มธุรสโลกันตร์

เสือผันเห็นภูผายอมรับโทษก็อดนับถือใจไม่ได้ ช้ำใจไม่น้อยที่ผจงลูกชายคนโตทำตัวราวคนขลาด และเพื่อไม่ให้เสียการปกครองต่อหน้าชาวบ้านเขาก็จำต้องประกาศจะเฆี่ยนลูกชายคนละสิบที!

ooooooo

เพชรน้ำผึ้งสะเทือนใจมากเมื่อเห็นภูผาถูกเฆี่ยนเลือดอาบ เสือผันอดทึ่งในความอึดและใจเด็ดของลูกชายคนเล็กไม่ได้ที่ถูกเฆี่ยนปางตายแต่กลับไม่ร้องขอความเห็นใจ ต่างจากลูกชายคนโตอย่างผจงที่ร้องโวยวายตั้งแต่ครั้งแรกและถึงกับลุกไม่ขึ้นเมื่อเฆี่ยนครบ

กระนั้นความทึ่งก็เปลี่ยนเป็นความเจ็บใจเพราะความแกร่งของภูผาทำให้ผจงเสียหน้าต่อคนทั้งหมู่บ้าน เสือผันรู้ดีว่าจุดอ่อนของภูผาลูกชายคนเล็กคือเพชรน้ำผึ้งเลยร้องสั่งให้ลากตัวหญิงสาวมาลงโทษ!

เพชรน้ำผึ้งร้องลั่นเมื่อถูกสมุนของเสือผันจับตัว

“จับฉันทำไม ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ผิด ฉันแค่ป้องกันตัว”

เสือผันไม่สนสวนเสียงดัง “เอ็งคิดหนีถือว่าผิดและเอ็งยิงคนของข้าถือว่าผิดกฎร้ายแรง ข้าจะฟาดหลังเอ็งสิบที ถ้าเอ็งทนพิษบาดเจ็บได้เอ็งก็มีชีวิตอยู่ต่อ”

ขาดคำเพชรน้ำผึ้งก็ถูกพวกสมุนจับไปลงโทษ ภูผาเห็นท่าไม่ดีรีบห้ามพ่อ

“พ่อ...อย่าลงโทษน้ำผึ้ง ถ้าน้ำผึ้งตายแผนที่พ่อวางไว้ก็พังพินาศ”

เสือผันเริ่มลังเล ผจงไม่ยอมรีบโพล่ง

“เอ็งจะปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตารึ รึเอ็งสะใจที่มันคิดฆ่าข้า”

“น้ำผึ้งเป็นว่าที่เมียของฉัน น้ำผึ้งทำผิด ฉันขอรับโทษนี้เอง”

คำประกาศรับโทษแทนของภูผาทำให้ทุกคน ชะงัก โดยเฉพาะเพชรน้ำผึ้งที่ยิ่งรู้สึกผิดทำให้ภูผาต้องเดือดร้อน เสือผันอึ้งมาก เป็นอีกครั้งที่นับถือความใจเด็ดของลูกชายคนเล็ก

“ข้าชมเชยหัวใจเอ็ง...เอ็งมันชาติเสือ ข้าเป็นพญาเสือ ข้าจะลงโทษเอ็งเอง!”

เสือผันกระชากแส้จากสมุนและลงมือฟาดหลังลูกชายคนเล็กเต็มแรง ภูผาแทบทรุดแต่ยังข่มความเจ็บปวดคุกเข่านิ่งให้พ่อลงโทษ เพชรน้ำผึ้งน้ำตานองหน้าด้วยความสงสาร เสือผันเองแม้เป็นคนลงมือก็กลัวใจลูกชายคนเล็กกระนั้นก็ไม่ยอมหยุดมือ

“ถ้าอยากเป็นใหญ่ อยากสืบทอดอำนาจจากข้า ใจต้องแกร่งดั่งภูเขา”

ผจงสะท้านใจมาก ยิ่งเห็นสายตาผิดหวังของพ่อยิ่งใจเสีย กระทั่งเสือผันลงโทษครบ ร่างแข็งแกร่งของภูผาที่อาบโชกไปด้วยเลือดก็ล้มกองกับพื้น

เพชรน้ำผึ้งถลาประคอง เสือผันมองมาอย่างไม่แยแสแถมขู่หม่อมหลวงสาวทิ้งท้าย

“วันหน้าเอ็งยังคิดหนีรึก่อเรื่อง ข้าจะไม่ฟาดแส้ ข้าจะยัดลูกระเบิดใส่ปาก!”