ยอดรักนักรบ

เฮียกวงตกใจถามเหิมว่าฝีมือใคร เหิมยังไม่ทันตอบ มีเสียงตำรวจสั่งให้เจ้าหน้าที่ทุกนายยิงได้ ตำรวจยิงใส่บ้านเฮียกวงหูดับตับไหม้ เจ้าของบ้าน เหิมและเหล่าสมุนวิ่งหนีตายกันอลหม่าน

พวกที่หนีไม่ทันถูกคมกระสุนของตำรวจล้มตายเกลื่อน เหิมคลานศอกเข้ามาหาเฮียกวงถ้าไม่หนีเราตายแน่ เขากระชากคอเสื้อสมุนคนสนิทเข้ามาใกล้ๆ สั่งแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่ายิงตำรวจ เหิมปฏิเสธว่าไม่ใช่ฝีมือพวกเรา ไม่รู้ว่าใครยิง เฮียกวงถึงบางอ้อ ต้องเป็นไอ้เลวผจญแน่นอน กำลังจะอ้าปากด่ามันอีก เหิมยกมือห้ามไว้

“อย่าเพิ่งด่า เก็บแรงไว้หนีก่อนเถอะ ไปเฮีย” เหิมลากเฮียกวงหนีออกทางหลังบ้าน เสียงปืนดังใกล้เข้ามาในที่สุดตำรวจบุกประชิดตัวบ้าน สมุนเฮียกวงสู้ไม่ได้ต่างทิ้งอาวุธยอมจำนน

ooooooo

ผจญหัวเราะสะใจที่สามารถกำจัดเฮียกวงพ้นทางไปได้ ในที่สุดท้องทะเลกว้างใหญ่และธุรกิจที่จะทำเงินมหาศาลก็ตกเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว ขณะที่เขากำลังฝันหวานอยู่นั้น พนักงานสื่อสารวิ่งหน้าตื่นเข้ามา

“บอส เราเพิ่งได้รับรายงานค่ะ นายยอดรักหนีไปได้”

“อะไรนะ!!” ผจญร้องเอะอะด้วยความตกใจ...

ที่โรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่งในสัตหีบ ชลดา ริสาและสารวัตรกรุ๊นด์ยืนมองยอดรักที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงอย่างทึ่ง ริสาถึงกับพึมพำออกมาว่าเขาเหมือนผู้กองนักรบจริงๆ ชลดาจะขอตรวจเลือดของเขาเพื่อยืนยันตัวตนที่แท้จริงแล้ววานริสาหยิบอุปกรณ์ตรวจสอบกรุ๊ปเลือดมาให้

“นี่ค่ะหมอ สาหวังว่าคงใช้ได้นะ”

ชลดาหยิบชุดตรวจออกมาดู “ไม่น่ามีปัญหาค่ะ นี่คือชุดตรวจกรุ๊ปเลือดมาตรฐานที่ใช้การแตกตัวของเกล็ดเลือดเพื่อแยกหมู่เลือด ชลเคยลองใช้ตอนออกตรวจนอกสถานที่”

สารวัตรกรุ๊นด์อยากรู้ว่าต้องใช้เวลานานไหมกว่าจะรู้ผล ชลดาส่ายหน้าใช้เวลาไม่นานแล้วลงมือเจาะเลือดจากข้อพับที่แขนของยอดรักที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง ริสาเป็นห่วงชลดาไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรขอให้เธอเข้มแข็งเข้าไว้ เธอยิ้มให้ขอบคุณที่เป็นห่วง สารวัตรกรุ๊นด์เห็นว่าจะต้องอยู่ที่นี่กันอีกพักใหญ่ ชวนริสาไปช่วยกันหาเสบียงกับของใช้จำเป็น ผู้กองสาวเห็นดีด้วยเพราะมีเรื่องอยากคุยกับเขาพอดี

ทั้งคู่พากันออกจากห้องพักทิ้งให้ชลดาอยู่ตามลำพังกับยอดรัก สารวัตรกรุ๊นด์เห็นริสาหน้านิ่วคิ้วขมวดถามว่าไม่สบายใจหรือ เธอยอมรับว่าใช่ เขาปลอบอย่ากังวลไปเลย ถ้าผลออกมาว่าผู้ชายคนนั้นคือยอดรักที่หายสาบสูญจริง เธอน่าจะดีใจด้วยซ้ำเพราะยอดรักจะเป็นพยานคนเดียวของเราที่จะช่วยเราจัดการกับผจญ

“ผู้ชายคิดได้แค่นี้เองเหรอ งานๆๆๆ คุณเคยคิดถึงหมอชลไหมว่าเขาจะเป็นอย่างไรถ้ารู้ว่าผู้ชายที่เขารักไม่ใช่ผู้ชายคนที่เขาเคยรัก สมงสมองอ่ะมีที่ว่างพอจะคิดเรื่องแบบนี้บ้างไหม”

“เอ้า ผู้ชายก็ต้องเอาจริงเอาจังกับงานสิ จะไปคิดเรื่องรักๆใคร่ๆได้ยังไงล่ะแม่คุณทูนหัว”...

ผจญเครียดหนักที่ยอดรักหนีไปได้ สั่งให้พนักงานสื่อสารเช็กกล้องวงจรปิดทุกตัวบนถนนและใช้โปรแกรมตรวจสอบใบหน้า หาไอ้นักร้องนั่นให้เจอ บอกให้ทุกหน่วยทำงาน 24 ชั่วโมงไม่ต้องหยุดไม่ต้องพักจนกว่าเราจะเจอตัวมัน

ooooooo

ผลเลือดที่ออกมาทำให้ชลดาถึงกับหมดเรี่ยวแรงเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ยอดรักเริ่มรู้สึกตัวบ่นเรื่องควันจากยาสลบที่ทั้งเหม็นทั้งมึน แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นสีหน้าเหี้ยมของชลดาก็ตกใจรีบหลับตาปี๋

ครั้นลืมตาขึ้นอีกครั้งเห็นชลดายังอยู่ท่าเดิม ยอดรักค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหาสีหน้างุนงง

“นี่ผมตายไปแล้ว แล้วขึ้นสวรรค์มาเจอนางฟ้าหน้าเหมือนชลคนรักของผมใช่ไหมอ่ะ”

“ยัง...คุณยังไม่ตายแต่ใกล้ตายมากแล้ว” ไม่พูดเปล่าชลดาลุกหนี ยอดรักพูดติดตลกนี่เขาต้องฝันไปแน่ๆ เดินตั้งหลายก้าวแต่ทำไมระยะห่างของเรายังเท่าเดิม เธอเสียงเขียวใส่เขาไม่ได้กำลังฝัน ยอดรักเล่นมุกไม่เลิก

“เป็นไปไม่ได้ เพราะถ้านี่คือโลกแห่งความจริง ชลจะต้องวิ่งมาหาผู้ชายคนนี้ สามีของเธอ” ยอดรักพูดไม่ทันขาดคำชลดาปรี่มาตบหน้าฉาดใหญ่ เขาถึงกับร้องลั่น เธอขู่ซ้ำกล้าดีก็ลองพูดอีกครั้ง เขาลองดีจะพูดอีกเธอตบอีกฉาดคราวนี้แรงกว่าเดิม ยอดรักกุมแก้มสองข้างน้ำตาซึมรู้แล้วว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปเพราะเจ็บจริง

“มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ไหนขอความจริงนะ นายเป็นใคร”

“อ้าว ผมก็คือเรือเอกนักรบ มุ่ง...” ยอดรักยังพูดไม่จบโดนฝ่ามือพิฆาตอีกฉาดใหญ่...

ระหว่างทางไปร้านสะดวกซื้อ ริสาบอกกับ สารวัตรกรุ๊นด์ว่าไม่มีอะไรที่ทำให้ผู้หญิงเจ็บใจได้ เท่ากับถูกคนที่ตัวเองรักหลอกลวง นี่ถ้าเธอเป็นยอดรัก เธอจะรีบสารภาพทุกอย่าง เขาไม่เห็นด้วย

“บ้าสิ ผู้ชายที่ไหนในโลกมันจะสารภาพ โธ่ เรื่องนี้ฝรั่งไทยเหมือนกัน แถได้ต้องแถ เกรียนได้ต้องเกรียน”...

ยอดรักเป็นอย่างที่สารวัตรกรุ๊นด์พูดไม่มี ผิดเพี้ยน แถตลอดไม่ยอมรับสารภาพ ยืนกรานว่าตัวเองคือผู้กองนักรบ แต่สุดท้ายต้องจนด้วยหลักฐานเมื่อชลดาเอาผลตรวจกรุ๊ปเลือดมายืนยันว่าเขาไม่ใช่ผู้กองนักรบเนื่องจากกรุ๊ปเลือดต่างกัน ผู้กองมีเลือดกรุ๊ปโอ ส่วนเขาเลือดกรุ๊ปบี แม้จะดิ้นไม่หลุดแต่เขายังแถเข้ามากอดเธอไว้ บอกให้ทำใจร่มๆ เธอไม่ยอมร่มด้วย ด่าเขาว่าเป็นจอมโกหกหน้าไม่อาย ขี้ขลาดไม่ยอมรับความจริง