ตอนที่ 9
ที่บ้านนนทวี...นวียาที่พายทำท่าเหมือนจำได้มากกว่าคนอื่นเปิดไอแพดให้พายดูภาพที่เคยทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆนักเรียน ชี้รูปให้ดูถามว่า จำได้ไหม คนนี้ชื่อโบวี่เพื่อนสนิทของน้องพายไง พายส่ายหน้า
พ่อ แม่ และนนทวีที่นั่งดูอยู่ต่างคอตกหน้าเสียที่พายจำอะไรไม่ได้เลย นนทวีบ่นอย่างกังวลว่า
“จะครบอาทิตย์แล้วนะครับ พายควรจะจำอะไรได้บ้างอย่างที่หมอบอก แต่นี่ยังจำอะไรไม่ได้เลย หรือความจำจะไม่กลับมาจริง”
พ่อปลอบให้ใจเย็นๆ มันต้องมีสักทาง แม่ติงว่าเราก็ทำมาทุกทางแล้วไม่ใช่หรือ พ่อบอกว่ามันต้องมีทางอื่นอีก เดี๋ยวพ่อจะไปหาข้อมูลเพิ่ม
นวียายังพยายามเลื่อนภาพให้พายดู โน้มหน้าเข้าไปถามว่าจำครูคนนี้ได้ไหม ครูโซดาครูประจำชั้นของพายไง นวียาโน้มหน้าเข้าไปทำให้สร้อยคอห้อยลงมา พายมองสีหน้าสงสัยแล้วพึมพำ
“บีเลิฟ...”
ทุกคนมองหน้ากันอึ้งสุดๆ พายเริ่มจำได้แล้ว!
นวียาบอกพายว่าเดี๋ยวครูจะพาไปหาบีเลิฟ
ooooooo
กิตติพัศดีใจมากเมื่อเห็นนวียาพาพายมาที่อาชาคลับ รีบเข้าไปทักทายแต่แล้วก็เจื่อนเมื่อพายบอกว่าตนมาหาบีเลิฟ กิตติพัศจึงให้อิคคิวกับเชนพาไป ตัวเองยืนคุยกับนวียา
กิตติพัศถามว่าพายพอจำได้หรือยัง เธอบอกว่ายัง แต่เมื่อเช้าพูดถึงบีเลิฟตนเลยพามา
“แล้วนี่พายไม่ได้กลับไปบ้านนั้นเลยใช่ไหม”
นวียาส่ายหน้า รำพึงว่า
“จริงๆก็สงสารคุณพาทิศเหมือนกัน เขาก็คงคิดถึงพาย แต่...”
“เป็นห่วงเขาทำไมล่ะวี วีทำแบบนี้ถูกแล้ว ตัดขาดกันไปเลย จะดีกับทุกฝ่ายกว่า”
นวียาเห็นกิตติพัศหงุดหงิดก็ไม่อยากทะเลาะด้วย เลยเปลี่ยนเรื่องถามว่าน้องดรีมเป็นไงบ้าง เห็นเพิ่งกลับไป
“ก็ดี...เขาบอกว่าเดี๋ยวนี้น้องดรีมมีสมาธิขึ้นเยอะจนไม่ต้องกินยาแล้ว”
“ดีจังเลยเนอะ วีว่าถ้าเราทำให้ผู้ปกครองคนอื่นๆพาลูกๆมาทำอาชาบำบัดเยอะๆก็ดีสิ ให้เด็กได้สัมผัสม้า วีว่ามันต้องดีมากแน่ๆ ดูจากหลานวีเป็นตัวอย่าง”
“งั้น...วีก็มาช่วยกิตคิดวิธีทำยังไงที่จะเปลี่ยนความคิดผู้ปกครองได้ เพราะพ่อน้องดรีมบอกว่าผู้ปกครองบางคนยังเคยชินกับการใช้ยาว่ามันสะดวกกว่า”
นวียามองกิตติพัศทึ่ง แซวว่ามีจิตสำนึกความเป็นพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาตอบเต็มปากเต็มคำว่า ตั้งแต่รู้จักหลานวีมั้ง
“โอเค งั้นวีจะช่วย” นวียาตอบอย่างชื่นชมดีใจ ทั้งสองยื่นมือเชกแฮนด์กัน แม้นวียาจะไม่มั่นใจว่าเป็นความสัมพันธ์แบบไหน แต่ก็รู้สึกดี สบายใจ
ooooooo