ดวงใจขบถ
ตอนที่ 8
“ตอนนี้ผมได้รับภารกิจให้มาคอยระวังดูแลความปลอดภัยให้เจ้าหลวง มหาเทวีและคุณอย่างลับๆ”
“คุณพูดเหมือนมีคนกำลังปองร้ายครอบครัวเฮาอย่างนั้นแหละ”
“ใจเย็นๆนะครับเจ้าจ้อย ผมไม่อยากให้คุณตื่นตกใจ ทางหน่วยของผมได้รับรายงานว่ากองทัพซาอูได้ส่งคนแอบลักลอบเข้ามาในไทย ทางการไทยยังไม่รู้เป้าหมายของมันชัดเจน แต่ก็สงสัยว่าเป้าหมายของมันคือครอบครัวของคุณ”
“เจ้าพ่อยังไม่ทราบเรื่องนี้”
“อีกไม่นานหรอกครับ ทางการไทยต้องแจ้งให้เจ้าหลวงทราบ”
“ขนาดทิ้งบ้านทิ้งเมืองหนีตายออกมาแล้ว พวกมันก็ยังไม่เลิกตามล่าเรา คงต้องให้ตายกันไปข้างนึงถึงจะหยุด”
“อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิครับ มองหน้าผม ผมอยู่ตรงนี้ มาประจำหน้าที่แล้ว หน้าที่ของผีเสื้อปกป้องคุณ”
เจ้าจ้อยยิ้มกว้าง สองมือประคองหน้าพสุที่โน้มเข้ามาใกล้
“ไหนดูหน้าผีเสื้อของเฮาหน่อยสิ”
“ดูอย่างเดียวหรือครับ จุ๊บหน้าผากรับขวัญ หน่อย”
พสุได้คืบจะเอาศอก แต่เจ้าจ้อยเขินไม่กล้าทำตามเขาบอก
“เร็วสิครับ หน้าผากผมรออยู่”
เจ้าจ้อยค้อนๆก่อนยื่นหน้าจะไปจุ๊บหน้าผาก แต่พสุกลับขี้โกงเอาปากรับหน้าตาเฉย
“ขอจูบหวานๆหน่อยนะครับ...ก็ผมคิดถึง” พูดแล้วพสุไม่รอให้เจ้าจ้อยปฏิเสธ บรรจงจูบเธออย่างนุ่มนวลอ่อนละมุน
หลังจากนั้นสองคนก็นั่งจับมือกันแน่นบนเตียงนอน เจ้าจ้อยเขินอายถามว่าจะจับมือตนไว้ทั้งคืนเลยหรือ
“จริงๆก็อยากทำอย่างอื่น”
พสุพูดตลกหน้าตาย เลยโดนเจ้าจ้อยตีแขน แล้วเธอก็นึกบางอย่างได้
“เฮาลืมไป...คุณมีผู้หญิงที่แม่หาไว้ให้แล้วชื่อบัว”
“ถูกครับ...น้องบัวคือคนที่แม่ผมหาไว้ให้ อยากให้แต่งงานด้วย แต่ผมกับน้องบัวยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ เราเพิ่งทำความรู้จักกันเท่านั้นเอง แล้วน้องบัวก็เป็นผู้หญิงที่แมนมาก น้องบัวรู้ว่าใจผมมีคุณอยู่แล้ว น้องบัวบอกว่าถ้าผมจะคบหากับน้องบัวล่ะก็ ผมต้องตัดใจลืมคุณให้ได้เสียก่อน”
“แล้วคุณจะตัดใจลืมเฮาเมื่อไหร่ล่ะ”
“คงชาติหน้ามังครับ ชาตินี้ผมยังทำได้แค่นี้เลย”
“ถ้ารักเฮา ต้องรอเวลา ตามสัญญาที่เฮาเคยบอกไว้ รอให้เฮาถอนหมั้นเจ้าพี่ขุนได้เสียก่อน เฮาจะบอกเรื่องของเรากับเจ้าพ่อ”
“ครับ ผมจะรอ ตอนนี้ผมง่วงแล้ว นอนที่นี่ได้ไหมเนี่ย”
“ไม่ได้ รีบกลับไปเลย ก่อนที่ยุพราชรู้ว่าคุณแอบเข้าคุ้มมา”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ตอนนี้อ่อนคำก็คงจะหลอกล่อยุพราชเอาไว้อยู่”
“ว่าไงนะ นี่อ่อนคำกลายเป็นลูกทีมร่วมมือกับคุณทุกอย่างเลยหรือ...ร้ายนักนะ”
ooooooo
