ชาติเสือพันธุ์มังกร

ปิ่นมุกถูกจับมัดกับเสาในโกดังร้างแห่งหนึ่งของพันเดช ไต้เกียวรออยู่แล้วเมื่อปิ่นมุกฟื้นก็ยิ้มเย้ยหยัน ปิ่นมุกเห็นไต้เกียวกับพันเดชยืนจ้องตนก็แหวลั่น

“ลื้อ! พวกลื้อฆ่าแปะฮ้อ คนเลวอย่างพวกลื้อมันไม่ตายดีหรอก”

จบคำปิ่นมุกก็ถูกตบหน้าหัน พันเดชเหยียดยิ้มเอ่ยเสียงเย็นกับไต้เกียว

“ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่านังผู้หญิงคนนี้มันไม่ธรรมดา จะตายอยู่แล้วยังปากเก่งอีก”

“ก็แค่คนอวดดีไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรเท่านั้นล่ะค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณนึกสนุกจะเอามันมาเป็นเหยื่อล่อมันได้ตายไปพร้อมกับไอ้แก่นั่นแล้ว”

“ฉันไม่ได้นึกสนุก แต่ฉันต้องการให้ไอ้เถ้าแก่เสือมันทรมานต่างหาก แค่ตายมันไม่พอ ต้องให้มันเห็นผู้หญิงที่มันรักถูกส่งขายซ่องถึงจะสาสมที่มันหักหลังฉัน!”

ไต้เกียวสะใจ อดไม่ได้แกล้งพูดสั่นประสาทปิ่นมุก “ฉันไม่แน่ใจนะคะว่าเฮียโฮ่วจะอยู่ถึงตอนนั้นรึเปล่าไม่แน่ว่าอาจจะทะเล่อทะล่าบุกไปช่วยนังนี่จนถูกคนที่บ้านคุณยิงตายไปแล้วก็ได้”

ปิ่นมุกหน้าซีดกลัวทรงวาดเป็นอันตราย พันเดชสาแก่ใจมากออกไปสั่งงานลูกน้องข้างนอกเลยเจอฤทธิ์ที่หอบร่างสะบักสะบอมหนีตายจากการปะทะกับทรงวาดเมื่อวันก่อน

“แกเองเหรอฤทธิ์...นึกว่าตายซะแล้ว”

“ผมจะตายได้ไงครับ ถ้ายังไม่ได้ล้างแค้นไอ้เถ้าแก่เสือ”

“งั้นก็รออีกหน่อย ขนยาเสร็จเมื่อไหร่ฉันจะให้แกไปจัดการมันกับผู้หญิงของมันเอง”

ทรงวาดไม่กลัวตาย วางแผนกับทิเหล็งและเฮ้งเตี๋ยงเผาโกดังเพื่อเรียกร้องความสนใจ ล่อพันเดชกับไต้เกียวให้มาหาตนแล้วส่งทิเหล็งกับเฮ้งเตี๋ยงไปช่วยปิ่นมุก

พันเดชกับไต้เกียวติดกับตามคาด ส่งลูกน้องตามประกบทรงวาดแล้วเอ่ยเยาะ

“จุดไฟเผาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจแล้วก็ลอบเข้ามา แผนเก่าไปหน่อยรึเปล่าคะเฮีย”

“ลื้อร่วมมือกับคุณพันเดชจริงๆด้วยอาไต้เกียว เสียดายที่อั๊วรู้ตัวช้าเกินไป”

“ใช่! ไม่อย่างนั้นทั้งอาเจ็กของเฮีย ทั้งอาไช้ก็คงไม่ต้องตาย”

ไต้เกียวพูดอย่างไม่สำนึก ทรงวาดเจ็บใจมากแต่ไม่ทันโต้พันเดชก็โพล่งถาม

“แกมาที่นี่ถูกได้ยังไง มีหนอนบ่อนไส้อยู่ในกลุ่มฉันใช่ไหม”

“ผมไม่รู้ว่าใคร แล้วคุณก็หมดโอกาสหาตัวมันเจอเหมือนกัน!”