ดวงใจขบถ
ตอนที่ 8
เวลานั้นเองอ่อนคำพยายามเหนี่ยวรั้งยุพราชที่ซ่อมกลอนประตูเสร็จนานแล้ว ด้วยการแกล้งปัดแก้วน้ำตกแตก ยุพราชเลยต้องช่วยเก็บเศษแก้วให้เพราะหวั่นใจในความซุ่มซ่ามของนางที่อาจโดนบาดมือซ้ำเข้าให้อีก
ยุพราชหยิบเศษแก้วชิ้นสุดท้ายใส่ห่อผ้าแล้วลุกขึ้นบอก “เสร็จเรียบร้อยแล้ว ทีหลังเจ้าอย่าซุ่มซ่ามอีกล่ะ” พูดจบเขาหันไปเห็นอ่อนคำปล่อยผมสยาย กำลังนั่งหวีผมหน้าโต๊ะเครื่องแป้งและชายตามองมาด้วยท่าทางเซ็กซี่ ยุพราชกลืนน้ำลายเอื๊อกแล้วรีบหันหลังให้
“เฮาต้องไปแล้ว”
อ่อนคำรีบลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งมาดักหน้ายุพราชที่กำลังจะออกจากห้อง
“เดี๋ยวสิ เฮายังไม่ได้ขอบใจเจ้าเลย ขอบใจเจ้ามากนะยุพราช”
อ่อนคำจับมือเขาและยิ้มให้อย่างสดใส ยุพราชเผลอสูดกลิ่นหอมที่โชยมาจากเส้นผมอ่อนคำ
“เจ้าชอบกลิ่นน้ำมันทาผมของเฮาหรือ”
“เปล่าซะหน่อย เฮาต้องไปแล้วจริงๆ ราตรี สวัสดิ์” ยุพราชลุกลี้ลุกลนออกจากห้องไป
“เดี๋ยวก่อนสิยุพราช...ไม่รู้เจ้าจ้อยกับหมวดพสุจะคุยกันเสร็จหรือยัง ขอให้ไม่ถูกจับได้ด้วยเถอะ ไม่งั้นนังอ่อนคำหัวขาดแน่ๆ เพี้ยง!!” อ่อนคำยกมือท่วมหัว สีหน้าวิตกกังวล
ขณะนั้นพสุเปิดประตูระเบียงห้องออกมาโดยมีเจ้าจ้อยเดินประกบมาส่ง
“กลับดีๆนะ ระวังตัว อย่าให้ทหารองครักษ์เห็น”
เจ้าจ้อยโบกมือลา แต่พสุหอมแก้มเธอดังฟอด “กู๊ดไนท์ครับ” แล้วดึงผ้ามาพรางหน้าตาก่อนเดินออกไป แต่แวบเดียวก็หลบวูบกลับเข้ามาหาเจ้าจ้อย
“มีอะไร”
“มีทหารองครักษ์ปักหลักอยู่”
“งั้นมาทางนี้” เจ้าจ้อยจูงมือพสุพากลับเข้าห้อง แล้วลงบันไดมาชั้นล่างที่ไร้ผู้คน เดินนำไปยังประตูระเบียงด้านหลังเรือนและเปิดล็อกประตูให้
“ออกจากนี้ไปจะเจอสวน มีกำแพงอยู่ด้านหลัง แล้วปีนออกไปนะ”
“ครับ นอนหลับฝันดีนะครับเจ้าจ้อย แล้วอย่าลืมคิดถึงผมด้วย”
พสุดึงเจ้าจ้อยมากอดอีกครั้ง ทั้งสองมองหน้ากันราวกับจะจดจำกันให้มากที่สุด แล้วเจ้าจ้อยก็เป็นฝ่ายดันพสุผละออก
“รีบไปเถอะ อยู่นานกว่านี้เดี๋ยวเฮาก็หนีตามหรอก”
พสุหน้าเหวอ เจ้าจ้อยปิดปากกลั้นขำกับคำพูดเล่นๆของตน
“เดี๋ยวจะฟ้องเจ้าแม่” พสุกระเซ้ายิ้มๆ
เจ้าจ้อยปัดมือไล่ให้รีบไป พสุออกจากประตูแล้ววิ่งหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นเองยุพราชเดินมา เจ้าจ้อยรีบปิดล็อกประตูอย่างเดิมแล้วหันกลับขึ้นบันไดเข้าห้อง ยืนพิงประตูเหมือนตกอยู่ในความฝันครู่หนึ่ง ก่อนเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงยิ้มดีใจที่ได้ความรักคืนมา
“เขากลับมาแล้ว...ความรักของเฮา...เฮาได้ผีเสื้อตัวนั้นกลับคืนมาแล้ว”
ooooooo
