ชาติเสือพันธุ์มังกร

โอ๊วฮุ่ยเซี้ยงได้ทำตามแผนที่คิดไว้คือพาโอ๊วไต้เกียวหลานสาวคนสวยมาร่วมงานเลี้ยงฉลองเปิดโรงสีตอนเย็น ทรงวาดเห็นเป็นหลานสาวหุ้นส่วนของอาแท้ๆจึงต้อนรับขับสู้อย่างดีพร้อมเอ่ยชมตามมารยาท

“อาไต้เกียวไหว้สวยไม่แพ้คนไทยเลยนะครับโอ๊วแปะ นี่ถ้าไม่บอกก่อนว่าเป็นหลานโอ๊วแปะอั๊วต้องคิดว่าเป็นคุณหนูลูกผู้ดีคนไทยแน่ๆ”

ไต้เกียวยิ้มหวานรับคำชม ฮุ่ยเซี้ยงปลื้มมากอวดหลานสาวเป็นการใหญ่

“ไม่ใช่แค่กิริยามารยาทนา อาไต้เกียวอียังเป็นแม่บ้านแม่เรือนอีกด้วย ไม่ว่าอาหารการกิน ปัดกวาดเช็ดถู ซักเสื้อผ้า อีไม่เคยขาดตกบกพร่องเลย ใครได้อีไปเป็นเมียรับรองสบายไปทั้งชาติ”

ทรงวาดรับฟังยิ้มๆก่อนขอตัวไปรับแขกอีกทาง แต่ความจริงคือตั้งใจไปตามหาปิ่นมุกหรือเตียงจูสาวน้อยในอุปการะที่หายหน้าหายตาจากงานเลี้ยงทั้งที่ชอบดูงิ้วเป็นชีวิตจิตใจ

ก๊กไช้หรือธีมา น้องชายทิเหล็ง หนุ่มน้อยในอุปการะอีกคนของทรงวาดเข้าใจความอึดอัดใจของปิ่นมุกเพื่อนสาวร่วมรุ่นและร่วมโรงเรียนดี เมื่อทรงวาดมาถามหาจึงบอกว่าปิ่นมุกไปนั่งเล่นที่ริมแม่น้ำ

ปิ่นมุกชังน้ำหน้าเม่งฮงกับฮุ่ยเซี้ยงจึงไม่อยากอยู่ในงาน ทรงวาดเข้าใจแต่ก็อยากให้เธอได้ดูงิ้วของชอบ

“อั๊วรู้ว่าลื้อไม่อยากเจออาเจ็กอั๊ว ลื้อนั่งดูอยู่ไกลๆก็ได้จะได้ไม่ต้องเห็นหน้ากัน”

“ไม่! ถ้าไอ้ฆาตกรนั่นดูงิ้ว อั๊วจะไม่ดูกับมัน”

“ดื้อจริงๆ ทำไมลื้อดื้ออย่างงี้นะ”

“ถ้าอั๊วว่านอนสอนง่ายก็คงตายไปนานแล้ว จะอยู่รอดมาเจอเฮียยังงี้เหรอ”

คำพูดกระเง้ากระงอดของสาวน้อยในอุปการะทำให้ทรงวาดคิดถึงครั้งแรกที่เจอเธอเมื่อหลายปีก่อน ครั้งนั้นเธอยังเด็กและจะลอบฆ่าเขาด้วยขวดแตกปากฉลาม โชคดีที่ทิเหล็งคนสนิทของเขามาห้ามทัน

“อีชื่ออาจู อาศัยอยู่ที่โรงเจ อียังเด็ก...เถ้าแก่อย่าถือ อีเลย”

“แต่อีจะเอาขวดแตกแทงอั๊ว”

“อาป๊าอาม้าอีเป็นเจ้าของตึกหกห้อง อาเจ็กของเถ้าแก่หลอกให้ขายตึกเอามาทำโรงน้ำชาแล้วฆ่าทิ้งปิดปากจนอาจูต้องเป็นกำพร้า เถ้าแก่สงสารอีเถอะนะ อย่าทำอะไรอีเลย”

ทรงวาดอึ้งไปอึดใจเมื่อได้ฟังที่มาที่ไปของปิ่นมุก ตั้งท่าจะปลอบแต่กลับถูกเธอตวาดใส่

“ไม่ต้องมาสงสารอั๊ว อั๊วจะฆ่ามัน ฆ่าพวกมันทั้งโคตร ตอนนี้ยังฆ่าไอ้ชาติชั่วเม่งฮงไม่ได้ อั๊วก็จะฆ่าลูกมัน ฆ่าหลานมันให้มันเสียใจเหมือนที่อั๊วต้องเสียใจ!”

ปิ่นมุกอยู่ในอาการขวัญเสียและหวาดระแวงผู้คนรอบตัว ทรงวาดไม่ได้ถือสาแต่พยายามดูแลห่างๆและรับเธอมาอุปการะในที่สุด จากวันนั้นถึงวันนี้เด็กสาวมอมแมมกลายเป็นสาวน้อยหน้าตาสดใส ถึงจะดื้อและหัวแข็งไปบ้างแต่ก็เป็นสีสันของบ้าน ทำให้เขาและผู้คนรอบตัวหัวเราะได้เสมอ

ทรงวาดดึงตัวเองจากอดีต ถอนใจยาวเมื่อคิดถึงชะตากรรมของปิ่นมุกที่ผ่านมา