ม่านบังใจ
ตอนที่ 12
เฟื่องลดาถามว่าเขารู้ได้ยังไง ทัฬห์บอกว่าตนเป็นเจ้าของโรงแรมนะ ถามว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า เฟื่องลดาปดว่าไม่มี ตนคิดถึงพี่สนเลยไปหา
“เธออยู่บ้านคงเหงาสินะ อายุขนาดเธอส่วนมากก็คงกำลังเรียนกันอยู่ ตกลงเธอจะเรียนอะไรไม่ต้องกลัวจะเป็นบุญคุณนะ”
“ค่ะ” เฟื่องลดารับคำ ทัฬห์หันมองอย่างแปลกใจ เธอถาม “ทำไมคะ”
“ก็นานๆทีเธอจะพูดง่ายๆไม่มีข้อแม้ เลยรู้สึกแปลกๆ”
“แล้วคุณอยากให้เป็นแบบไหนล่ะคะ” เสียงเริ่มกวนๆ แล้วมองลุ้นว่าเขาจะตอบยังไง
“ฉันก็โอเคทั้งนั้น” ทัฬห์พูดน้ำเสียงปกติ
เฟื่องลดาถอนใจแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ทัฬห์มองตามยิ้มๆก่อนลงมือทำงานต่อ
ooooooo
เพราะทัฬห์ถามเรื่องการเรียนต่อ เฟื่องลดา จึงไปปรึกษากานดา แต่กานดาบอกว่าเรื่องเรียนไว้ทีหลังเอาเรื่องความรักก่อน เฟื่องลดาทำเสียงรำคาญทันที
“บอกหลายครั้งแล้วว่าเขาไม่ได้บอกรักฉัน แกก็มโนอยู่ได้ ถ้าเขารักฉันเขาก็บอกรักไปตั้งนานแล้ว”
“ไม่จำเป็นเสมอไปหรอกลดา” เสียงกวินแทรกขึ้นแล้วเดินเข้ามาร่วมวงด้วย “บางครั้งการกระทำก็สำคัญกว่าคำพูดนะ โดยเฉพาะผู้ชาย บางคนไม่ชอบพูดคำว่ารักพร่ำเพรื่อ”
“ใช่ พี่วินพูดถูกเป๊ะเลย”
“ช่างเถอะค่ะ ลดาไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว มีแต่ยัยกานนั่นแหละชอบวกเข้าไปอยู่เรื่อย ลดามาก็เพราะหนึ่ง จะมาเยี่ยมยัยกาน...สอง ปรึกษาเรื่องเรียน...สาม ไปหาอะไรอร่อยๆทานกัน ข้อสามเนี่ยสำคัญที่สุดเลย”
“งั้นก็ไปกันเลยไหม พี่เป็นเจ้ามือเอง แล้วค่อยคุยเรื่องเรียนกันไปด้วย”
“โอเคเลยค่ะ” เฟื่องลดาคึกคัก แล้วทั้งสามก็เดินคุยกันออกไปอย่างเปรี้ยวปากมาก...
สิริโสภานัดไทว์มาอธิบายเรื่องการขอแต่งงานที่ร้านกาแฟ ไทว์นั่งฟังเนือยๆ
สิริโสภาวางกระดาษแผนผังห้องอาหารในโรงแรม อธิบายทั้งดนตรีแสงสีเสียงนับแต่ตนเดินเข้ามาในงาน แล้วไทว์เดินออกจากซุ้มดอกไม้มาคุกเข่าขอแต่งงาน อธิบายอย่างตื่นเต้นว่า
“ตอนนี้ทั้งเพื่อนไทว์และเพื่อนสิที่หลบอยู่ก็จะเฮกันออกมาล้อมเราสองคนไว้ ทีมงานก็จะปล่อยกระดาษโปรยสายรุ้งออกมา แค่คิดก็โรแมนติกสุดๆ ไทว์คิดยังไงคะ”
ไทว์ถอนใจถามว่าตนต้องคิดอะไรอีกหรือ ก็เธอคิดเองหมดทุกอย่างแล้ว สิริโสภาชักสีหน้าถามว่าหมายความว่าเขาไม่โอเคใช่ไหม งั้นก็อย่าจัดเลย เลื่อนไปก่อนก็แล้วกัน
ไทว์ขอให้ใจเย็นๆ ตนอาจจะไม่ชินกับการต้องทำตามสคริปต์ไม่ได้ทำจากความรู้สึกข้างใน มันก็เลยไม่อิน แต่สิริโสภากลับโยงอย่างไม่พอใจว่าทำไมเขาเข้าใจอะไรยากจัง สงสัยว่าเขารักตนจริงหรือเปล่า ถ้ารักจริงให้ทำอะไรก็น่าจะทำได้ ไม่เห็นต้องมีปัญหาเลย
“เราอย่ามาทะเลาะกันเลยนะ เอาเป็นว่าผมยอมเป็นนักแสดง ทำตามที่ผู้กำกับสิสั่งก็แล้วกัน โอเคไหมครับ”
“ก็แค่เนี้ยะ...งั้นสิอธิบายต่อนะคะ”
ไทว์พยักหน้า สิริโสภาอธิบายขั้นตอนการขอแต่งงานต่อ ไทว์พยายามตั้งใจฟัง
แล้วไทว์ก็ไปปรึกษาทัฬห์อย่างเกรงใจ ทัฬห์สนับสนุนเต็มที่เพราะเขาก็มีสิทธิ์ทุกอย่างของพฤทธา–นนท์เท่าๆกับตน ไทว์บอกว่าตนไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะการแต่งงานน่าจะเป็นเรื่องของคนสองคนไม่ใช่แห่กันมาเป็นกองทัพแบบนี้
ทัฬห์บอกว่าตนเข้าใจนิสัยเขาแต่ก็เข้าใจแฟนเขาด้วย ยังไงก็อยากให้ไทว์ตามใจเขาหน่อย เชื่อว่าไทว์ทำได้อยู่แล้ว ตนจะให้ทางโรงแรมจัดให้ จะเอาอลังการขนาดไหนก็บอกมาเลย
พอดีเฟื่องลดาเอากาแฟมาวางสองที่ ไทว์ขอบใจ แซวเฟื่องลดาว่าใส่สลอดหรือใส่เกลือแทนน้ำตาลมาด้วยหรือเปล่า ไทว์กับเฟื่องลดาแซวหยอกแกมหยิกกันขำๆอย่างสนิทสนม จนทัฬห์ขำไปด้วย
