ตอนที่ 9
ขณะที่เฮ้งเตี๋ยงลังเลจู่ๆก็มีมือปืนปริศนาโผล่ยิงรณชิตกลางอกทรุดกับพื้น ฤทธิ์และนายตำรวจหลายนายที่ปลอมตัวเป็นพวกชาวบ้านรีบมาดู เฮ้งเตี๋ยงจ้องไม่กะพริบแล้วก็เบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่ารณชิตใส่เสื้อเกราะ!
เฮ้งเตี๋ยงเครียดหนักเมื่อเห็นสถานการณ์ชุลมุนตรงหน้า ในใจคิดถึงพ่อซึ่งแค้นรณชิตมากกว่าใครจนต้องรีบตามไปดูให้แน่ใจแล้วก็พบว่าเม่งฮงคือมือปืนคนนั้น!
เม่งฮงตกใจที่เห็นลูกชายคนเดียว “อาเตี๋ยง...ลื้ออยากตายรึไง”
“อาป๊าจริงๆด้วย อั๊วนึกแล้วไม่มีผิด”
“ไสหัวไป! อั๊วไม่มีเวลามาคุยกับลื้อ”
เฮ้งเตี๋ยงถอนใจยาวรีบพูด “อาป๊าหนีไม่รอดหรอก จ่ารณชิตปลอดภัยดี ทุกอย่างเป็นแผนของตำรวจเพื่อล่อให้อาป๊าลงมือ ป่านนี้คงล้อมไว้หมดแล้วล่ะ”
เม่งฮงหน้าซีดเผือด คิดหาทางหนีทีไล่แต่เฮ้งเตี๋ยงไม่ยอมให้พ่อทำผิดอีกแล้ว ชกท้องอีกฝ่ายจนทรุดหมดสติแล้วรีบพาไปซ่อนก่อนที่ตัวเองจะมอบตัวแทน
กว่าทรงวาดจะรู้เรื่องเฮ้งเตี๋ยงก็ถูกกุมตัวเข้าห้องขังในโรงพัก พริ้มเพราตามไปร่ำไห้เกาะลูกกรง
“ไหนพี่เตี๋ยงสัญญาว่าเราจะกลับบ้านด้วยกันไง แล้วทำไมพี่เตี๋ยงทำอย่างนี้ พี่เตี๋ยงไม่รักฉันแล้วเหรอ”
“รักสิ...แต่อั๊วก็รักอาป๊ารักอาเง็กเหมือนกัน อั๊วยอมให้คนที่ฆ่าอาเง็กลอยนวลอยู่ไม่ได้หรอก”
พริ้มเพราร้องไห้โฮอย่างไม่อายใคร ทรงวาดเหนื่อยใจมากและอดเอ็ดเฮ้งเตี๋ยงไม่ได้
“อั๊วบอกลื้อแล้วว่าจ่ารณชิตไม่ใช่คนฆ่าอาเง็ก ทุกอย่างเป็นแผนยุให้เรากับตำรวจมีปัญหา ทำไมลื้อไม่เชื่ออั๊ว”
“ถ้างั้นเฮียบอกได้ไหมล่ะว่าใครที่มันยุแยงพวกเรา”
“มันเกี่ยวพันกันหลายคน บางเรื่องอั๊วก็พูดกับลื้อไม่ได้”
“เฮียอย่าหลอกอั๊วเลย อั๊วรู้ว่าที่เฮียพูดอย่างนี้เพราะไม่อยากให้อั๊วมีเรื่องกับตำรวจมากกว่า จริงๆแล้วมันไม่มีอะไรซับซ้อนหรอกคนที่ฆ่าอาเง็กก็คือไอ้จ่านั่นแหละ!”
เฮ้งเตี๋ยงปักใจเรื่องรณชิตจนทรงวาดคร้านจะเถียง ส่วนพริ้มเพราก็ฟูมฟายจนรณชิตต้องไล่กลับ
“ลื้อกลับไปเถอะ แล้วลืมอั๊วซะ ลื้ออย่ามาเดือดร้อนเพราะคนชั่วอย่างอั๊วเลย”
“ฉันไม่มีวันทิ้งพี่ไปไหน ฉันจะอยู่กับพี่ที่นี่!”
ooooooo
สภาพน่าเวทนาของพริ้มเพราและชะตากรรมของเฮ้งเตี๋ยงทำให้ทรงวาดอยู่เฉยไม่ได้เปิดประชุมกับรณชิตและโอฬารสองตำรวจหนุ่มประจำท้องที่เยาวราช
รณชิตเปิดฉากออกตัวถึงแผนของตน “ผมบอกเถ้าแก่แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นผมคงไม่อยู่เฉย ใช่ว่าไม่สงสารน้องเถ้าแก่นะแต่เพื่อชีวิตผมเพื่อการรักษากฎหมายยังไงก็ต้องทำ”