ดวงใจขบถ

“นั่นเป็นเพราะยุพราชรักเจ้าจ้อยมากนะเจ้าค่า”

“ยุพราชมีหัวใจคนเดียวหรืออย่างไร สิ่งที่เขาทำลงไปได้ทำร้ายหัวใจของคนถึงสองคน ยุพราชคิดหรือว่าเฮาจะหันไปรักเขาถ้าไม่มีหมวดพสุ ต่อให้ยุพราชทำดีสักแค่ไหน ความรู้สึกของเฮาที่มีต่อเขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นคนรักได้”

“แล้วเจ้าจ้อยจะทำอย่างไรกับยุพราชเจ้าค่า”

“เฮาไม่อยากมองหน้าเขาอีก เฮาจะบอกให้เจ้าพ่อส่งเขาไปทำหน้าที่อื่น ไม่ให้เป็นองครักษ์ของเฮาอีกต่อไป”

“จะให้ยุพราชพ้นหน้าที่วันนี้เลยหรือเจ้าค่า”

“ยังก่อน หมวดพสุขอร้องเฮาไว้ ไม่ให้ยุพราชรู้ตัวก่อนว่าเฮารู้ความจริงหมดแล้ว เพื่อภารกิจสำคัญ”

อ่อนคำสงสัยภารกิจอะไร แต่เจ้าจ้อยบอกว่าเป็นความลับที่ยังบอกใครไม่ได้ จังหวะนี้เองยุพราชถือช่อดอกไม้เข้ามา สีหน้าเขาอิ่มเอมไปด้วยความรัก อ่อนคำเห็นแล้วสงสารรีบเดินไปถามว่าเอาดอกไม้มาทำไม

“ดอกไม้สวยช่อนี้ข้าเฮาทำเองกับมือ สำหรับเจ้าจ้อยเจ้าค่า”

ยุพราชเดินเข้ามายื่นดอกไม้ให้เจ้าจ้อย แต่เจ้าจ้อยปฏิเสธว่าตนแพ้ดอกไม้ชนิดนี้ แล้วลุกขึ้นบอกว่าจะออกไปดูงานที่ปางไม้ ให้ยุพราชไปเตรียมตัว

เมื่อเจ้าจ้อยเดินลิ่วไปแล้ว อ่อนคำเข้ามาแย่งดอกไม้จากมือยุพราชแล้วเดินหนี ยุพราชไม่พอใจตามมาแย่งคืน แต่เกิดพลาดปากไปชนแก้มอ่อนคำอย่างจังจนต่างคนต่างชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ยุพราชแก้เก้อพูดเรื่องดอกไม้

“ดอกไม้ช่อนี้เฮาตั้งใจทำมาให้เจ้าจ้อย ไม่ใช่ของเจ้า”

“เมื่อกี้เจ้าก็ได้ยินแล้วว่าเจ้าจ้อยไม่อยากได้ดอกไม้ของเจ้า”

“เจ้าจ้อยแค่บอกว่าแพ้เกสรดอกไม้ชนิดนี้ ไม่ได้บอกว่าไม่อยากได้ดอกไม้ของเฮา”

“ก็ถ้าบอกว่าไม่อยากได้ดอกไม้ของเจ้า ก็จะทำลายน้ำใจเจ้าเกินไป เจ้าจ้อยถึงได้เลี่ยงปฏิเสธอย่างนิ่มนวลที่สุดว่าแพ้เกสรดอกไม้”

“พอเถอะ! เจ้าหยุดทำตัวเป็นก้างขวางคอ คอยขัดขวางความรักของเฮาที่มีต่อเจ้าจ้อยเสียทีอ่อนคำ”

“เฮาน่ะหรือคอยขัดขวางความรักของเจ้า ที่เฮาพูด เฮาเตือน เพราะเฮา...เฮาหวังดีต่อเจ้านะยุพราช”

“ใครใช้ให้เจ้าหวังดีกับเฮา...ใครใช้!”

“ยุพราช...” อ่อนคำเสียใจมาก เรียกชื่อเขาเสียงสั่นเครือและน้ำตาคลอจนยุพราชทนดูไม่ได้

“หยุดเรียกเฮาแบบนี้นะ”

“เฮาไม่หยุด เฮาจะเรียก เรียกจนกว่าเจ้าจะได้สติ คิดได้ว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้ ต่อให้ไม่มีหมวดพสุหรือเจ้าขุน ก็อย่านึกว่าเจ้าจ้อยจะหันมามองเจ้า”

ยุพราชโกรธที่อ่อนคำพูดแทงใจดำแต่ยังไม่ยอมรับ “แต่เจ้าจ้อยไม่มีวันรักผู้ชายที่รักตัวกลัวตายอย่างไอ้พสุแน่ๆ”

“ใช่ เจ้าจ้อยไม่มีวันรักคนเห็นแก่ตัว คนที่โกหกเอาดีเข้าตัว เอาชั่วใส่คนอื่นหรอก”

“ที่เจ้าพูด...เจ้าหมายถึงใคร”