ชาติเสือพันธุ์มังกร

ชาญยุทธทำไขสือไม่รู้เรื่อง “เรื่องสายของพี่... เสือก็รู้แล้วนี่”

“ผมคิดว่าแค่สายไว้สืบข่าว แต่นี่พี่อ้ายส่งคนมาอยู่ถึงข้างตัว นอกจากจะส่งข่าวแล้วถ้าจะปล่อยข่าวก็ทำได้ไม่ยาก หมวดถึงจับยาเสพติดพลาด ที่แท้หนอนบ่อนไส้ก็คือพี่อ้ายนี่เอง”

“ไปกันใหญ่แล้วเสือ คิดอะไรเลอะเทอะ พี่จะทำอย่างนั้นไปทำไม”

“พี่อ้ายยืมมือนายพันเดชฆ่าครอบครัวของผมเพื่อให้ผมกลับไปรับใช้พี่อ้ายเหมือนเดิมใช่ไหมครับ”

ทรงวาดไม่ทันได้คำตอบ พันเดชที่ยังไม่ตายก็คว้าปืนยิงชาญยุทธเข้าที่เอวด้านข้างอย่างจัง ชาญยุทธโกรธมากควักปืนตัวเองยิงสวนแสกหน้าน้องชายคนละแม่ตายคาที่!

ooooooo

ปิ่นมุกร้องไห้โฮกอดทรงวาด เถ้าแก่หนุ่มกระชับอ้อมแขนก่อนผละไปจัดการไต้เกียวที่หลอกตำรวจหนีไปโกยสมบัติที่บ้านพันเดช ไต้เกียวเจ็บใจที่จนมุม แต่คนอย่างเธอไม่มีวันยอมติดคุกจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย!

ทรงวาดมองศพไต้เกียวด้วยความสมเพชปนเวทนา ก่อนรีบไปโรงพยาบาลเพื่อดูอาการชาญยุทธที่ปิ่นมุกอาสาพามาให้ แต่อาการของชาญยุทธก็หนักหนาสาหัสกว่าที่คิดจนทรงวาดเริ่มใจไม่ดี

กว่าหมอจะออกจากห้องผ่าตัดก็ผ่านไปหลายชั่วโมง ชาญยุทธพ้นขีดอันตรายแต่ผลข้างเคียงของการผ่าตัดก็ทำให้เขาเดินไม่ได้ตลอดชีวิต ทรงวาดสงสารพี่ชายบุญธรรมจับใจ ปิ่นมุกก็รู้สึกไม่ต่างกัน

“อั๊วอาจจะไม่รู้จักนิสัยพี่ชายเฮียดีเท่าเฮียนะแต่เวลาแบบนี้อั๊วไม่แน่ใจว่าระหว่างอยู่คนเดียวกับฟังคำปลอบโยนพี่ชายเฮียจะต้องการอย่างไหนมากกว่ากัน”

ทรงวาดยืนมองร่างชาญยุทธที่นอนนิ่งบนเตียงเพราะฤทธิ์ยาก่อนตัดสินใจ

“คนอย่างพี่อ้ายไม่ต้องการให้ใครมาสงสารเห็นใจทั้งนั้นแหละ...กลับกันก่อนเถอะอาจู”

ชาญยุทธรักษาตัวที่โรงพยาบาลตามลำพังโดยไม่ยอมให้ใครเยี่ยมแม้แต่พี่สาวแท้ๆ ทรงวาดต้องวิ่งรอกจัดการทั้งเรื่องพี่ชายบุญธรรมและงานศพของแปะฮ้อ ปิ่นมุกเข้าใจสถานการณ์ดีเสนอตัวช่วยทุกอย่างเต็มที่