้ชิดเตียงจู เตียงจูเองเห็นรณชิตเป็นตำรวจ และสุภาพกับตนก็ให้ความสนิทสนมด้วยระดับหนึ่ง แต่กลับทำให้รณชิตเข้าใจผิดคิดว่าเตียงจูมีใจให้ จนเป็นเรื่องผิดใจกับทรงวาดที่แสดงอาการไม่พอใจทุกครั้งที่ทั้งคู่ใกล้ชิดกัน รณชิตอ่านออกว่าทรงวาดคิดยังไงกับเตียงจูเลยยิ่งไม่ชอบหน้าทรงวาดและคอยหาโอกาสเล่นงานทรงวาดอยู่เช่นกัน เพราะรณชิตเชื่อว่า สถานที่เดียวที่เจ้าพ่ออย่างทรงวาดควรเข้าไปอยู่ ก็คือ “คุก” ไม่ใช่เยาวราชแห่งนี้

ทรงวาดพยายามทำงานสุจริต โดยไปเข้าร่วมกับคนของสมาคมพ่อค้า ทำให้รู้จักกับ เตียฮุ่ยหลิง (อรุณรุ่ง ตั้งชื่อไทย) ลูกสาวเจ้าของร้านขายทองร้านใหญ่ของเยาวราช และยังเป็นรุ่นพี่ที่คณะของเตียงจู ตอนแรกๆฮุ่ยหลิงไม่ชอบทรงวาดเพราะเป็นพวกเจ้าพ่อ แต่ทรงวาดกลับช่วยชีวิตฮุ่ยหลิงไว้จากพวกโจรเรียกค่าไถ่ ทำให้ฮุ่ยหลิงเริ่มประทับใจในตัวทรงวาด ก่อนจะกลายเป็นความรักขึ้นมา ทำให้เตียงจูรู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก โดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทั้งๆที่ตนก็ให้ความรักและเคารพต่อทรงวาดและฮุ่ยหลิงมาตลอด และควรจะดีใจที่คนทั้งสองมีใจให้กัน แต่เตียงจูกลับไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย

ลิ้มเม่งฮงเห็นหลานชายไม่ยอมแต่งงานกับไต้เกียว เลยสู่ขอไต้เกียวให้เฮ้งเตี๋ยงแทน แต่เฮ้งเตี๋ยงรักอยู่กับ พริ้มเพรา หญิงโสเภณีประจำโรงน้ำชา ลิ้มเม่งฮงรู้เรื่องเข้าก็ดุด่าลูกชายยกใหญ่ เฮ้งเตี๋ยงเลยจำเป็นต้องแต่งงานกับไต้เกียว แต่ก่อนแต่งงานได้พาพริ้มเพราะไปกินอาหารในโรงแรมหรู โดยไม่คาดคิดว่าจะมีเรื่องกับพวกมาเฟียฮ่องกง จนพริ้มเพราถูกยิงตาย ส่วนเฮ้งเตี๋ยงก็ยิงมาเฟียคนนั้นตายเช่นกัน เฮ้งเตี๋ยงถูกพวกมาเฟียที่เหลือตามล่า ทำให้ทรงวาดต้องตามไปช่วย แม้จะช่วยชีวิตเฮ้งเตี๋ยงได้ แต่เฮ้งเตี๋ยงก็ต้องถูกจับเข้าคุกในที่สุด

ลิ้มเม่งฮงไม่ยอมให้เฮ้งเตี๋ยงติดคุก เลยบังคับให้ทรงวาดไปขอร้องชาญยุทธ ทั้งๆที่ทรงวาดไม่อยากทำ แต่ก็จำใจต้องบากหน้าไปขอร้อง ชาญยุทธยอมช่วย แต่มีข้อแม้ให้เผาไล่ที่ เพราะตนต้องการที่ดินตรงนั้นมาสร้างห้างสรรพสินค้า ลิ้มเม่งฮงตัดสินใจทำโดยไม่ลังเล ทำให้คนจำนวนมากต้องไร้ที่อยู่อาศัย และอีกหลายคนก็ต้องตายไป เฮ้งเตี๋ยงออกจากคุก แต่ก็รับไม่ได้ในสิ่งที่เกิดขึ้น จึงหนีออกจากบ้านแล้วหายสาบสูญไป ลิ้มเม่งฮงเสียใจมาก จึงพยายามให้หลานชายรับสืบทอดทุกอย่างไป แต่ทรงวาดก็บ่ายเบี่ยงเพราะไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจสกปรก แต่นั่นก็ทำให้ชื่อเสียงของทรงวาดยิ่งโด่งดังมากขึ้น ในฐานะเจ้าพ่ออันดับหนึ่งของเยาวราช ผู้มีธุรกิจทั้งถูกกฎหมาย ผิดกฎหมาย และมีนักการเมืองใหญ่อยู่เบื้องหลัง

ลิ้มเม่งฮงเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแก่ลงไปมาก เลยอยากให้ลี่เง็กแต่งงาน ลี่เง็กจึงไปสารภาพรักกับรณชิต เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมารณชิตดีกับตนมาตลอด ทำให้ลี่เง็กคิดว่ารณชิตมีใจให้เหมือนกัน แต่รณชิตกลับปฏิเสธ เพราะไม่เคยรักลี่เง็กเลย ทำให้ลี่เง็กโกรธมาก ส่งลูกน้องมาซ้อมรณชิตเกือบตาย แต่ลี่เง็กก็กลับถูกมือลึกลับมาแทงตายเช่นกัน ลิ้มเม่งฮงคิดว่าเป็นฝีมือรณชิตเลยคิดจะแก้แค้น แต่ทรงวาดห้ามไว้ และเกิดเหตุนายตำรวจใหญ่ที่ย้ายมาบุกเข้าปราบและกำจัดผู้มีอิทธิพลในเยาวราชทั้งหมด เป็นเหตุให้ลิ้มเม่งฮงต้องพักเรื่องความแค้นไว้ก่อน