ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 12
“หรือว่าพวกที่ยิงคือ...หมอเขม ชลขอหัวกระสุนนี่นะ”
“หมอชลจะเอาไปทำของชำร่วยวันแต่งงานเหรอ ไม่ดีมั้ง” นีรนารถทักท้วง
“บางทีมันอาจจะเป็นเครื่องยืนยันความบริสุทธิ์ให้เขาได้...ชลฝากเขาก่อนนะ ชลจะขึ้นไปดูคุณพ่อชลหน่อย” ชลดาก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูยอดรักเดี๋ยวจะรีบกลับมาหา คว้าหัวกระสุนแล้วออกจากห้อง...
ระหว่างจะเดินไปห้องพักฟื้นของพ่อ ริสาที่คอยระวังความปลอดภัยเข้ามาคว้าแขนไว้ ถามถึงยอดรักเป็นอย่างไรบ้าง เธอเล่าว่าเขาผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว นี่เธอกำลังจะขึ้นไปดูพ่อที่ชั้นสาม ริสาเร่งให้เธอรีบๆหน่อยเพราะถึงอย่างไรที่นี่ก็ไม่ปลอดภัยสำหรับนักโทษหนีการจับกุมอย่างยอดรัก
“ไม่ต้องห่วง ชลขอให้รู้ว่าอาการคุณพ่อเป็นอย่างไรบ้างเท่านั้น”
ริสาปล่อยแขนชลดาให้ไปเยี่ยมอาการป่วยของพ่อ ระหว่างนั้นสารวัตรกรุ๊นด์ที่ซุ่มอยู่แถวลานจอดรถของโรงพยาบาลโทร.เข้ามือถือของริสา แจ้งข่าวว่าข้างนอกยังปกติดีอยู่ ข้างในพอมีข่าวดีบ้างไหม
“ยอดรักปลอดภัยแล้ว หมอชลไปหาพ่อ แต่สาบอกเขาแล้วว่าเราคงต้องรีบไปจากที่นี่”
“ดีแล้ว ยิ่งเราอยู่ห่างจากที่ที่คนเยอะๆได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดีกับพวกเราทุกคน”...
โชคดีของนาวินที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ร่างกายแค่เตือนว่ามีอาการเริ่มต้นของโรคเส้นเลือดในสมองตีบ ชลดาดีใจโผกอดพ่อไว้สัญญาจะดูแลท่านเอง นาวินบอกให้เธอเป็นห่วงตัวเองจะดีกว่ารู้ไหมว่าการที่ลูกไปช่วยผู้ต้องหาหนีเป็นความผิด ชลดาหยิบหัวกระสุนที่ได้จากแผลที่หัวไหล่ของยอดรักขึ้นมา
“แต่เขาไม่ได้เป็นคนร้ายนะ ชลพิสูจน์ได้ พ่อดูกระสุนปืนนี่ เป็นชนิดเดียวกับที่ยิงหน่วยฉลามแล้วพวกที่ใช้กระสุนพวกนี้คือพวกของนายผจญ”
นาวินถึงกับร้องเอะอะด้วยความตกใจ ถ้ามันเป็นอย่างที่ลูกพูด ชีวิตของลูกกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอเป็นลูกนายทหารเธอไม่กลัวคนเลวๆอย่างผจญ
“งั้นลูกเก็บเรื่องทั้งหมดนี้เป็นความลับ แล้วรีบติดต่อสมุทรให้เร็วที่สุด บอกเขานะว่าสถานการณ์ตอนนี้ขอให้ใช้รหัสแดง เขาจะรู้เองว่าต้องทำอย่างไร” นาวินสั่งยังไม่ทันขาดคำ ริสาเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแจ้งว่าผจญกับสมุนมาถึงที่นี่แล้ว สารวัตรกรุ๊นด์เพิ่งโทร.มาบอก เราต้องไปกันแล้ว
“พ่อ...ชลไปก่อนนะ”
“รีบไปเถอะ แล้วอย่าลืมติดต่อสมุทรให้ได้ แล้วบอกเขาเรื่องรหัสแดงนะ”
ชลดาหอมแก้มพ่อแล้วรีบออกไปกับริสา นาวินมองตามด้วยความเป็นห่วง
ooooooo
ผจญกับสมุนมากันเต็มโรงพยาบาลทำให้การเคลื่อนย้ายยอดรักที่ยังอยู่ในฤทธิ์ยาสลบทำได้ยาก
ชลดาจึงต้องขอความช่วยเหลือจากเขมทัตและนีรนารถอีกครั้งให้ช่วยพายอดรักหลบออกจากห้องไอซียูมาที่ลานจอดรถข้างโรงพยาบาล นอกจากนี้ทั้งคู่ยังมอบทรัพย์สินเงินทองที่มีติดตัวให้เธอเก็บไว้เป็นค่าใช้จ่ายระหว่างการหลบหนี เนื่องจากเธอไม่สามารถใช้บัตรเอทีเอ็มและบัตรเครดิตได้เพราะอาจถูกตามตัวเจอ เขมทัตยังให้เธอยืมรถใช้ในการหลบหนีอีกด้วย
ริสาเข้ามาเตือนชลดาเราต้องเริ่มแผนหลบหนีกันแล้ว เธอหันไปลาหมอทั้งสองคนแล้วขึ้นรถตู้ของสารวัตรกรุ๊นด์ซึ่งขับมาจอดส่งชลดาที่รถของเขมทัตซึ่งยอดรักนอนไม่ได้สติอยู่เบาะหลัง จากนั้นเขาขับรถพาริสาตะบึงออกจากโรงพยาบาล ผจญกำลังยืนสั่งการสมุนอยู่แถวหน้าโรงพยาบาลเห็นรถตู้ของสารวัตรกรุ๊นด์ก็จำได้ สั่งสมุนไล่ตาม เพราะคิดว่ายอดรักอยู่บนรถตู้คันนั้น
ด้านชลดาหลบอยู่ในรถเก๋งของเขมทัตเห็นผจญกับพวกสมุนหลงกลไล่ตามรถของสารวัตรกรุ๊นด์ก็ยิ้มสะใจที่หลอกพวกคนชั่วนั่นได้ มีเสียงครางของยอดรักดังขึ้น เธอเหลียวไปดูเห็นเขาลืมตาตื่นแต่ยังอ่อนเพลียเนื่องจากเสียเลือดมาก รีบบอกเขาอย่าเพิ่งขยับตัวให้นอนนิ่งๆก่อน
“ชล นี่รถใครอ่ะแล้วผมมาอยู่ในนี้ได้อย่างไร”
“รถเพื่อนชลเอง เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก เขาให้ยืม”
“ชลแค่เป็นเพื่อนแน่นะให้ยืมรถนี่เขาจะจีบชลแน่ๆ ลองมาสายเปย์แบบนี้ต้องไม่ใช่คนดี พวกจอมปลอม”
“ขอโทษนะนายนักร้อง ในโลกนี้มีปลอมยิ่งกว่านายอีกเหรอ” คำพูดแดกดันของชลดาทำเอายอดรักหน้าจ๋อย ก้มหน้าตัดพ้อ พอเขาพูดความจริงทำไมถึงรับไม่ได้ ชลดาเห็นเขาน้ำตาซึมก็ขอโทษที่พูดแรงไป
“ไม่ต้องขอโทษหรอก ชลพูดความจริง แค่พอได้ยินจากปากชล มันเจ็บอ่ะ” ยอดรักเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาเว้าวอนจนใจเธอแทบละลาย ตาต่อตาประสานกัน ความรักดึงดูดให้ทั้งคู่โน้มตัวเข้าหากัน ก่อนที่ยอดรักจะจุมพิตหญิงคนรัก สารวัตรกรุ๊นด์โทร.มาขัดจังหวะถามว่าออกมาหรือยัง เธอยังอยู่ในโรงพยาบาลไม่ได้ขยับไปไหน สารวัตรหนุ่มต่อว่าว่ามัวแต่ทำอะไรอยู่จะรอถึงพรุ่งนี้ก่อนแล้วค่อยหนีอย่างนั้นหรือ
“ตรงนี้มีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยค่ะ”
“อย่าลืม หมอไปให้ถึงท่าเรือแล้วถามหาเรือชื่อล่องวารี บอกคนเรือว่าฝรั่งที่ชื่อกรุ๊นด์ให้คุณมาหา เขาจะบอกถึงแผนการหนีเอง”
“ค่ะ เรือล่องวารีค่ะ” ชลดาท่องจำไว้กลัวลืมเนื่องจากเจอแต่เรื่องตื่นเต้น ยอดรักที่อยู่เบาะหลังไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้นพยายามยื่นหน้าจะหอมแก้มเธอ แต่ต้องหงายหลังกลับไปเพราะเธอออกรถอย่างแรง แผลกระแทกกับเบาะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แทนที่จะสงสารเธอกลับสมน้ำหน้า บอกเขาแล้วให้นั่งเฉยๆไม่รู้จักฟัง
ooooooo
