รักพลิกล็อก

เมื่อแย่งพายมาจากครอบครัวพาทิศได้แล้ว พ่อแม่และนวียาก็มาแย่งเล่นพายกันเอง พ่อจะให้พายไปคาราโอเกะ แม่จะให้ไปกินคัพเค้กที่เพิ่งทำเสร็จ ส่วนอาวีก็เอาตุ๊กตาม้าสมัยเด็กๆมาให้ดู แต่ไม่ทันที่ใครจะได้พายไป ก็มีเสียงรถเข้าบ้าน นวียาสีหน้าไม่ดีเพราะคาดว่าคงเป็นพาทิศ

พาทิศจริงๆ เขาเอาของของพายมาให้ แต่อีกมุมหนึ่งกิตติพัศยืนมองทั้งสองอยู่เงียบๆ

นวียารับของพายจากพาทิศ สัญญาว่าจะดูแลพายให้ดีที่สุด พาทิศประชดว่าตนไม่เชื่อคำสัญญาแต่เชื่อการกระทำมากกว่า นวียายืนยันว่าเท่าที่ผ่านมาเขาก็เห็นแล้วว่าคนบ้านตนรักพายไม่น้อยกว่าบ้านเขา พาทิศสะดุดคิด แต่ไม่วายเหน็บว่า

“ช่วยสอนไม่ให้เขาโตขึ้นมาเป็นคนหลอกลวงเหมือนคุณก็พอ”

“อย่าคิดว่ามีคุณคนเดียวที่รักพาย ที่คุณเศร้า คุณโกรธ ก็เพราะคุณคิดว่าถูกพรากทุกอย่างไป” นวียามองพาทิศที่เดินลิ่วไปที่รถ “พี่ชายฉันเขาก็ถูกพรากเหมือนกัน ไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่เจ็บ แล้วก็ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่เลี้ยงพายให้โตมาเป็นคนไม่รู้จักเคารพความคิดคนอื่นแบบคุณ”

พาทิศเจ็บจนน้ำตาเกือบร่วง ตนไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ พรวดขึ้นรถขับออกไปเลย นวียายืนเศร้าไม่น้อยกว่ากัน

กิตติพัศที่ยืนดูอยู่เงียบๆเจ็บปวดไม่น้อยกว่านวียาและพาทิศ ได้แต่เก็บกด เครียดคนเดียว...

พาทิศไปหาศรุดาที่ออฟฟิศ เขาเข้าไปกอดเธอคร่ำครวญว่าตนไม่เหลืออะไรแล้ว ตนส่งพายไปอยู่บ้านนั้นแล้ว ตนไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ

“ทิศยังมีดาอยู่นะ ดาจะไม่ทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้น”

พาทิศกอดศรุดาน้ำตาไหล ศรุดากอดเขาถามว่า

“ทิศจำตอนทำธีสิสได้ไหม ที่ทิศเครียดมากจนอาเจียนไม่หยุด แม่ทิศต้องขอให้ดามาอยู่เป็นเพื่อน แล้วก็ตอนที่ทิศจะชวนดาแบ็กแพ็กไปยุโรป แต่พ่อขอให้ทิศมาทำวิชิตภากรเสียก่อน ทิศทะเลาะกับพ่อจนน็อกเข้าโรงพยาบาล ดาต้องตามไปเฝ้าเป็นอาทิตย์”

“ดา...พาย...พายไม่อยู่กับผมแล้ว” พาทิศมองศรุดาบอกเศร้าและซึ้งใจน้ำใจเธอ

“ไม่เป็นไรนะทิศ...ไม่เป็นไร” ศรุดาลูบผมพาทิศเบาๆ เขาจับมือเธอไว้ ต่างมองกันใกล้แค่ฝ่ามือกั้น พาทิศโน้มหน้าเข้าหาเหมือนจะจูบ ถามเสียงแผ่ว “ดา...ทิศไม่รู้ว่าตอนนี้มันเร็วหรือช้าไป แต่...ทิศ...”

พาทิศโน้มหน้าจูบแผ่วเบา ศรุดาตอบรับอย่างอ่อนโยน...

ooooooo