ตอนที่ 3
พูดจบก็ลุกไปเตรียมข้าวเช้า ภูผามองตามยิ้มๆ รู้สึกดีมากที่เธอเป็นห่วงเป็นใย
เช้าวันเดียวกันที่บ้านผจง...เจ้าของบ้านร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดเพราะบาดแผลโดนเฆี่ยนเป็นหนอง เหล่าสมุนคู่ใจทำแผลเต็มที่แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก กระทั่งเสือผันกับลำเจียกมาเยี่ยมแต่เช้าและช่วยทำพิธีรักษาแผลให้จนหายดี
เสือผันใช้คาถารักษาแผลให้ผจง ลำเจียก
เฝ้ามองตลอด ยื่นหมากที่ลงคาถาให้ด้วยเพื่อรักษาอาการบอบช้ำจากภายในแถมด้วยคำเตือนไม่ให้ทะเลาะกับภูผาจนมีเรื่องอีก ผจงของขึ้นทันทีโยนหมากในมือทิ้ง
“เอ็งไม่ต้องมาสั่งสอนข้า เอ็งไม่ใช่แม่ข้า!”
ooooooo
ผจงผละจากลำเจียกมาได้ก็วิ่งไปหาเสือผันเพื่อขอบคุณที่แวะมารักษาแผลจนหายดี
“ถ้าเอ็งยังอยากเรียกข้าว่าพ่อ...อย่าทำให้ข้าผิดหวัง อย่าให้ไอ้ผามันหัวเราะข้าได้”
“จ้ะพ่อ ฉันจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง ฉันจะฝึกปรือให้เหนือกว่าไอ้ผา”
ลำเจียกแอบได้ยินทุกอย่าง รอจนได้อยู่ตามลำพังกับผัวจึงขอร้องให้แวะไปรักษาภูผาด้วย
“คนอวดเก่งอวดดีอย่างมันไม่ตายง่ายๆหรอก”
พูดจบก็เดินหนี ทิ้งลำเจียกให้มองตามด้วยความเสียใจตามประสาคนที่รักภูผาเหมือนลูกเพราะดูแลมาแต่เล็กแต่น้อย ภูผาเห็นพ่อไม่แวะบ้านก็อดน้อยใจไม่ได้ แต่ชินชาเสียแล้ว ต่างจากเพชรน้ำผึ้งที่รู้สึกแปลกใจแทน
“พ่อแม่พี่ก็แปลกคน พี่เจ็บปางตายกลับไม่สนใจ ไยดีราวกับไม่ใช่ลูก”
คำพูดลอยๆของเพชรน้ำผึ้งกระแทกใจภูผาอย่างบอกไม่ถูกต้องลุกไปสงบใจข้างนอก หม่อมหลวงสาว เป็นห่วงวิ่งตามและถือโอกาสเปิดอกเรื่องเมื่อคืน
“ฉันหนีไป ฉันใจร้ายกับพี่ แต่พี่กลับรับโทษแทนฉัน ทำไมล่ะพี่”
“เพราะเธอเป็นคนของฉัน”
“ทั้งๆที่ฉันคอยหาเรื่องให้พี่เดือดร้อนไม่เว้นวัน”
“อย่าถามมากได้ไหม ยิ่งตอบแผลยิ่งระบม”
“ยังไงฉันก็ขอบใจพี่ที่ปกป้องฉัน ฉันขอโทษพี่อีกครั้ง”
“ทำไมเธอถึงหนีฉัน เธอไม่อยากอยู่กับฉัน... เธอรังเกียจฉัน”
“ฉันไม่ได้รังเกียจนะ ฉันแค่ไม่อยากแต่งงานแล้วฉัน...ฉันคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ คิดถึงพี่น้ำค้าง คิดถึงบ่าวที่วัง คิดถึงชีวิตของฉัน...ชีวิตอิสระที่ไม่มีใครมาบงการหรือบังคับฉัน”
“แล้วคงคิดถึงนายเผ่าเทพคู่หมั้นของเธอ”
เพชรน้ำผึ้งทำท่าจะเถียงว่าไม่เคยคิดเรื่องเผ่าเทพแต่ภูผาก็โพล่งตัดหน้า “ฟังนะ...ยังไงเธอต้องได้กลับ ขอให้เชื่อใจฉัน แต่อย่าหนีไปอีก ถ้าคนอื่นจับได้...ต่อให้มีเก้าชีวิตฉันก็ช่วยเธอไม่ได้ สัญญากับฉันได้ไหม...จะไม่หนีอีก”
ภูผาขอร้องเสียงอ่อน เพชรน้ำผึ้งยอมรับปากเพราะไม่อยากรู้สึกผิดที่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว
ooooooo