ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 12
ที่ห้องพักฟื้นผู้ป่วย นาวิน สมุทร สารวัตรกรุ๊นด์และริสายังคงประชุมกันอยู่ นาวินอดเป็นห่วงลูกทีมไม่ได้
“งานนี้หมวดและทีมฉลามที่เหลือจะปฏิบัติการอย่างเป็นอิสระแต่จะต้องช่วยเหลือตัวเองจนกว่าภารกิจที่ได้รับมอบหมายลุล่วง หมวดคงเข้าใจนะ”
“ผมเข้าใจความหมายของรหัสแดงดีครับครู”
สารวัตรกรุ๊นด์เตือนสมุทรคิดให้ดีๆก่อนตอบเพราะศัตรูของเราคือผจญ คนของซีไอเอ มีทั้งกำลังอาวุธและกำลังคนมหาศาล ริสาเห็นด้วยกับนาวิน
“แต่ถ้าเราปล่อยเขาครอบครองธุรกิจผิดกฎหมายตลอดท้องทะเลแถบนี้ไว้ได้ เขาจะได้ทั้งเงินและอำนาจ และพอถึงตอนนั้นการจัดการเขามันเกือบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”
“แค่ตอนนี้ก็ยากแล้วขนาดทางตำรวจสากลเชื่อว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังอาชญากรรมระหว่างประเทศในพื้นที่แถบนี้คือเขา แต่เราไม่เคยมีหลักฐานอะไรเลยที่จะสาวไปถึงตัวเขา” สารวัตรกรุ๊นด์พูดจบถอนใจหนักใจ
“แต่ตอนนี้เรายังมีนายกวงที่กำลังหลบหนี ส้มจี๊ดที่โยงนายกวงกับผจญแล้วก็...”นาวินเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบหัวกระสุนจากไหล่ยอดรักออกมาโชว์ “...หัวกระสุนที่พวกผจญยิงผู้กองนักรบเมื่อวาน ลูกสาวผมยืนยันว่าเป็นชนิดเดียวกับที่ยิงพวกเราที่ไปรับตัวนายเส เชื่อผมเถอะผู้หมวด ผู้กองไม่ใช่คนทรยศ เขาถูกใส่ร้าย”
“ถ้าอย่างนั้น ผมยินดีรับงานนี้ครับครู”
“ผมก็คิดอยู่แล้ว” นาวินมองสมุทรอย่างชื่นชม ริสาแอบกระซิบกับสารวัตรกรุ๊นด์
“เราควรบอกสองคนนี้ไหมเรื่องนายยอดรัก”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้”
นาวินเห็นพอดี ถามว่ามีอะไรที่ตนควรจะรู้ไหม ริสาแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ทันควันว่าหมอชลส่งภาพมาให้ท่านดู ท่านจะได้ไม่ต้องห่วงเหมือนกัน แล้วเปิดคลิปในมือถือให้นาวินดู
“ชล พ่อสัญญาคนที่มันทำให้ลูกของพ่อต้องหนี พ่อจะให้มันต้องชดใช้อย่างสาสม”...
ขณะที่นาวิน สมุทร สารวัตรกรุ๊นด์และริสาวางแผนจะเล่นงานผจญอยู่ที่โรงพยาบาลในสัตหีบ คนที่จะถูกเล่นงานนั่งรถตู้ผ่านป้ายบอกว่าถึงบ้านหนองอียอก็เอาปืนประจำกายมาตรวจดูความพร้อมแล้วมองเหล่ซิ่ง
“โทษทีนะที่ไม่มีสนามบินที่หนองอียอต้องมาต่อรถ แต่เมื่อคืนโรงแรมที่พักก็สบายดีใช่ไหมคุณซิ่ง”
“นายครับ นายคงไม่ได้จะฆ่าจะแกงครูสมัยใช่ไหมครับ” ซิ่งสีหน้าเป็นกังวล
“ไม่หรอก อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่วันนี้” ผจญยิ้มเหี้ยม สมุนสองคนหัวเราะขำขณะที่ซิ่งหน้าเสีย จังหวะนั้นพนักงานสื่อสารโทร.มารายงานผจญว่า
“บอสคะมีเรื่องที่บอสคงอยากรู้ เราได้รับสัญญาณโทรศัพท์จากนายกวง บริเวณไม่ไกลจากบอสค่ะ”
“นี่มันหนีมาซ่อนตัวถึงนี่เหรอ เหอะ มันคงคิดว่าจะหนีเงื้อมมือฉันพ้นสินะ ส่งพิกัดมาหน่อย”
“เดี๋ยวนี้เลยค่ะบอส”
อึดใจพนักงานสื่อสารส่งพิกัดเฮียกวงมาให้ ผจญยิ้มพอใจเอื้อมมือไปตบไหล่คนขับ บอกว่าเปลี่ยนแผนนิดหน่อย ตนจะไปเยี่ยมเพื่อนก่อน
ooooooo
ที่ร้านอาหารเล็กๆในบ้านหนองอียอ เฮียกวง พยายามโทร.กลับบ้านแต่สายไม่ว่าง ขณะที่เหิมตักอาหารกินไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาหงุดหงิดที่ใครก็ไม่รู้ใช้โทรศัพท์บ้านของเขาจนโทร.เข้าไม่ได้
“ใจเย็นๆน่าเฮีย พวกน้องๆของเฮียเขาอาจพยายามโทร.ถามข่าวคราวเฮียมั้งสายมันเลยไม่ว่าง น่า...กินอะไรสักหน่อยเถอะเฮีย” เหิมว่าแล้วเลื่อนจานข้าวให้เฮียกวงเห็นอาหารที่มีแต่ตั๊กแตนทอดจิ้มแจ่วก็กินไม่ลงโยนจานลงพื้น บอกให้เหิมไปหาไข่ดาว แฮมหรือไม่ก็ข้าวต้มมาให้ เหิมเตือนว่าเรากำลังหนีตำรวจอยู่ขอให้เขาอดทนหน่อย รอให้เรื่องเงียบค่อยขยับขยาย เฮียกวงขี้เกียจฟัง หยิบมือถือขึ้นมาโทร.อีกครั้ง...
การโทร.กลับบ้านครั้งนี้ของเฮียกวงประสบผลสำเร็จ แม่บ้านรับสายตวาดใส่ทั้งที่ไม่รู้ว่าใครโทร.มา
“อะไรอีกจะพูดกับใคร ถ้ากับเฮียกวง เฮียไม่อยู่ เพราะกำลังหนีตำรวจหัวซุกหัวซุนอยู่ แค่นี้นะ”
“เดี๋ยวก่อนนี่อั๊วเอง คราวหลังเวลารับโทรศัพท์ลื้อก็ไม่ต้องพล่ามไม่ต้องประจานอั๊วหรอกแค่บอกว่าอั๊วไม่อยู่ก็พอ แล้วนี่คนของอั๊วเป็นยังไงบ้าง ทนายอั๊วเขาไปประกันพวกมันให้ออกจากคุกมาหรือยัง”
“ทนายเขาบอกว่าคดีนี้ตำรวจห้ามประกันค่ะเฮีย”
“เลวมาก แก...อาผจญเพราะแกคนเดียว แค้นนี้ อั๊วต้องเอาคืน” เฮียกวงขบกรามแน่น...
หลังกินข้าวเสร็จ ยอดรักพาชลดาเดินชมวิถีชาวบ้าน ระหว่างทางชาวบ้านต่างทักทายยอดรักด้วยความดีใจที่เห็นเขากลับมาอย่างปลอดภัย
บางรายตะโกนแซวเรื่องที่เขาพกแฟนกลับมาด้วยจนชลดาอายม้วน พอดีเธอเห็นร้านขายของชำ ขอตัวไปซื้อของมาทำแผลแล้วเดินแยกไปทิ้งให้ยอดรักคุยกับพวกชาวบ้านต่อไป
ครู่ต่อมา ชลดาเดินเข้ามาในร้านขายของชำ เห็นเก๋นั่งส่องกระจกดูจมูกตัวเองที่ปิดปลาสเตอร์ ทีวีกำลังมีรายการข่าว เธอถามว่ามีอุปกรณ์ทำแผลไหม เก๋ชี้ไปที่ตู้แทนคำตอบ เธอไม่ค่อยพอใจนักที่เก๋ขายของแบบไม่แคร์ลูกค้า เดินมาที่ตู้ใกล้ทีวี ถามอีกครั้งว่ามีสำลีชนิดที่ฆ่าเชื้อไหม เก๋ถอนใจดังเฮือกทำท่ารำคาญ
“ปัญหาเยอะนะ มีเท่าที่เห็น เห็นเท่าที่มี ไม่แฮปปี้ก็ไปซื้อที่อื่นเหอะ”
