ตอนที่ 12
พันเดชย่ามใจว่าทุกอย่างต้องเป็นตามหวังทั้งเรื่องส่งยาลอตใหญ่และล้างแค้นชาญยุทธ ไม่รู้เลยว่าทรงวาดวางแผนตลบหลังร่วมกับชาญยุทธและรณชิตจะจัดการทั้งฤทธิ์และยาเสพติด
ไต้เกียวเสียอีกสังหรณ์ใจและอดทักท้วงไม่ได้ที่พันเดชไม่ให้ฤทธิ์ไปคุมการส่งยา พันเดชยักไหล่ไม่ยี่หระเพราะเชื่อสายข่าวของตนเองที่เพิ่งกระซิบบอกแผนดักจับของพวกตำรวจทำให้เขาเตรียมแผนรับมือทัน
พันเดชไม่ได้สงสัยเรื่องข่าวดักจับของพวกตำรวจเพราะทุกอย่างเป็นไปตามคาด รณชิตหน้าแตกยับเมื่อมาถึงโกดังของเขาแล้วไม่พบยาเสพติด ต่างจากฝั่งฤทธิ์ที่โดนทรงวาดยิงไม่ทันตั้งตัว
ชาญยุทธซึ่งร่วมมือกับทรงวาดเล่นละครเหยียดยิ้มเมื่อเห็นสภาพฤทธิ์นอนแน่นิ่ง ก่อนตกใจแทบผงะเมื่อฤทธิ์ฟื้นเพราะสวมเสื้อเกราะกันกระสุนและจู่โจมพวกเขา!
ทรงวาดเจ็บใจไล่ตามออกไปข้างนอก ฤทธิ์หลบกระสุนในมุมมืด ร้องท้าทรงวาดเสียงดัง
“เข้ามาสิวะ เข้ามาเลย ฉันจะส่งแกไปอยู่กับอาแกไงล่ะ เจ้าพ่อเยาวราชแต่ตายเหมือนหมาข้างถนน!”
ฤทธิ์รู้ตัวว่าเสียเปรียบพยายามหลอกล่อทรงวาดจนหนีสำเร็จ กว่าพันเดชจะรู้เรื่องฤทธิ์ก็หลายอึดใจต่อมาเมื่อลูกน้องที่รอดมาได้โทร.รายงานเรื่องถูกทรงวาดตลบหลัง พันเดชเดือดจัดโวยกับไต้เกียวอย่างเหลืออด
“ไอ้สารเลว! มันกล้าหักหลังฉันเหรอ”
“มันร้ายจริงๆ นอกจากไม่หลงกลแล้วยังซ้อนแผนเราอีก ดีนะที่ยาของคุณไม่โดนจับไปด้วย”
“คนทรยศฉันไม่ได้ตายดีแน่”
“จะไม่รอไอ้ฤทธิ์กลับมาก่อนเหรอคะ”
“ไม่จำเป็น ถึงไม่มีไอ้ฤทธิ์ฉันก็จัดการมันได้ ฉันจะให้มันทรมานยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!”
ระหว่างที่พันเดชคิดแผนเอาคืน ทรงวาดหารือรณชิตกับชาญยุทธถึงแผนตลบหลังพันเดชซึ่งผิดพลาดราวกับมีใครแอบเอาความลับราชการไปบอกพันเดช รณชิตสงสัยว่ามีหนอนบ่อนไส้แต่ชาญยุทธไม่เห็นด้วย
“เป็นไปไม่ได้หรอกหมวด เสือโทร.บอกผมไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นเอง คนรู้ก็มีแค่พวกเราแล้วจะทรยศกันเองทำไม ผมว่าไอ้พันเดชมันระแวงเสือมากกว่าก็เลยเปลี่ยนแผนไม่ยอมขนยาเสพติดเมื่อคืน”
ทรงวาดนิ่วหน้า เห็นด้วยกับพี่ชายบุญธรรมแต่ยังคาใจบางเรื่อง
“แต่ถ้าคุณพันเดชระแวงก็ไม่ควรร่วมมือกับผมตั้งแต่แรก แถมให้ฤทธิ์มาด้วยตัวเองอีก...มันแปลกๆอยู่นะครับ”