รักพลิกล็อก

วันรุ่งขึ้นอรจิราที่ยังมึนๆออกจากห้องเห็นแม่กับพาทิศกำลังจะออกจากบ้าน ถามว่าจะไปไหนกันและเมื่อคืนตนกลับมาได้ยังไง

แม่ถามอย่างตำหนิว่าเมาจนจำไม่ได้หรือว่าไปยังไงมายังไง อรจิราจำได้ว่าตนไปโรงพยาบาลมา

“เริ่มจำได้แล้วสิ ว่าไปสร้างความวุ่นวายอะไรที่นั่น” พาทิศน้ำเสียงประชด อรจิราค่อยๆปะติดปะต่ออย่างกระท่อนกระแท่นว่า

“...มีคนไล่ฉันออกมา...พวกบ้านั่นไล่ฉัน...พวกมันกล้าดียังไงถึงไล่ฉัน ฉันจะไปหาลูก...ฉันต้องไปอยู่ใกล้ๆลูก แต่พวกมันห้ามฉันไว้....ได้ยินไหมว่าพวกมันห้ามฉันเข้าใกล้ยัยพาย”

พาทิศถอนใจบอกพี่สาวว่า

“พี่ก็น่าจะพิจารณาบ้างว่า ทำไมใครๆเขาถึงไม่อยากให้พี่อยู่ใกล้พาย”

อรจิราพาลว่าทีเขาเป็นพ่อ ทำไมไม่เฝ้าลูก ปล่อยให้นายนนทวีเฝ้าพายได้ยังไง พาทิศสวนไปอย่างเหลืออดว่า

“อย่างน้อยผมก็ไม่ใช่คนที่ทำให้พายต้องเป็นแบบนี้ก็แล้วกัน”

อรจิราจุก แม่เลยตัดบทเร่งพาทิศให้ไปที่รถได้แล้ว แล้วดันพาทิศให้ไปที่รถเลย ปล่อยให้อรจิรายืนสับสนหาทางออกไม่ได้อยู่ตรงนั้น

ooooooo

นนทวีเอารูปการ์ตูนม้าโพนี่แปะที่ผนังห้องพิเศษที่พายอยู่ แปะไปพูดไปเหมือนคุยกับพายทั้งที่พายยังไม่รู้สึกตัว แม่กับพาทิศมาได้ยินเสียงคุยดีใจรีบเข้าไปถามว่า พายฟื้นแล้วเหรอ

“ยังหรอกครับ แต่ผมเชื่อว่าพายรับรู้ถึงสิ่งที่สื่อไปที่จะช่วยให้พายฟื้นและรู้สึกตัวได้เร็วขึ้นครับ”

พาทิศรู้สึกว่าตัวเองสู้นนทวีไม่ได้ขึ้นมาทันที ทันใดประตูเปิดออกนวียากับพ่อแม่โผล่เข้ามา แต่สองครอบครัวไม่เคยรู้จักกันจึงมองกันอย่างคนแปลกหน้า แต่พอเดาได้ว่าใครเป็นใครเลยหน้าตึงกัน

แม่ของนนทวีได้สติก่อนเดินเข้าไปที่เตียง น้ำตาปริ่มคร่ำครวญสงสารพาย

“หลานของปู่ ทำไมถึงเกิดเหตุร้ายต่อหนูได้ถึงขนาดนี้” พ่อนนทวีมองพายอย่างสงสารจับใจ

แม่ของพาทิศ ทำเสียงกระแอมไม่ค่อยพอใจถามลอยๆว่า

“คุณพ่อคุณแม่ของนนทวีหรือคะ”

“คุณแม่คุณพาทิศหรือคะ” แม่นนทวีกระแอมเบาๆ ย้อนถามบ้าง แม่พาทิศพยักหน้ารับ