ระบำมาร

“เขาจะผิดมากกว่า ถ้าคุณไม่เอาคืนแบบเมื่อกี้”

“นี่คุณว่าฉันผิดเหรอ! อยู่ข้างใครกันแน่เนี่ย”

“ที่แน่ๆ ผมไม่อยู่ข้างคนผิด!”

จังหวะนั้นชลิตาคว้าขาตั้งโคมไฟจะฟาดถวิกาที่ยืนหันหลังให้ ศุภวาทเห็นยกแขนขึ้นกัน ชลิตาฟาดลงอย่างแรง พอเห็นว่าฟาดแขนศุภวาทจนแขนหักก็ตกใจกลัวสติแตก

“คุณ! คุณเข้ามารับเองนะ ฉันไม่ผิด!” ชลิตารีบหนีกลับ

ระหว่างนั้นอัสดมกับโสภาพยายามโทร.ตามชลิตาเพราะทนายความมารอแต่เธอไม่อยู่ สาวใช้บอกว่าเธอออกไปแต่เช้าแล้ว ทนายความตัดสินใจจะไปขอเลื่อนศาล ไม่นานชลิตาหน้าตาตื่นกลับมา ละล่ำละลักว่าไม่ได้ตั้งใจทำร้ายศุภวาท โสภาตกใจเป็นเรื่องใหญ่แน่คราวนี้

ถวิกาต้องพาศุภวาทไปโรงพยาบาล ดูแลจนเขาเข้าเฝือกเพราะกระดูกร้าว รับยาแล้วขับรถพาเขากลับมาบ้าน เธอเสียใจที่เขามารับเคราะห์แทน ศุภวาท ถือโอกาสพลิกวิกฤติเป็นโอกาส บอกตนต้องปกป้องคนที่รัก ถวิกาหน้าเจื่อนได้แต่นิ่งเงียบ

“ให้โอกาสผมบ้างนะครับ ให้เรารู้จักกันมากขึ้น เรียนรู้กัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน”

“ดิฉันจะมาหาคุณทุกวันค่ะ แขนขวาคุณใช้ไม่ได้ ต้องมีคนคอยช่วย”

“อย่าดูแลผมเพราะรู้สึกผิด ให้ดูแลผมเพราะเป็นห่วง”

ถวิกาไม่ตอบไม่อยากให้ความหวังเขา...กลับมาคอนโด ถวิกาเล่าให้โจฟังและบอกจุดประสงค์ โจแย็บอยากชดใช้ความผิดหรืออยากใช้เวลากับศุภวาทกันแน่ ถวิกายอมรับอย่างหนักแน่นว่า เธอรักรัชดา โจดีใจที่ได้ยินชัดเจน แต่ก็หนักใจแทนศุภวาทที่จะต้องผิดหวัง

ooooooo

วันต่อมา ถวิกามาดูแลทำอาหารให้ศุภวาท เขาทึ่งที่เห็นเธอเป็นแม่บ้านแม่เรือน...บ่ายวันนั้น ศุภวาทเรียกทนายความมาพบ ตั้งใจจะฟ้องชลิตาข้อหาทำร้ายร่างกาย ถวิกาสะใจขอเป็นพยานว่าชลิตาพยายามจะฆ่าตน ทนายเห็นว่าเป็นคดีที่ยอมความไม่ได้

อัสดมกลุ้มใจกับปัญหาที่รุมเร้า ถวิกายังโทร.มาบอกเรื่องศุภวาทจะฟ้องชลิตาข้อหาทำร้ายร่างกายอีก อัสดมเครียดไม่อยากบอกชลิตา เห็นเธอบ่นว่าชีวิตช่วงนี้ตกต่ำที่สุด

อัสดมตัดสินใจนำกระเช้าไปเยี่ยมศุภวาทที่บ้าน ขอร้องไม่ให้ฟ้องชลิตา แต่ศุภวาทกลับพูดว่า ต้นเหตุของปัญหาคือความไม่ซื่อสัตย์ของอัสดม และยังตำหนิว่า การแต่งงานไม่ใช่แค่อายุพร้อม เงินทองพร้อม คนสองคนต้องพร้อมที่จะหยุด หยุดที่กันและกัน