ตอนที่ 9
นวียายิ้มแห้งๆ รับแก้วน้ำแล้วรีบดูดกินกลบเกลื่อนความกระอักกระอ่วนใจ
พ่อกับแม่นวียาพาพายมาเที่ยวงานด้วย พายอ้อนพ่อนนว่าอยากไปเล่นซุ้มโน้น นนทวีอุ้มพายพาพุ่งไปเหมือนขี่จรวด เลยชนพาทิศเข้าอย่างจัง พายเห็นพาทิศก็ยิ้มกว้าง นนทวีจึงปล่อยพายลงพื้น
“คุณน้ายีราฟมาด้วยเหรอคะ” พายเรียกอย่างที่เคยเพราะพาทิศคอยาวเหมือนยีราฟ พอพาทิศบอกว่าเพิ่งมาถึง พายอ้อนให้พาไปซุ้มเกม ตรงนั้นมีร้านขายของด้วย หันไปขอนนทวีว่า “คุณพ่อคะ พายอยากพาคุณน้ายีราฟไปเดินดูรอบๆ” พอนนทวีอนุญาต พายร้อง “เย้...” จับมือพาทิศไปด้วยกัน
ooooooo
ศรุดาไม่ได้ไปงานอาชาฟันเดย์ เธอวิ่งออกกำลังกายบนลู่วิ่งอยู่ที่คอนโด พลางก็เปิดทีวีดูข่าวงานอาชาฟันเดย์
กิตติพัศกำลังแถลงข่าวพอดี มีนวียากับโค้ชอยู่ด้วย เขาหน้าตาสดชื่นแจ่มใสมาก อรจิราอยู่ในงานก็ดูทีวีช่องเดียวกับศรุดาอยู่
“ก่อนอื่นผมขอขอบคุณแขกทุกท่านและพี่ๆ นักข่าวที่สนใจให้ความสำคัญงานเล็กๆแบบนี้...งานนี้เกิดขึ้นเพราะทุกคนในอาชาบำบัดอยากมอบวันพิเศษให้กับเด็กทุกๆคน”
“ที่มาของการจัดงานนี้ขึ้นคืออะไรคะ”
“แน่นอนครับ นอกจากแรงบันดาลใจจะมาจากเด็กๆแล้ว อีกคนหนึ่งที่ถือว่าเป็นแรงบันดาลใจสำคัญที่ช่วยให้งานนี้เกิดขึ้นก็คือ...”
ศรุดาเดินบนลู่วิ่งดูทีวีหน้าตายิ้มแย้ม อรจิราก็จ้องทีวีที่งานเขม็ง
“คนนี้ครับ...” กิตติพัศหันคว้านวียาไปกอด
นวียาตั้งตัวไม่ทันยิ้มเขิน นักข่าวถ่ายรูปกันรัว พาทิศอยู่กับพายที่ซุ้มเกม มองภาพกิตติพัศกอดนวียาให้ช่างภาพถ่ายรูปแววตาช้ำ
ศรุดาที่เดินบนลู่วิ่ง พอเห็นภาพในทีวีก็เร่งความเร็วเครื่องเป็นวิ่งอย่างเร็ว...และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพาทิศเดินออกไปอย่างเร็ว
ส่วนอรจิราจิกตาดูทีวีตาแดงเดือด
ooooooo
พอถ่ายรูปเสร็จกิตติพัศกับนวียาก็ผละจากนักข่าว พริบตานั้นอรจิราเข้าไปจับคอปกเสื้อกิตติพัศอ้อน
“ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ”
กิตติพัศจับมืออรจิราออกพลางห้าม นวียาเห็นดังนั้นจึงขอตัว แต่กิตติพัศจับมือไว้บอกว่า
“ไม่ต้องไป คนที่ต้องไปคือเขา”
“แหม หมดจากยัยศรุดาก็เป็นยัยหน้าจืดนี่เลยเหรอคะ” อรจิราแสยะยิ้มใส่นวียา
“อร...ผมขอล่ะ อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้องเลย เมื่อไหร่คุณจะเข้าใจซะที ต่อให้ไม่มีดา ไม่มีวี มันก็ไม่ใช่คุณอยู่ดี ทั้งหมด...มันก็แค่ ผมไม่ได้รักคุณ”