ตอนที่ 1
ณ มุมหนึ่งของเยาวราช นักเลงสองกลุ่มเตรียมปะทะกำลังเต็มที่ ฝ่ายหนึ่งคืออาเล้ง ชายหนุ่มหัวหน้าแก๊งหัวลำโพงผู้เลือดร้อน กับอีกฝ่ายลิ้มเฮ้งเตี๋ยง ลูกชายวัยมุทะลุของลิ้มเม่งฮงหัวหน้าแก๊งหกห้อง โดยมีรณชิตนายตำรวจหนุ่มรูปงามยศสิบตรีพร้อมลูกน้องหลายนายสังเกตการณ์จากมุมไกลๆ
ขณะเดียวกันบนท้องถนนเยาวราชไม่ไกลกันนั้น ลิ้มบุ่นโฮ่วหรือชื่อไทยทรงวาด ชื่อเล่นว่าเสือ ลูกพี่ลูกน้องของลิ้มเฮ้งเตี๋ยงบึ่งรถเต็มกำลังเมื่อรู้เรื่องจากชาญยุทธหรืออ้าย พี่ชายบุญธรรมว่าแก๊งหกห้องของลิ้มเม่งฮงอาแท้ๆ จะมีเรื่องกับแก๊งหัวลำโพงขาใหญ่ประจำเยาวราช
“เสือรีบไปให้ทันก็แล้วกัน ถ้ามีการปะทะกันจริงๆ ตำรวจคงฉวยโอกาสจับทั้งสองฝ่ายแน่”
ทรงวาดหรือบุ่นโฮ่วรับปากแข็งขัน ชาญยุทธหรืออ้ายเชื่อใจฝีมือน้องชายบุญธรรมแต่ไม่อยากเดือดร้อนจากเหตุแก๊งตีกันเพราะผลประโยชน์ในเยาวราชที่เคยได้รับมหาศาลยิ่งนัก
“เสือ...พี่ลงทุนไปเยอะนะ เลือกได้ก็ไม่อยากทำลายทิ้ง แต่ถ้าถูกจับจริงๆพี่ก็จำเป็น”
ชาญยุทธหมายตัดไฟแต่ต้นลมหากปัญหาแก๊งตีกันยืดเยื้อ ทรงวาดเข้าใจความหมายพี่ชายบุญธรรมดี ไม่อยากให้เกิดเรื่องจึงรุดไปแก้ไขข้อขัดแย้งเสียก่อน
รณชิต นายตำรวจหนุ่มไฟแรงประจำท้องที่เยาวราชและเขตพลับพลาไชยประจำการในรถจับตาสถานการณ์ปะทะระหว่างแก๊งตาไม่กะพริบจนกระทั่งเห็นรถคันหนึ่งพุ่งมาด้วยความเร็วสูงขวางกลางถนน!
ทรงวาดนั่นเองที่จอดรถขวางทางปะทะระหว่างสองแก๊ง อาเล้งหัวหน้าแก๊งหัวลำโพงตั้งท่ามีเรื่องเต็มที่ เฮ้งเตี๋ยงลูกชายแก๊งหกห้องได้แต่หัวเราะเยาะด้วยความสะใจที่คู่อริรนหาที่ตาย
เฮ้งเตี๋ยงคิดว่าทรงวาดมาช่วยเตรียมพุ่งหาอาเล้งแต่กลับถูกลูกพี่ลูกน้องหนุ่มถีบจนจุกพร้อมกันนั้นอาเล้งก็ถูกทรงวาดดึงมีดจากมือ ฝีไม้ลายมือทรงวาดทำให้สองหนุ่มชาวแก๊งขยาด กระนั้นเฮ้งเตี๋ยงก็อดโวยไม่ได้
“ทำอะไรของเฮีย...ถีบอั๊วทำไม”
“อั๊วควรจะถามพวกลื้อมากกว่า เกิดอะไรขึ้นพวกลื้อถึงได้ยกพวกมาตีกันแบบนี้”
อาเล้งได้จังหวะชี้หน้าด่าคู่อริจากแก๊งหกห้อง “พวกมันซ้อมน้องอั๊ว...แค่นี้พอรึยัง”
“คนของอั๊วต่างหากโว้ยที่โดนไอ้พวกหัวลำโพงมันรุม ไอ้หมาหมู่...ตัวต่อตัวก็ไม่กล้า”
“มึงเข้ามาก่อนเลยดีกว่าไอ้เตี๋ยง...ไอ้แมงดา!”
สองหนุ่มชาวแก๊งจะตีกัน ทรงวาดเห็นท่าไม่ดีโบกมือห้าม “พวกลื้อยกพวกตีกันก็มีแต่จะเดือดร้อนชาวบ้านแล้วมันยังเป็นข้ออ้างให้ตำรวจกวาดล้างพวกเราอีก พวกลื้อก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง”
อาเล้งอึ้งไปอึดใจแต่ไม่ยอมจบง่ายๆ “ลื้อเป็นใครมาจากไหน กล้าดียังไงมาสั่งสอนพวกอั๊ว”