ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 12
“ชล ฟังผมก่อน”
“ไม่ฟัง เอามือสกปรกของนายออกไป นายไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวฉัน นายไม่ใช่นักรบ นายมันไอ้คนลวงโลก ปล่อยฉัน บอกให้ปล่อย” ชลดาพยายามดิ้นหนีจากอ้อมกอดยอดรัก ดิ้นไปดิ้นมาล้มลงบนเตียงด้วยกัน...
ทางฝ่ายริสากับสารวัตรกรุ๊นด์ช็อปปิ้งเสร็จหอบถุงใส่อาหารเครื่องดื่มเต็มสองมือจะกลับโรงแรม เรื่องที่ทั้งคู่คุยกันระหว่างทางไม่พ้นเรื่องชลดาจะทำอย่างไรหากรู้ความจริงว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ผู้กองนักรบ
“ลองคิดดูนะคุณสา นายยอดรักไม่มีทางยอมรับว่าเขาไม่ใช่ผู้กองนักรบ เพราะถ้าหมอชลรู้ เธอจะต้องเกลียดเขาไปจนวันตาย”
“ทำไมผู้ชายถึงโง่กันจังเรื่องผู้หญิง ขอบอก หมอชลจะเกลียดนายยอดรักจนวันตายแน่ถ้าขืน
นายนั่นยังคิดจะโกหกเธอ จะบอกให้ สิ่งที่หมอชลรออยู่คือความจริงจากปากของผู้ชายที่เธอรัก”
สารวัตรกรุ๊นด์สวนทันทีว่าไม่มีทาง เธอยืนยันว่ามี เพราะถ้ายอดรักไม่ทำ จะไม่มีทางได้คืนดีกับหมอชลแน่
“โธ่ ผู้ชายกับผู้หญิงที่เคยรักกัน อยู่กันสองต่อสองเดี๋ยวพวกเขาก็หาทางได้เองอ่ะ” สารวัตรกรุ๊นด์หัวเราะชอบใจ แล้วนึกขึ้นได้ว่าทิ้งชลดาไว้กับยอดรักตามลำพัง ริสาเองก็คิดได้เช่นกัน พากันวิ่งกลับโรงแรมที่พักทันที
ooooooo
ยอดรักกระชับอ้อมกอดชลดา แต่เธอยังแค้นใจไม่หายทุบเขารัวๆไม่ยั้ง เขาถึงกับร้องลั่น
“โอ๊ย อีนางเอ๊ย ทำไมถึงดุนัก ดีล่ะผู้เฒ่าผู้แก่เคยบอกว่าถ้าเมียตบผัวต้องจูบๆให้ได้สติ” ยอดรักพยายามจะจูบทำปากราวกับปลาซักเกอร์ที่คอยดูดสิ่งสกปรกในตู้ปลา ชลดาเห็นแล้วขยะแขยงร้องอี๋ลั่น ทันใดนั้นประตูห้องเปิดผลัวะ ริสาพรวดพราดนำสารวัตรกรุ๊นด์เข้ามาเห็นยอดรักพยายามจะจูบชลดาก็โวยวาย
“นั่นนายจะทำอะไรหมอชล”
“ขนาดนี้แล้วยังเดาไม่ออกเหรอคุณสา เฮ้ย...
ยอดรัก ใจเย็นๆก่อนอย่าบุ่มบ่าม” สารวัตรกรุ๊นด์เข้าไปกระชากยอดรักลงจากเตียง ชลดาปล่อยโฮทันที ริสารีบเข้าไปปลอบว่าไม่ต้องร้อง ชลดาฝากริสาไปบอกผู้ชายคนนั้นด้วยอย่าบังอาจมาโดนตัวเธออีก ยอดรักเดินเข้าหาพลางตัดพ้อแต่เรารักกันไม่ใช่หรือ
“ถอยออกไป ฉันบอกให้ถอยออกไป ทำไมนายต้องหลอกฉัน ทำไมนายถึงขโมยสิ่งที่ฉันตั้งใจจะมอบให้ผู้ชายดีๆคนหนึ่งไป ทำไมนายถึงเป็นคนเลวแบบนี้...ทำไม” ชลดาคร่ำครวญทั้งน้ำตา
“โธ่ชล ก็ผมรักคุณนี่ ไม่เชื่อคุณเอาเลือดผมไปตรวจจนหมดตัวเลยก็ได้ เลือดผมทุกหยดไม่ว่ามันจะหมู่ไหน มันก็จะบอกว่ามันรักคุณ”
“แต่นายไม่ใช่เขา เลือดของนายไม่เหมือนกับเขาและตัวนายไม่ได้เป็นลูกผู้ชายเหมือนเขา” พูดจบชลดาร้องไห้โฮออกมาอีก ริสาต้องเข้าไปกอดปลอบใจ ยอดรักยังไม่ยอมรามือเถียงว่าไม่จริง สารวัตรกรุ๊นด์ดูท่าแล้วจะดราม่าไป ดึงยอดรักออกจากห้อง
“เชื่อผม คุณกับผมออกไปจากห้องนี้ก่อนเหอะ ยอดรัก”
“นักรบเว้ย กูชื่อนักรบโว้ย ทุกคนเป็นบ้าอะไรไปหมดวะ ทำไมไม่เชื่อผม”
สารวัตรกรุ๊นด์ใช้แรงทั้งหมดที่มีดันตัวยอดรักออกจากห้องแต่เขาขืนตัวไว้ไม่ยอมไป ถ้าไม่มีเมียของเขาไปด้วยจะไม่ไปไหนเด็ดขาด สารวัตรกรุ๊นด์เริ่มเดือดปุดๆที่เขาพูดยากพูดเย็น ยอดรักของขึ้นเช่นกันชกหน้าอีกฝ่ายเปรี้ยง สองคนวางมวยกันข้าวของในห้องกระจุยกระจาย สารวัตรกรุ๊นด์สู้แรงบ้าของยอดรักไม่ได้ถูกอัดสุดแรงกระแทกผนังทรุด ยอดรักค่อยๆ
คลานเข้ามาหาชลดาอ้อนวอนให้กลับมารักผู้กองคนนี้เหมือนเดิม
“ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีวันรักคนลวงโลกอย่างนายอีกต่อไป ฉันไม่อยากแม้จะได้ยินเสียงของนาย
หรือว่าเห็นหน้าของนายอีกต่อไป” ชลดาปากอย่าง
ใจอย่าง ยอดรักน้ำตาคลอ ไม่ทันเห็นสารวัตรกรุ๊นด์ย่องมาด้านหลังเอาด้ามปืนฟาดหัวเขาเต็มแรง ทรุดฮวบหมดสติ ชลดาตกใจรีบเข้าไปคุกเข่าข้างๆเขย่าแขนให้รู้สึกตัวแต่เขานอนแน่นิ่งก็ใจเสีย ตำหนิสารวัตรกรุ๊นด์ไปตีเขาทำไม ริสาลงมานั่งข้างๆเธอปลอบว่าเขาไม่ตาย
ชลดาจับหัวยอดรักมาหนุนตักตัวเอง ลืม
ความโกรธไปเสียสิ้น สารวัตรกรุ๊นด์ส่ายหน้าเหนื่อยใจ ชาตินี้ทั้งชาติตนคงไม่มีวันเข้าใจหัวใจผู้หญิง ริสาเดินเข้ามาหาเขา
“ความรักคนเรามันเคยมีเหตุผลด้วยเหรอสารวัตร”
ooooooo
ในขณะเดียวกัน พนักงานสื่อสารของผจญรายงานบอสว่าคนของเราที่ส่งไปติดตามหมวดสมุทรแจ้งมาว่าเขากำลังมีความเคลื่อนไหวบางอย่าง
“จับตาดูไว้ บางทีพวกมันอาจรู้อะไรที่เราไม่รู้ก็ได้” ผจญสั่งเสียงเข้ม...
ไม่ใช่แค่ฝ่ายสมุนของผจญเท่านั้นที่แอบส่องเข้าไปในบ้านสมุทร เวชก็ใช้กล้องส่องทางไกลแอบดูสมุนสองคนนั้นที่จอดรถซุ่มอยู่หน้าบ้านเช่นกัน พร้อมกับรายงานสมุทรว่ารถต้องสงสัยยังซุ่มสังเกตการณ์เราอยู่ หมึกสงสัยใครกันที่ส่งพวกมันมา สมุทรฟันธง จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผจญ เวชเดินมาหาสมุทร
“มันทำทำไมหมวด”
“มันคงหวังจะให้เราพาพวกมันไปหาผู้กองมั้ง”
หมึกฟังจากน้ำเสียงของหมวดแล้วดูท่าไม่ปลื้มผจญสักเท่าไหร่ สมุทรเท้าความจำไม่ได้แล้วหรือว่าผู้กองเคยเตือนพวกเราว่าผู้ชายคนนี้คบไม่ได้ แต่ใครจะรู้ว่าในที่สุดคนที่คบไม่ได้และน่ากลัวกว่าผจญก็คือตัวผู้กองเอง แล้วถามจ่าทั้งสองคนว่าพร้อมทำงานใช่ไหม ทั้งคู่พยักหน้ารับคำลุกขึ้นพร้อมเพรียง จังหวะนั้นส้มจี๊ดออกจากครัวพร้อมปิ่นโตสามเถาในมือ ร้องเรียกสมุทรให้รอเดี๋ยว
