ระบำมาร

“ยังไม่บอกก็ได้ แต่ผมขอมัดจำก่อน” รัชดาหอมแก้มเธอฟอด

“คุณนี่! ไวเป็นงูฉกเลยนะ” ถวิกาตีแขนเขาแก้เขิน

ศุภวาทลุกมาถามหาถวิกากับสาวใช้ พอรู้ว่าอยู่ในสวนก็ตามออกไป รัชดากับถวิกาเดินจับมือกันหวานชื่น พอเห็นศุภวาท ถวิกาก็ดึงมือออก เข้าไปถามเขาตื่นมาทำไม เขาบอกว่าปวดแขน แล้วย้ำกับเธอดึกแล้วรถตู้คงหมด ให้ขับรถเขากลับบ้าน รัชดาอาสาจะไปส่งเอง

ooooooo

หลังวันหยุดยาว แกนนำหญิงที่ได้รับการว่าจ้างจากอัสดมรวมตัวประท้วงอีก ยืนกรานจะให้ศุภวาทมาเจรจาในวันนี้ แม้รัชดาจะบอกว่าเขาป่วยก็ไม่ฟัง จึงต้องโทร.ไปบอกถวิกา

ถวิกากำลังดูแลศุภวาทอยู่ เธอรายงานเขาว่า ที่บริษัทมีการประท้วง เขาหนักใจไม่รู้ว่าข่าวการจ้างคนออกหลุดไปได้อย่างไร ทั้งที่เป็นแค่แนวคิดเท่านั้น...

ศุภวาทเดินทางมาบริษัทเพื่อเจรจากับแกนนำ มีเอกสารข้อเรียกร้องให้เขาอ่าน เมื่อเขาอ่านแล้วรับข้อสามไม่ได้ คือหากจะนำบริษัทเข้าตลาดหุ้น ต้องผ่านความเห็นชอบพนักงานเพราะมันก้าวก่ายงานบริหาร แกนนำไม่ยอม ลุกออกไปจากห้อง รัชดาหน่ายใจน่าจะลดราวาศอกกันบ้าง ศุภวาทเข้าใจดีว่าการเจรจาแก้ปัญหา ไม่เคยสำเร็จในครั้งเดียว

ผ่านไปหนึ่งเดือน การเจรจายังตกลงกันไม่ได้ ศุภวาทเครียด แต่ก็ได้รับการดูแลจากถวิกาจึงชดเชยกันได้บ้าง ในขณะที่ถวิการู้สึกอึดอัดใจเวลาอยู่กับศุภวาท ต้องเดินทางมาบ้านเขาทุกวันอย่างลำบาก เธอจะยิ้มแย้มสบายใจทุกครั้งที่กลับมาบ้านแล้วรัชดาแวะมากินข้าวด้วย

ถึงวันถอดเฝือก ศุภวาทมีอาการหลงเหลือคือกำมือไม่ได้ เขาเริ่มกังวลใจว่ามือเขาจะไม่เหมือนเดิม

ถวิกาพลอยกังวลใจไปด้วย...หมอตรวจอาการแล้วสงสัยว่า เส้นประสาทมือเขาจะเสียหายจากแรงกระแทกจนกระดูกร้าว หมอจะส่งต่อให้หมอระบบประสาทหาแนวทางรักษา

ทางชลิตา ศาลตัดสินให้รอลงอาญาสองปีจากการขับรถชนมอเตอร์ไซค์ แต่ยังเหลือคดีทำร้ายร่างกายศุภวาทที่รอวันขึ้นศาล...ส่วนอัสดมเร่งรัดให้แกนนำประท้วงปิดจ๊อบให้ได้เสียที วันนี้เขาจะให้นักข่าวไปทำข่าวการประท้วงที่ยืดเยื้อนี้ เป็นการกดดันอีกทาง

รัชดาเห็นนักข่าวมาสัมภาษณ์แกนนำประท้วงก็เข้าไปห้าม กลับจะโดนทำร้ายต้องถอยออกมา แล้วโทร.บอกศุภวาท ถวิการับสายแทนหนักใจแทนศุภวาทที่ต้องเจอปัญหาหนักอีก...ศุภวาทรู้เรื่องรีบมาที่บริษัท ยืนประกาศว่าจะไม่จ้างคนออกแน่นอน แต่เรื่องเอาบริษัทเข้าตลาดหุ้นต้องให้พนักงานช่วยตัดสินใจ ตนรับไม่ได้ ทันใดนั้นเอง มีมือดีปาถุงอุจจาระใส่เลอะเต็มตัว ถวิกากับรัชดาตกใจมาก ศุภวาทข่มอารมณ์โกรธ ตัดสินใจยอมทุกข้อที่พนักงานเรียกร้อง