รักพลิกล็อก

เมื่อกลับไปคุยกันที่ร้านโค้ช กิตติพัศเสนอว่าเราต้องโปรโมตออกสื่อให้คนรู้จักอาชาบำบัดกันเยอะๆ นวียาเสนอว่า ลองเปิดให้เขามาใช้ฟรีไหม?

“โอเค ดีเลย เอาตามนั้น”

โค้ชที่ฟังอยู่ด้วยโพล่งประชดว่าดี ทำเป็นการกุศลไปเลย พอนวียาถามว่าได้เหรอ

“ฉันประชด อารมณ์เสีย” กิตติพัศบอกว่าอาไม่เข้าใจหรอก เพราะอาไม่เคยมีฟีลของการเป็นพ่อคน “ย่ะ! คุณพ่อพระ ถ้าฉันเลือกเป็นพ่อคน ฉันไม่มาเป็นตุ๊ดแบบนี้หรอก” โค้ชค้อนปะหลับปะเหลือก

กิตติพัศกับนวียาหัวเราะอาการสะบัดสะบิ้งของโค้ชขำๆ

ฝ่ายศรุดา ธุรกิจขยายอย่างน่ายินดี วันนี้ก็ต้อนรับเดวิดที่มาเจรจาธุรกิจกันที่ร้านกาแฟ ต่างยินดีที่ได้ทำธุรกิจด้วยกัน

เมื่อศรุดามาส่งเดวิดที่หน้าร้าน พาทิศหยิบมือถือออกมาดูรูปพาย พอศรุดากลับมาเห็น บอกว่าพายเองก็คงคิดถึงเขา

“คงไม่หรอกครับ เขายังจำอะไรไม่ได้เลย ผมคงไม่ได้มีค่าอะไร...”

“ทิศมีค่าเสมอ...สำหรับดา” ทั้งสองสบตากันนิ่ง

ooooooo

นวียาจูงมือพายเข้าในห้องเล่นยิมนาสติกริบบิ้น โบวี่เห็นพายก็รีบเข้ามาหาถามพายว่าจำโบวี่ได้ไหม พายส่ายหน้า โบวี่บอกว่าคนที่โดนพายตัดหางเปียไง

“ใครแกล้งเธอเหรอ เด็กคนนั้นใจร้ายจัง นิสัยไม่ดีเลย”

โซดากับนวียาที่แอบฟังอยู่กลั้นหัวเราะไม่อยู่ โบวี่กำลังจะบอกว่าก็พายนั่นแหละแกล้งตน แต่โซดาเข้าไปขัดเสียก่อน บอกโบวี่ให้พาพายไปเล่นด้วยกัน โบวี่รับปากแต่ครูต้องบอกพายว่าห้ามตัดผมตนอีก โซดาลูบหัวโบวี่ปลอบ เมื่อโบวี่พาพายไปแล้ว โซดามานั่งคุยกับนวียา ถามว่าพายดีขึ้นแล้วหรือถึงกลับมาเรียนได้

นวียาบอกว่าก็เริ่มจำอะไรได้รางๆ แต่ยังจำได้ไม่มาก บอกโซดาจากใจจริงว่า

“เอาจริงๆนะ ใจนึงฉันก็อยากให้พายจำได้ แต่อีกใจก็กลัวว่าถ้าพายจำได้ แล้วพายเลือกที่จะกลับไปอยู่กับคุณพาทิศ...”

“เอาน่า...แกก็ทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว พายต้องรู้สึกถึงสิ่งที่แกทำ เชื่อฉันสิ” โซดาโอบไหล่นวียาถามว่าแล้วจะเอายังไงต่อ นวียาบอกว่ายังตกลงกันไม่ได้ ทางบ้านตนก็พยายามยื่นรับรองบุตรอยู่ ส่วนทางโน้นไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหน โซดาเชื่อว่ายังไงเขาก็ต้องเข้าใจว่าพายควรอยู่กับใคร บ่นว่า

“บ้านนั้นยิ่งบ้าๆบอๆ อยู่ไปก็ประสาทเสีย สู้สมองเสื่อมแล้วอยู่บ้านแกดีกว่า”

“แกนี่” นวียาส่ายหัวมองหน้าเพื่อนขำๆแกมตำหนิ