ดวงใจขบถ

ยุพราชหน้าเศร้า แม้จะถูกปฏิเสธ แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้พูดความในใจ และต่อจากนี้ก็จะไม่ปิดบังความรู้สึกใดๆอีกแล้ว

ในเวลาเดียวกันนั้นพสุกำลังบ่นกับอ่อนคำว่าคิดไม่ถึงยุพราชจะสร้างเรื่องเอาดีเข้าตัว สร้างเรื่องชั่วโยนให้ตน แล้วพอเผ่าเทพพูดเรื่องยุพราชบอกว่าเจ้าจ้อยกำลังจะแต่งงานกับเจ้าขุนแสงเรืองตอนที่เขาเข้าไปที่คุ้มจันทราเมื่อหลายวันก่อน อ่อนคำจึงแก้ข่าวให้ว่าไม่เป็นความจริง เจ้าจ้อยไม่อยากแต่งงานแม้แต่นิดเดียว กำลังขอให้มหาเทวีเจรจายกเลิกการหมั้นอยู่

พสุดีใจมาก บอกว่าเขาอยากให้เจ้าจ้อยรู้ความจริงทั้งหมด ขอให้อ่อนคำช่วยอธิบายด้วย

“ให้เฮาเป็นคนอธิบาย เจ้าจ้อยไม่มีวันจะเชื่อหรอก จะมาหาว่าเฮาเอาแต่เข้าข้างหมวดอีก”

“แต่ยังไงอ่อนคำอย่าแพร่งพรายให้เจ้าจ้อยและทุกคนในคุ้มรู้เด็ดขาดว่ามาเจอผมสองคนแถวนี้”

“เฮาไม่พูดหรอก แต่ทำไมบอกไม่ได้หรือ”

“เอาเป็นว่าเพื่อความปลอดภัยของทุกคนในคุ้มก็แล้วกัน อย่าเพิ่งถามอะไรมาก ขอให้ไว้ใจเราสองคน”

“เฮาพร้อมจะช่วยทุกอย่าง แม้แต่...ถ้าหมวดพสุอยากจะเจอเจ้าจ้อยตามลำพัง”

“อ่อนคำจะช่วยให้ผมได้พบเจ้าจ้อยงั้นหรือ”

“ช่วยก็ได้ แต่อาจจะยากหน่อย ยุพราชตามติดเจ้าจ้อยไม่ยอมให้คลาดสายตาเลย ช่วงที่เจ้าหลวงกับมหาเทวีไม่อยู่คุ้มเนี่ย”

อ่อนคำทำให้พสุกับเผ่าเทพได้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าเจ้าหลวงกับมหาเทวีไม่อยู่...แล้วพออ่อนคำกลับเข้ามาที่คุ้มก็เดินฉับๆมายืนตรงหน้ายุพราช เปรยขึ้นว่ามีเรื่องอะไรปิดบังเจ้าจ้อยไว้ให้รีบสารภาพมาเสีย ยุพราชเข้าใจไปคนละอย่าง ตอบหน้าชื่นตาบานว่าตนสารภาพไปหมดแล้ว

“ว่าไงนะ เจ้าสารภาพไปหมดแล้ว แล้วเจ้าจ้อยว่ายังไง”

“ก็ไม่เห็นว่ายังไง เจ้าจ้อยขอบใจเฮาด้วยซ้ำ”

“เจ้าจ้อยน่ะหรือขอบใจเจ้า เป็นไปได้ยังไง”

“ก็เป็นไปแล้ว ถึงตอนนี้เจ้าจ้อยจะยังไม่รักเฮา แต่วันนึงเฮาจะทำให้เจ้าจ้อยรักเฮาให้ได้”

“เดี๋ยวนะ ที่เจ้าบอกว่าสารภาพแล้ว เจ้าหมายถึงเจ้าสารภาพรักกับเจ้าจ้อยไปงั้นหรือ”

“ก็ใช่น่ะสิ”

“เจ้ากล้าดียังไง”

“ถ้าเฮาไม่สารภาพวันนี้ เฮาอาจจะไม่มีโอกาสได้บอกอีก เฮาดีใจที่ได้สารภาพกับเจ้าจ้อยไปเสียที ไม่ว่าเจ้าจ้อยจะว่ายังไง เฮาก็พอใจ” ยุพราชพูดจบก็เดินจากไป อ่อนคำรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาทันที ทรุดตัวลงนั่งน้ำตาริน

“ยุพราชสารภาพรักเจ้าจ้อยไปแล้ว...เจ้าจะร้องไห้ทำไมอ่อนคำ เจ้าก็รู้ดีอยู่แล้วนี่ว่าเรื่องของเจ้ากับยุพราชไม่มีวันเป็นไปได้” อ่อนคำพูดปลุกปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็ง แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ยังไหลไม่หยุดเสียที

ooooooo