ตอนที่ 1
“อั๊วว่าอีไม่ได้เห่อเงินของเถ้าแก่หรอก นักเลงใหญ่เยาวราชทำไมจะไม่มีเงิน...น่าจะมาเพราะเรื่องอื่นมากกว่า”
แววตากรุ้มกริ่มของเพื่อนหนุ่มทำให้ปิ่นมุกนิ่วหน้า ก๊กไช้ยิ้มขำก่อนเฉลย
“ลื้อเห็นอาไต้เกียวหลานสาวโอ๊วฮุ่ยเซี้ยงไหมล่ะ”
“ตัวเบ้อเร่อ อั๊วไม่ได้ตาบอด”
“ลื้อสังเกตรึเปล่า...มาหาเถ้าแก่ทีไรต้องพา
อาไต้เกียวมาด้วยทุกที อั๊วว่าน่าจะพยายามจับคู่ให้เถ้าแก่มากกว่า”
ปิ่นมุกหน้าเสีย สีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งก๊กไช้พรรณนาคุณสมบัติงามทั้งรูปและมารยาทของไต้เกียวยิ่งร้อนรนหมดอารมณ์จะกินหมั่นโถวและอยากจะวิ่งกลับบ้านไปอาละวาดให้รู้แล้วรู้รอด!
ooooooo
ทรงวาดอยู่กินข้าวกับเม่งฮง ฮุ่ยเซี้ยงและไต้เกียว ได้ไม่นานก็ต้องพุ่งพรวดจากบ้านเมื่อวิสูตรทหารคนสนิทของชาญยุทธโทร.แจ้งว่ารถประจำตัวของพี่ชายบุญธรรมเกิดระเบิด!
ฮุ่ยเซี้ยงไม่พอใจที่ทรงวาดไม่ให้เกียรติหลานสาวทิ้งไปดื้อๆ ไต้เกียวปลอบให้ใจเย็นเพราะทรงวาดบอกว่ามีธุระ ทรงวาดมุ่งหน้าไปโกดังซึ่งเป็นคลังแสงของชาญยุทธหลังรู้จากวิสูตรว่าพี่ชายบุญธรรมจะยกพวกถล่มประมุขนักการเมืองท้องถิ่นซึ่งตั้งตัวเป็นคู่แข่งและเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งวางระเบิดรถเพราะเพิ่งบังเอิญเจอกันก่อนหน้าไม่กี่นาที
“พี่อ้ายปรึกษาคุณพ่อรึยังครับ”
“คุณพ่อไปดูงานที่อเมริกา เสืออย่าห่วงเลยเรื่องนี้พี่รับผิดชอบเอง”
“เรื่องกำจัดนายประมุขไม่ใช่เรื่องยากหรอกครับแต่ถ้านี่เป็นแผนเสี้ยมอีกล่ะครับ ผมว่ามันผิดปกติเพราะไอ้คนที่อยู่เบื้องหลังมันฉลาดมากจนป่านนี้เราก็ยังไม่รู้ตัวมันเลย แล้วมันจะเผยตัวให้พี่อ้ายรู้ง่ายๆได้ยังไงครับ”
ชาญยุทธคิดตาม เช่นเดียวกับวิสูตรที่เห็นว่าข้อสันนิษฐานของทรงวาดมีเหตุผลไม่น้อย
“ที่คุณเสือพูดก็ถูกนะครับ ถ้าเป็นแผนเสี้ยมจริงๆ อาจจะมีตลบหลังเราเหมือนที่มันเคยยุแยงแก๊งหกห้องกับแก๊งหัวลำโพงแล้วกระซิบตำรวจให้ไปล้อมจับยังไงล่ะครับ เพียงแต่เป้าคราวนี้เปลี่ยนมาที่คุณอ้ายแทน”
“แล้วเสือจะเอายังไง”
“ขอเวลาผมไม่เกินคืนนี้ได้ไหมครับ ผมจะพิสูจน์เรื่องนี้เองว่าเป็นแผนเสี้ยมรึเปล่า...”
ooooooo