ระบำมาร

ค่ำนั้นถวิกาโทร.หารัชดาไม่ได้ จึงโทร.เข้าเบอร์บ้าน เผอิญเขาอยู่แถวนั้นจึงรับสาย เขานึกได้ว่าโทรศัพท์เขายังอยู่ที่สาทินี แล้วถามถวิกาว่ามีอะไร เธอยิงคำถามตรงประเด็นทันที

“เหตุการณ์วันนี้คุณเชื่อใครคะ ฉันหรือนายอัสดม”

“ถามทำไมครับ”

“ทดสอบความน่าเชื่อถือของพยาน...ฉันจะแจ้งความจับนายอัสดม คุณศุภวาทยินดีเป็นพยานให้ คุณล่ะคะ” รัชดาเงียบ เธอจึงสรุป “พยานปากนี้ไม่น่าเชื่อถือ ปากบอกว่ารัก แต่ไม่เชื่อใจกัน” ถวิกาโกรธตัดสายไปดื้อๆ

รัชดาเซ็งสุดๆที่โดนสาวโกรธคืนส่งท้ายปีเก่า เดินมาเคาะประตูห้องพี่สาว ขอโทรศัพท์คืน สาทินีกำลังพยายามเปิดโทรศัพท์ของตัวเองหลายรอบกว่าจะติด แล้วโหลดคลิปถวิกาจากเครื่องรัชดาลงเครื่องตัวเอง พอโดนทวงก็รีบเร่งจนลืมลบคลิปในเครื่องรัชดาทิ้ง...โหลดเสร็จก็เปิดประตูห้องส่งเครื่องคืนให้น้อง แกล้งแซวแค่นี้ทำเป็นเครียด รัชดาบ่น

“ถวิกาทำผมเครียด! เขาจะแจ้งความคุณอัสดมพยายามข่มขืน”

“ข้อหาข่มขืน! ติดคุกนะนั่นน่ะ!” สาทินีตกใจ แต่รัชดากังวลอีกแง่หนึ่งมากกว่า

“แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงนี่ คนแจ้งก็โดนข้อหาแจ้งความเท็จ หรือจะคุยกับบอสดี ให้บอสถามความจริงถวิกา” รัชดาเดินครุ่นคิดกลับห้อง สาทินีเข่นเขี้ยวไม่ยอมให้อัสดมโดนแจ้งจับแน่

เช้าวันขึ้นปีใหม่ ถวิกากำลังจะออกประตูคอนโด อัสดมปรี่เข้ากระชากแขนโกรธที่โทร.หาแล้วไม่รับ เขาลากเธอกลับขึ้นไปคุยบนห้อง...พอเข้ามาในห้อง อัสดมต่อว่าถวิกาเป็นอสรพิษ เธอทำหน้ากวนโทสะ เขาสั่งให้ถวิกาไปบอกชลิตาว่าตนไม่ได้ปล้ำเธอ

“ก็จะไปบอกอยู่เนี่ย บอกตำรวจนะ คุณเตรียมตัวติดคุกได้เลย”

อัสดมโมโห เปิดคลิปที่สาทินีส่งมาให้เธอดู ถวิกาหน้าซีดเมื่อโดนตลบหลัง ภาพในคลิปแสดงให้เห็นว่าทุกอย่างเธอสร้างเรื่องขึ้นเอง อัสดมย้ำให้ไปขอโทษชลิตา แต่ก่อนไปต้องกราบขอโทษเขาก่อน ถวิกาหน้าตึงขึ้นทันที

“มือฉันมีไว้กราบคนดีๆ ไม่ใช่คนชั่วๆอย่างคุณ!” อัสดมโมโหเงื้อมือแต่ยับยั้งไว้ ถวิกาท้า “ตบซี่ ตบเลย! ฉันจะได้แจ้งข้อหาใหม่ ทำร้ายร่างกาย”

“ฉันไม่ใช้กำลังกับผู้หญิง”

“เคยแต่หลอกใช้ผู้หญิง!” ถวิกาสวนทำให้อัสดมโมโหขึ้นมาอีก กระชากแขนให้เธอกราบขอโทษ ถวิกาทำทียอม พอเขาปล่อยแขน เธอก็ตบหน้าเขาฉาด อ้างว่าเขาใช้กำลังก่อน