มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 3
“เธอ...อย่าเข้าใกล้มากเดี๋ยวมันเตะ มันไม่คุ้นกับผู้หญิง”
“อ้าว...ทำไมล่ะพี่ผา ผู้หญิงที่นี่เขาไม่ขี่ม้ากันเหรอ”
“ผู้หญิงที่ไหนขี่ม้ากัน เรื่องควบม้าออกปล้นก็เรื่องของผู้ชายเขาทั้งนั้น”
“ฉันนี่แหละขี่เป็น พระนครมีสอนขี่ม้าแล้ว กีฬาขี่ม้าเป็นกีฬาที่ทางฝั่งยุโรปเขากำลังนิยม ลูกหลานเจ้าขุนมูลนายเขาขี่กันทั้งผู้หญิงผู้ชายนั่นล่ะ เขาเรียกจ๊อกกี้”
“แปลกพิลึกพิลั่น ในชุมนี่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนขี่ม้า นอกจากพ่วงไปกับพวกผู้ชาย!”
เพชรน้ำผึ้งไม่สนคำพูดว่าที่ผัว ขยับไปใกล้ม้านิลกาฬพลางส่งสายตาอ้อนเขาเต็มที่
“ให้ฉันลองขี่มันหน่อยได้ไหม ม้าตัวนี้สวยมากเลย”
“เอ่อ...จะได้เหรอ นั่นน่ะเจ้านิล...มันพยศ
ไม่มีใครเอาอยู่นอกจากฉัน”
คำเตือนของภูผาไม่มีความหมาย เพราะเพชรน้ำผึ้งยืนยันจะลองขี่ม้านิลกาฬ ภูผาคิดหนักก่อนยอมให้เธอสักครั้ง เพชรน้ำผึ้งดีใจมากขยับตัวใกล้ม้านิลกาฬอีกนิดพร้อมกระซิบข้างหูมันเบาๆ
“เจ้านิลจ๋า...เราเป็นเพื่อนกันนะ”
จบคำก็ลูบหัวลูบหลังแผ่วเบาก่อนดึงบังเหียนขึ้นนั่งบนอานจนได้ ภูผามองว่าที่เมียทึ่งๆ
“มันไม่เคยให้ใครขี่นอกจากฉัน...เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ขี่มัน”
“เราคงเกิดมาคู่กัน...ชาติที่แล้วเราอาจเป็นเนื้อคู่กัน”
เพชรน้ำผึ้งหมายถึงเรื่องตนกับม้านิลกาฬ แต่ภูผากลับหน้าแดงเพราะไพล่คิดอีกทาง ก้องสมุนคู่ใจเห็นดังนั้นก็อดเย้าลูกพี่หนุ่มไม่ได้
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะพี่ผา เมียพี่ปราบม้าพยศได้ อีกหน่อยคงปราบพี่แน่”
ภูผาหน้าแดงก่ำ เฉไฉทำหน้าดุกลบเกลื่อน ก้องขำมากก่อนเปลี่ยนเป็นเครียดเมื่อรุ่งวิ่งมาตามลูกพี่หนุ่มไปบ้านเสือผันเพราะมีเรื่องกล่าวหาภูผาว่าฆ่าสมุนของผจงตาย!
ooooooo
ภูผาหรือเสือผารู้แก่ใจว่าตนฆ่าปิดปากสมุนของผจง กระนั้นก็ยืนกรานปฏิเสธกับพ่อเพราะไม่อยากให้เสียแผนที่วางไว้กับสมยศ
นายตำรวจใหญ่หัวหน้าชุดปราบปรามพวกโจร
“ฉันไม่เกี่ยวข้อง แล้วก็ไม่เห็นจะแปลก สมุนพี่ผจงทำตัวอันธพาลสร้างศัตรูไปทั่ว จะโดนฆ่าตายเมื่อไหร่ก็ได้”
ผจงของขึ้นโวยลั่น “อ้าว...เอ็งพูดหมาๆแบบนี้
ได้ไงไอ้ผา ไอ้เข้มมันเห็นเอ็งควบม้าออกจากชุม
แต่เช้า เอ็งมีลับลมคมในอะไรถึงต้องฆ่าคนของข้าปิดปาก”
“ไม่มีหลักฐานอย่ามากล่าวหากันพล่อยๆเลยพี่”
ภูผายืนยันเสียงแข็งว่าไม่มีส่วนรู้เห็น เสือผันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คาดคั้นเสียงเข้ม
“เอ็งบอกข้ามาไอ้ผา เอ็งออกจากชุมไปทำไม อย่านึกว่าข้าไม่รู้ว่าเอ็งลอบออกจากภูพยัคฆ์หลายครั้ง”
