ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 12
“ก่อนไปมาเอาอาหารไปก่อน ส้มจี๊ดทำให้ทั้งสามคนเลย”
สมุทรรับปิ่นโตมาเปิดดูเห็นอาหารหน้าตาน่ากิน “โธ่ ส้มจี๊ดไม่น่าต้องเหนื่อยเลย”
หมึกกับเวชพากันแซวทั้งคู่สนุกสนาน แถมทำนายว่าอนาคตของส้มจี๊ดไม่พ้นคุณนายผู้หมวดชัวร์ คนถูกแซวอายม้วน สมุทรขอบคุณเธอมาก ตั้งแต่ทำงานมาอาหารมื้อนี้ดูดีที่สุดเลย เธอไม่ได้แค่ทำอาหารให้เขายังซักเสื้อผ้ากางเกงในให้อีกด้วย พาเขาไป ที่สนามข้างบ้านที่ตัวเองตากเสื้อผ้าของเขาที่ซักสะอาดเอี่ยมเหมือนใหม่
สองจ่ายิ่งแซวหนักข้อ หมึกชมว่าเหรียญเสี่ยงทายของเวชแม่นมาก สงสัยคราวนี้หมวดไม่รอดมีคู่แน่ๆ ทั้งสมุทรและส้มจี๊ดที่เริ่มมีใจให้กันต่างอายหน้าแดง แต่แล้วสมุทรที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นหน้าเครียดเมื่อเห็นสมุนของผจญออกมาถ่ายภาพเขากับส้มจี๊ดถึงนอกรถ ส้มจี๊ดเห็นสีหน้าของเขาก็เข้าใจผิด
“ผู้หมวดไม่พอใจฝีมือซักผ้าของส้มจี๊ดเหรอคะ” ส้มจี๊ดก้มหน้าเสียใจ สมุทรเชยคางเธอขึ้นส่งยิ้มให้
“นอกจากแม่หมวด ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนซักผ้าให้หมวดเลย ขอบคุณมากนะ” สมุทรว่าแล้วหันไปทางสองจ่า “พวกจ่าอย่าหันไปมองไอ้พวกเสือซุ่มนะ ทำเป็นไม่รู้ตัวแล้วอ้อมไปสอยพวกมัน ชักอยากรู้แล้วว่ามันสนใจอะไรนักหนา”...
อีกมุมหนึ่งนอกรั้ว สมุนลูกพี่ตื่นเต้นมากที่ถ่ายรูปส้มจี๊ดไว้ได้ กลับมาที่รถบอกสมุนลูกน้องให้รีบรายงานบอสว่าเราเจอตัวผู้หญิงที่ชื่อส้มจี๊ดแล้ว สมุนลูกน้องตื่นเต้นไปด้วยที่แท้คนที่ช่วยนังนี่เอาไว้คือไอ้หมวดนั่นเองแล้วหยิบมือถือมาพิมพ์ข้อความ
แจ้งเรื่องพบตัวส้มจี๊ดไปให้ผจญพร้อมกับส่งโลเกชันบ้านสมุทรไปด้วย
“หวยออกที่เราโว้ยงวดนี้ เตรียมรับรางวัลใหญ่จากบอสดีกว่า” สมุนลูกพี่หัวเราะชอบใจ แต่ต้องหัวเราะค้างเมื่อถูกหมึกกับเวชลอบมาด้านหลังเล่นงานพวกมันสลบคาที่แล้วหยิบกล้องกับมือถือมาเปิดดู เวชงงมากพวกมันถ่ายรูปส้มจี๊ดไว้ทำไม หมึกที่เปิดมือถือดูบอกเวชเสียงเครียด
“ท่าไม่ดีแล้วไอ้เวช พวกมันส่งพิกัดตำแหน่งที่นี่ไปแล้วด้วย”
“นั่นดิ ตอนนี้ผจญมันน่าจะสนใจเรื่องตามล่าตัวผู้กองมากกว่านี่หว่า”
ooooooo
ยอดรักยังคงสลบไสลไม่ได้สติ ชลดาถอดเสื้อเขาออกเพื่อเช็ดตัวให้ เห็นรอยฟกช้ำตามตัวที่
เขาบู๊กับสมุทร หมึกและเวชตอนบุกเข้าไปในห้องไอซียูพิเศษ แถมยังถูกผจญซ้อมในห้องขังอีก
เธอตรวจดูอาการบอบช้ำอย่างเบามือและเป็นห่วง แล้วตรวจดูบริเวณที่โดนปืนตีหัว เผลอบ่นออกมา
“โธ่เอ๊ย ทำไมต้องตีซะแรงด้วยนะ”
สารวัตรกรุ๊นด์ได้ยินก็ยิ้มขำหันมากระซิบกับริสา “คุณว่าความรักของคนสองคนนี้มันจะเป็นไปได้เหรอ”
ริสาได้แต่ถอนใจเหนื่อยใจแทน จังหวะนั้นยอดรักครางออกมาเบาๆ ชลดาดีใจที่เขาได้สติ เผลอตัวหันไปบอกริสากับสารวัตรกรุ๊นด์ ครั้นเห็นทั้งคู่
จ้องอยู่ก็รู้ว่าตัวเองแสดงอาการรักเขาออกนอกหน้า รีบหุบยิ้มลุกหนี
“คุณสา ถึงคนเจ็บจะรู้สึกตัวแต่ตามเนื้อตัวร่างกายของเขายังมีอาการบวมแต่ไม่น่าถึงอวัยวะภายใน การประคบเย็นคงช่วยได้ พอเลยสี่สิบแปดชั่วโมงค่อยเริ่มประคบร้อนนะ”
“แล้วคุณหมอจะไปไหน”
“ก็เมื่อคนไข้ไม่มีอะไรน่าห่วง ชลจะไปพักแล้ว สารวัตรเปิดห้องข้างๆไว้แล้วใช่ไหมคะ”
สารวัตรหนุ่มพยักหน้ารับคำ ชลดาไม่วายหันมองยอดรักด้วยความเป็นห่วงอีกครั้งก่อนเดินออกจากห้องทางประตูเชื่อมด้านข้าง สารวัตรกรุ๊นด์ร้องเรียกเธอให้อยู่ก่อน คนที่ยอดรักอยากเห็นหน้าที่สุดในโลกตอนลืมตาขึ้นมาคือเธอ ชลดาอยากอยู่ด้วยใจจะขาดแต่ต้องหักห้ามใจ แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้เดินไปที่กระเป๋าล่วมยา
“อ้อเกือบลืม นี่ชลเห็นยาแก้ปวดในกระเป๋ายาของคุณ...คุณให้เขากินได้เลยนะ ครั้งละสองเม็ด
รอสี่ชั่วโมงถ้าเขายังปวดอยู่ค่อยให้อีกครั้งนะคะ” สั่งริสาเสร็จชลดาขยับจะไป แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงยอดรักครางเบาๆว่าปวดหัวจัง เธออยากกลับมาดูแลเขาแต่จำต้องตัดใจเดินจากไป ปิดประตูตามหลังแล้วยืนพิงมันไว้ มีเสียงยอดรักร้องเรียกเธอดังขึ้น เธอแพ้ใจตัวเองแอบแง้มประตูดูเห็นเขายันตัวเองลุกขึ้น
“ชลอยู่ไหนอะ ทำไมผมไม่เห็นเขา ผมอยากเจอเขา”
“มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้วล่ะ” ชลดาพึมพำกับตัวเอง ก่อนตัดใจปิดประตูทางเชื่อมอีกครั้ง
ooooooo
หลังจากจับสมุนมัดมือมัดเท้ามัดปากหันหลังชนกัน สมุทรพาส้มจี๊ด หมึกและเวชขึ้นรถกระบะของตัวเอง ขับออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว ส้มจี๊ดที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเห็นสีหน้าเครียดของทุกคนก็งงมาก
“ทำไมทุกคนดูดุจัง”
“เดี๋ยวส้มจี๊ดช่วยบอกหมวดที ส้มจี๊ดเคยรู้จักหน่วยข่าวกรองที่ชื่อ ซี.ไอ.เอ.ไหม”
“ไม่เคยค่ะ คือที่บ้านเวลาจะกรองอะไรสักอย่างเราจะใช้ผ้าขาวบาง” ส้มจี๊ดพาซื่อ หมึกต้องอธิบายว่าไม่ใช่แช่ข้าวเหนียว แต่หน่วยข่าวกรองคือสายลับ
“โอ๊ย ส้มจี๊ดจะไปรู้จักคนพวกนั้นได้ยังไงกัน”
“นั่นดิหมวด ส้มจี๊ดจะไปรู้จักคนของผจญได้ยังไงกัน” เวชสีหน้าครุ่นคิดหนัก ส้มจี๊ดได้ยินชื่อผจญก็จำได้เปรยขึ้นว่าเขาคือผู้ชายที่ดวงตามีแต่แววของความตายฉายอยู่ สมุทรกระแทกเบรกดังเอี๊ยด ส้มจี๊ดหัวเกือบทิ่ม หมึกกับเวชชะโงกหน้าจากเบาะหลังมาจนเกือบชิดใบหน้าของเธอด้วยความตื่นเต้น
