ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 12
ยอดรักยอมรับว่าใช่ เหิมนี่เองที่จับเขาไปเป็นทาสในเรือเฮียกวง ชลดาใจคอไม่ดีคิดว่าเขากับเหิมต้องถึงกับฆ่าแกงกันแน่ๆ แล้วเหลือบมองไปไกลเห็นเฮียกวงกับเหิมวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนตรงมาทางนี้ จึงสะกิดให้ยอดรักดูว่าสองคนนั่นใคร เขากระชับปืนในมือ หน้าเครียดขึ้นมาทันที
“หนี้ที่ถึงกำหนดชำระไงชล” ยอดรักพูดจบคว้ามือชลดาหลบเข้าที่กำบัง เธอแปลกใจพวกนั้นรู้ได้อย่างไรว่าเราอยู่ที่นี่ เขาไม่คิดว่าพวกนั้นมาล่าเรา ดูจากสภาพน่าจะหนีตายมามากกว่า
ooooooo
เฮียกวงกับเหิมวิ่งหนีตายมาหมดแรงใกล้ๆกับบ้านยอดรัก เหิมชะเง้อมองไปด้านหลังไม่เห็นใครตามมาบอกเจ้านายว่าพวกเราน่าจะหนีพวกมันพ้นแล้ว
“โอย อั๊วจะขาดใจอยู่แล้ว อาเหิมไปขอข้าวบ้านโน้นกินเถอะว่ะ อั๊วหิวจนจะเป็นลมอยู่แล้วโอ๊ย พยุงอั๊วที”
“ก็เมื่อกี้ให้กินก็ไม่กิน...ไปเฮีย” เหิมประคองเฮียกวงตรงไปยังบ้านยอดรัก เมื่อมาถึงใต้ถุนบ้านเหิมรู้สึกคุ้นตา แต่เฮียกวงไม่สนใจบ้านที่ไหนก็เหมือนกันมีฝ้ามีหลังคาแล้วก็เก่าๆทำไมจะไม่คุ้น จากนั้นเดินไปเปิดปิ่นโตใส่กับข้าวดูเห็นหน้าตาน่ากิน ตักอาหารใส่ปากหน้าตาเฉย เหิมติงยังไม่ทันขอเจ้าของจะกินได้อย่างไร
“มีใครอยู่ไหมครับ คือรถเราสองคนเสียครับ แล้วเราหิวมาก ขอพึ่งอาหารบ้านพี่สักมื้อนะครับถือว่าช่วยเหลือคนบ้านเดียวกันเถอะนะพี่นะ” เฮียกวง ทำเสียงน่าสงสาร ยอดรักเอาผ้าขาวม้าโพกหน้า
โพกหัวเดินออกไปหา ชลดาพยายามคว้าตัวไม่ให้ไปแต่ไม่สำเร็จ
“ตามสบายไม่ต้องมากมารยาทเพราะคงไม่มีกันอยู่แล้ว ว่าแต่ไอ้น้องอยู่แถวไหน ทำมาหากินอะไร”
“ชื่อเหิมจ้า บ้านอยู่ลึกเข้าไปจ้ะ คือบวชเรียนมานานเพิ่งสึกจ้า เป็นคนดีจ้าดีมากๆเลยจ้า”
“ถุย...ถ้าลื้อดีอั๊วนี่ก็เทวดาแล้ว เฮ้ย อั๊วพูดอีสานไม่เป็นและก็ไม่ใช่คนแถวนี้ แต่อั๊วรวยมากเดี๋ยวลื้อคิดตังค์ค่าอาหารมาแล้วกัน”
ยอดรักทำเป็นดีใจที่มีวาสนาได้ต้อนรับเศรษฐีถึงเรือนตัวเอง เหิมมองไปรอบๆรู้สึกคุ้นๆว่าเคยมาที่นี่ ถามเจ้าของบ้านว่าทำมาหากินอะไรหรือ ยอดรักยิ้มเหี้ยม
“ฉันรับจ้างกระทืบพวกสารเลวจ้ะ” ไม่พูดเปล่ายอดรักดึงผ้าขาวม้าที่โพกหน้าออก ทั้งคู่ตะลึงที่เห็นเขาแต่ยังไม่ทันขยับยอดรักถีบเฮียกวงกระเด็นไปโดนเหิม อาหารที่คาปากพุ่งใส่หน้า เหิมขยะแขยงผลักเฮียกวงกลับไปหายอดรักซึ่งเตะสวนถูกปลายคางเฮียกวงสลบเหมือด เหิมคว้าส้อมขึ้นมาใช้ต่างอาวุธแต่ต้องโยนทิ้งแทบไม่ทันเมื่อเห็นอีกฝ่ายชักปืนขึ้นมา
“เอาเถอะไอ้ยอดรัก ในเมื่อปืนอยู่ในมือแก แกก็แก้แค้นได้เลย เราสองคนจะได้ไม่ต้องติดค้างกันต่อไป”
ยอดรักไม่ได้ต้องการฆ่าแกงใคร แค่อยากให้เหิมรู้ว่าเขาไม่ใช่ยอดรักคนเดิมที่ขี้ขลาดตาขาวหนีเอาตัวรอดเมื่อมีภัย จึงฝากปืนไว้กับชลดาหากเหิมเล่นตุกติกให้ยิงได้เลย เธอทักท้วงว่าเขายังเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือ
“ไม่ต้องห่วง แค่ชลนับหนึ่งถึงสามสิบดังๆ ก็พอ...เริ่ม”
ชลดาเริ่มนับหนึ่งสองสามไปเรื่อยๆตามที่ยอดรักร้องขอ ทันทีที่เธอนับถึงสามสิบเขาจัดการเหิมสลบเหมือดตามเจ้านายไป แล้วคว้าปืนจากเธอมาเหน็บเอวไว้ มองเฮียกวงกับเหิมที่นอนกองกับพื้นอย่างสะใจ...
อีกฟากหนึ่งของบ้านหนองอียอ ซิ่งพาผจญมาถึงบ้านครูสมัยซึ่งเงียบเหงาตั้งแต่ส้มจี๊ดหนีออกจากบ้าน มีเสียงชบาร้องเพลงทำลายความเงียบดังออกมา ซิ่งขอร้องผจญอย่ารังแกคนบ้านนี้เลย
“ผมดูเหมือนคนใจไม้ไส้ระกำนักเหรอ...แกเฝ้ามันไว้ ส่วนแกมากับฉัน...ฉันจะเข้าไปกราบคุณพ่อของสาวที่ทำให้เฮียกวงยอมตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันสักหน่อย” ผจญพูดจบเดินนำสมุนเข้าไปในบ้าน...
ฝ่ายชบาขว้างไมค์ทิ้งไม่สามารถร้องเพลงได้เพราะใจเฝ้าจดจ่อแต่กับพี่ยอดรักของตัวเอง คร่ำครวญเรียกหาเขาให้กลับมา ระหว่างนั้นหัวหน้าวงวิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกว่างานเข้า มีคนจะมาจ้างคณะของเราไปทำการแสดง ให้เธอรีบออกไปต้อนรับลูกค้าหน่อย ท่าทางกระเป๋าหนัก เธอตาวาวทันที
“หา!! รวยเหรอ เออ...แล้วหล่อไหม”
“จะถามทำไมก็แม่ชบามีครูสมัยเป็นผัวอยู่แล้วทั้งคน” หัวหน้าวงไม่ค่อยจะพอใจนัก
“ก็ครูแก่แล้วนี่หว่า คนเราต้องคิดเผื่ออนาคตโว้ย ไป...รีบลงไปรับแขกก่อน เดี๋ยวฉันขอเสริมงามอีกสักนิดแล้วจะรีบตามลงไป” ว่าแล้วชบาหันไปโบกเครื่องสำอางเพิ่ม
“นังบักปอบมาหลอกเงินครูแท้ๆ ครูก็ไม่น่าไปคว้ามันมาทำเมียเลย” หัวหน้าวงด่าจบลงไปต้อนรับผจญ...
เหิมกับเฮียกวงถูกยอดรักจับมัดไว้กับเสาเรือนใต้ถุนบ้าน ชลดาเอายาดมอังที่จมูกของ ทั้งคู่ให้ฟื้นคืนสติ ตรวจร่างกายคร่าวๆแล้วพบว่าไม่ได้บาดเจ็บอะไรหนักหนา ถามเฮียกวงว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง
“อั๊วรู้สึกปวดหัว อ้อ แล้วก็เจ็บปากด้วย”
ชลดาหันไปบอกยอดรักที่ยืนคุมเชิงว่าเฮียกวงปกติแล้ว แต่เธอเป็นห่วงอีกคนเพราะเอาแต่นั่งซึมไม่พูดไม่จา เขาไม่น่าเตะหัวเหิมแรงๆ แบบนั้นเลย ยอดรักเเค่นหัวเราะ บอกเธอว่าที่เขาทำไปไม่ถึงครึ่งที่เหิมเคยทำกับเขา แล้วท้ามันว่ากล้าบอกกับแฟนของเขาไหมว่ามันทำอะไรเขาไว้บ้าง เหิมได้แต่ก้มหน้าไม่สบตาด้วย
“โธ่ ตอนลำบากมาขอข้าวกินทำมาพูดว่าขอให้เห็นแก่คนบ้านเดียวกัน แล้วแกเคยเห็นอกเห็นใจคนบ้านเดียวกันกับแกบ้างไหม คนเหล่านั้นเขาก็เกิดมากับแก โตมากับแก แต่แกมันเห็นแก่เงิน แกหลอกลวงเงินจากพวกเขา แกเอาเปรียบเขาทุกอย่าง หลายครอบครัวต้องหมดตัวเพราะแก แต่ที่ร้ายที่สุดแกเอาเขาขายไปเป็นทาสในเรือไอ้กวง แล้วคนที่ขายน่ะมันรวมทั้งฉันด้วย นี่แน่ะ” ยอดรักตบกบาลเหิมผัวะ
“ไม่เอาน่ายอดรัก พอได้แล้ว” ชลดาดึงยอดรักให้ถอยห่างจากเหิม
ooooooo
