ชาติเสือพันธุ์มังกร

“แหกปากเข้าไปเถอะ ตอนนี้โรงพักมีแต่มึงกับกูเท่านั้นล่ะ”

“นายลื้อสัญญากับหลานอั๊วแล้วว่าจะไม่ปิดปากอั๊ว ทำไมทำอย่างนี้วะ”

“คนอย่างคุณพันเดชเวลาเลี้ยงใครก็เลี้ยงเต็มที่แต่ก็ไม่รักใครมากกว่าตัวเองหรอก แกรับใช้เขาโดยที่ไม่รู้นิสัยเลยรึไง แต่ไม่ต้องกลัวนะเพราะแกไม่ได้รับอนุญาตให้ตาย!”

ฤทธิ์ซ้อมฮุ่ยเซี้ยงจนแทบคลานก่อนควักมีดพกตัดลิ้นอีกฝ่ายให้พูดไม่ได้ แถมยังตัดนิ้วทีละนิ้วอย่างโหดเหี้ยมป้องกันไม่ให้ฮุ่ยเซี้ยงไปเขียนคำสารภาพที่ไหน

ฮุ่ยเซี้ยงร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสก่อนรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายกระโจนกัดกระดุมเสื้อฤทธิ์

อมไว้ในปากหวังเก็บเป็นหลักฐานโดยที่ฤทธิ์ไม่ทันรู้ตัว

กว่าทรงวาดกับรณชิตจะรู้ว่าโรงพักเกิดเรื่องฮุ่ยเซี้ยงก็นอนจมกองเลือดแล้ว ทรงวาดปราดไปดู ฮุ่ยเซี้ยงรีบพ่นเลือดพร้อมกระดุมเสื้อฤทธิ์ใส่ทรงวาดทันทีหวังสุดใจว่าอีกฝ่ายจะรู้เจตนาของเขา

ไต้เกียวไม่รู้แผนฆ่าปิดปากฮุ่ยเซี้ยงของพันเดชกับฤทธิ์ เมื่อเห็นสภาพลุงแท้ๆที่โรงพยาบาลก็ร้องไห้โฮ พันเดชลอบยิ้มร้ายก่อนตีหน้าเศร้าปลอบใจ

“เข้าไปเยี่ยมลุงเธอไหวไหม ถ้าไม่ไหวกลับไปก่อนได้นะ เอาไว้เข้มแข็งขึ้นแล้วค่อยมาก็ได้”

“ไหวค่ะ ฉันอยากดูแลอาแปะมากกว่ากลับไปอยู่บ้านเฉยๆ”

“ไม่ต้องห่วงนะ ความแค้นครั้งนี้ฉันจะสะสางให้เธอแน่”

“คุณว่าเป็นฝีมือใครคะ”

“ไม่ต้องคิด ถ้าเป็นคนอื่นหรือแม้แต่ไอ้เม่งฮงก็แค่ฆ่าทิ้งให้จบๆ แต่ทำขนาดนี้เพื่อทรมานและประกาศศักดามากกว่า คนอื่นจะได้ไม่กล้าทรยศอย่างนี้อีก”

พันเดชฉวยโอกาสนี้โยนความผิดให้ชาญยุทธ ไต้เกียวแค้นมากประกาศต่อหน้าฮุ่ยเซี้ยงที่ยังนอนไม่ได้สติ

“แปะ...อั๊วขอสาบาน ถ้าอั๊วล้างแค้นให้แปะไม่ได้อั๊วไม่ใช่คนแซ่โอ๊ว!”

“เรื่องล้างแค้นต้องทำแน่ แต่คนอย่างไอ้ชาญยุทธไม่ใช่จะถึงตัวได้ง่ายๆเธอต้องอดทนหน่อยนะ”

“ฉันทนรอได้แน่ค่ะ นานเท่าไหร่ฉันก็จะรอล้างแค้นมันให้ได้!”

ฮุ่ยเซี้ยงค่อยๆรู้สึกตัวเพราะได้ยินเสียงคนคุยกัน เมื่อลืมตาเห็นพันเดชก็เบิกตาโพลงส่งเสียงร้องไม่เป็นคำเสียงดังจนไต้เกียวเอะใจ จนเมื่อได้สัมผัสตัวซึ่งเกร็งแน่นพร้อมสังเกตแววตาแข็งกร้าวของลุงแท้ๆไต้เกียวก็ตัวแข็ง เริ่มฉุกใจคิดบางอย่างว่าเหตุการณ์ครั้งนี้อาจมีเบื้องหลังซับซ้อนมากกว่าที่เห็น!

ooooooo

ชะตากรรมของเม่งฮงกับฮุ่ยเซี้ยงทำให้หลายคนในเยาวราชตกใจไม่น้อย แม้แต่ปิ่นมุกซึ่งรอกรรมตามสนองทั้งสองที่โกงบ้านพ่อแม่เธอมาตลอดยังใจหาย