หนึ่งด้าวฟ้าเดียว
ตอนที่ 12
เมื่อประคองมิ่งลงเรือแล้วติ่นผลักเรือและจ้วงพายทันที มิ่งเป็นห่วงสุ่นได้แต่ตะโกนเรียกเผื่อสุ่นจะตามมาทัน ผลกระโดดลงคลองว่ายมาขึ้นเรือ พวกลูกน้องกล้าวิ่งตามมาแต่ไม่ทันแล้ว
กล้าจับสุ่นไว้ได้ด่าว่านางแพศยาเป็นแค่หญิงรับชำเราบังอาจมาขวางตน
“ถึงกูจะเป็นหญิงรับชำเรา กูก็ยังเป็นคนมากกว่ามึง” สุ่นโต้อย่างกล้าหาญ
กล้าสั่งลูกน้องให้เอาสุ่นไปด้วย บอกว่ามันจะต้องได้รับความทรมานแทนอ้ายพวกนั้น
แมงเม่าได้ข่าวจากพระยากำแหงว่าเรือนพ่อถูกไฟไหม้หมดเช่นเดียวกับเรือนชาวบ้านอื่น เวลานี้คงไปอยู่รวมกับพวกที่ไฟไหม้ในวัดไหนสักแห่ง เย็นๆคงพอจะได้ข่าว แมงเม่าร้อนใจขอออกไปตามหาพ่อ
“ไม่ได้ดอกเจ้า” ขันทองขัดขึ้น บอกแมงเม่าว่าหลังจากเมื่อคืนมีพวกฉวยโอกาสเป็นโจรปล้นชิงมาก “เจ้าออกไปคนเดียวก็อันตราย จะให้คนอื่นตามไปคุ้มครอง ทุกคนก็มีหน้าที่อยู่ อดทนอยู่ในนี้ไปก่อนเถิด”
เป้าเห็นด้วยกับออกพระศรี บอกแมงเม่าว่าอย่าให้ทุกคนต้องลำบากเพราะเราเลย แมงเม่าจึงพยักหน้าเศร้าๆ ขันทองสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้
ooooooo
พระยาตากนำกำลังตีฝ่าวงล้อมของอังวะออกมาถึงทุ่งนาก็พักวางกำลังเตรียมรับมือกับพวกอังวะที่จะตามมา พลันก็มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งทั้งชายและหญิงอาวุธครบมือมาล้อมพระยาตากไว้
หลวงพิชัย ม่วง พันหาญ และทหาร ชักอาวุธเตรียมสู้เต็มที่ พระยาตากเห็นผู้นำกลุ่มเป็นหญิงสาวอายุยี่สิบต้นๆก็มองอย่างแปลกใจ ต่อมาเมื่อได้นั่งคุยกันจึงรู้ว่าหญิงสาวชื่อโพ โพเล่าว่า
“นับแต่อโยธยาถูกล้อมก็มีขุนนางหนีออกมาจำนวนไม่น้อยแต่ส่วนมากก็หนีเอาตัวรอด เพิ่งมีท่านเจ้าคุณเป็นคนแรกที่บอกว่าจะกลับไปกู้อโยธยาอีก อีฉันขออวยพรให้ท่านเจ้าคุณทำสำเร็จตามประสงค์เจ้าค่ะ”
พระยาตากขอบน้ำใจแม่โพ ปรารภว่าพวกเราตีฝ่าวงล้อมอังวะออกมามีเสบียงติดตัวมาคนละเล็กละน้อย แม่โพพอจะปันให้บ้างได้หรือไม่ โพบอกว่าพวกตนรวมตัวกันเพื่อป้องกันตัวจากอังวะ เสบียงอาหารก็เพียงพอกินเท่านั้น แต่ชี้บอกว่าทางนี้มีบ้านหนึ่งชื่อว่าบ้านพรานนก หัวหน้าหมู่บ้านเป็นพรานจับนกและสะสมเสบียงเอาไว้มาก พวกอังวะเห็นว่าเป็นพวกแก่เฒ่าจึงไม่สนใจ ถ้าท่านเจ้าคุณไปขอปันเสบียงก็คงได้ไม่ยาก
ทันใดนั้นมีทหารอังวะกลุ่มหนึ่งโห่ร้องบุกเข้ามา โพหยิบดาบตะโกนลั่น
“พวกอังวะ ฆ่ามัน”
โพ ชาวบ้านและทหารพระยาตากโอบล้อมสู้กับพวกอังวะอย่างกล้าหาญ เสียงบรรยายแทรกขึ้นว่า...
“หลังจากหนีออกมาจากกรุงศรีอยุธยา พระยาตากก็ได้ปะทะกับทหารของอังวะอีกครั้ง โดยมี ‘โพ’ สาวชาวบ้านนำพรรคพวกเข้าช่วยเหลือ ต่อมาจึงมีการตั้งชื่อบริเวณนั้นว่า ‘บ้านโพสังหาร’ ก่อนจะเปลี่ยนเป็น ‘โพสาวหาญ’ เพื่อแสดงถึงวีรกรรมความกล้าหาญของ ‘แม่โพ’ ในครั้งนี้”
ฝ่ายเนเมียวสีหบดีรู้จากทหารที่หนีรอดกลับมาว่าผู้ที่ตีฝ่าวงล้อมหนีไปได้นั้นคือพระยาตาก ก็สั่งตามล่าสังหารให้สิ้น เพราะพระยาตากผู้นี้ชำนาญการศึกนัก มิแน่ว่าภายหน้าจะกลับมาเป็นเสี้ยนหนามต่ออังวะ
ooooooo
